Vikan - 30.10.1986, Blaðsíða 45

Einu sinni sem oftar haíði Mýsla farið í bíó
og Kisa stóð fyrir utan og beið eftir henni.
Skyndilega heyrði hún kunnuglega rödd segja
fyrir aftan sig:
„Komdu sæl, fröken Kisa.“ Þama var Högni
þá kominn. Það var ekld laust við að Kisu
brygði en hún reyndi að láta á engu bera og
svaraði kveðjunni kuldalega. Högni lét sem
hann tæki ekki eftir því og hélt áfram:
„Þú virðist vera að bíða eftir einhveijum
sagði hann og glotti lymskulega. Kisa fitjaði
upp á trýnið því henni var ekkert um Högna
gefið. Hún vissi hveiju hann var að falast eftir
og vildi þess vegna að hann hypjaði sig burt.
„Þú ættir að fara og það strax,“ sagði hún
reiðilega.
„Þér kemur ekki við hvað ég er að gera
hér.“ En Högni var óstöðvandi:
„Mýsla vinkona þín hefur þó ekki skroppið
í bíó eða ertu kannski bara að telja stjömum-
ar?‘ Það hlakkaði í Högna og hann hugsaði
sér gott til glóðarinnar. Kisa var nú farin að'
tvístíga. Hvemig í ósköpunum áttu þær að
sleppa undan Högna? Högni tók eftir hvað
Kisa var orðin óróleg og var því fullviss um
að áætlun hans myndi takast. Kisa og Mýsla
höíðu alltof oft runnið honum úr greipum og
þeim skyldi ekki takast að leika á hann í þetta
skiptið.
Nú opnuðust dymar á bíóhúsinu og fólkið
þyrptist út. Þegar Mýsla kom út sá hún hvar
Högni stóð fast upp við Kisu.
„ 0, ó, nú hef ég komið okkur í mikla klípu,
ég verð að reyna að losa okkur úr henni með
einhveijum ráðum. Það besta sem Kisa gerði
núna væri að láta sem hún væri hér ein. Ég
verð að reyna að gefa henni merki án þess að
Högni taki eftir mér.“
Hún fór að vinka, hoppa og láta öllum illum
látum. Loksins tók Kisa eftir henni. Mýsla gaf
henni merki um að fara. Kisa skildi það strax
og fór að geispa og sagði þvi næst syfjulega:
„Jæja, Högni, nú ætti ég að fara að tygja
mig heim því það er orðið svo framorðið.“
Högni tók eftir þessari óvæntu breytingu á
Kisu og fylltist torúyggni. Hann leit í kringum
sig en gat ómögulega komið auga á neitt sem
orsakaði þessa breytingu. Kannski hafði hon-
um skjátlast, kannski var Kisa ein á kvöld-
göngu. Þetta var allt fremur skrítið og hann
hafði heldur ekki séð Mýslu koma út með
hinum bíógestunum. Þar sem Högni var mik-
ið karlmenni lét hann engan bilbug á sér finna
og hélt ótrauður áfram:
„Þú ætlar þó ekki að fara heim án Mýslu.
Þú getur ekki skilið hana eina eftir, litla og
vamarlausa." Hann fylgdist grannt með við-
brögðum Kisu en þegar hann sá að henni brá
hvergi bauðst hann til að fylgja henni heim.
Hann var viss um að það myndi alveg slá
Kisu út af laginu. Mýsla, sem stóð rétt fyrir
aftan þau og heyrði allt sem sagt var, kinkaði
ákaft kolli til Kisu. Kisa, sem ekki lét slá sig út
af laginu, tók undir arminn á Högna.
„Við ættum þá að drífa okkur áður en verð-
ur alveg dimmt,“ sagði hún. Högni vissi varla
hvaðan á hann stóð veðrið en hélt af stað
heimleiðis með Kisu upp á arminn. Mýsla
læddist á eftir þeim og reyndi að láta lítið á
sér bera en þegar þau voru komin langleiðina
heim var hún svo óheppin að reka sig í tunnu-
gami sem stóð á gangstéttinni. Bang! Það kom
ógurlegur hvellur. Kisa og Högni hrukku í kút
og snem sér snöggt við. Nú kom Högni auga
á Mýslu, tók eldsnöggt viðbragð og náði að
handsama litlu músina. Mýsla varð lafhrædd
og fór að háskæla.
„Loksins náði ég þér, litla músartetur,“ sagði
hann og glotti illskulega. „Þið hélduð að þið
gætuð snúið á mig en það erekki svo auð-
velt, get ég sagt ykkur.“
Kisu var nú nóg boðið, hún setti út klæmar
og stökk á Högna. Hún ætlaði að frelsa Mýslu
þó að hún setti sjálfa sig í mikla hættu með
þvi. Högna brá svo að hann missti Mýslu, sem
tók strax á rás heim að stóra húsinu.
, Jæja, Kisa mín, svo þú heldur að þú kom-
ist upp með t>etta,“ sagði hann og gerði sig
líklegan til að þrífa í Kisu. Kisa slapp naum-
lega úr greipum hans og hljóp eins hratt og
hún gat á eftir Mýslu. Aður en Högni vissi
af vom þær báðar á bak og burt. Hann sá
að það var vonlaust að reyna að elta þær svo
hann gafst upp og hélt heim dapur í bragði.
En Kisa og Mýsla vom alls ekki daprar, þær
hrósuðu happi því hurð hafði svo sannarlega
skollið nærri hælum í þetta skiptið. Þær fengu
sér fyrst að borða og lögðust síðan til svefns
í körfunni hennar Kisu, þreyttar og slæptar
eftir atburði kvöldsins. Eitt er alveg víst: Þeir
sem sáu þær liggja þama saman svo þétt hvor
upp að annarri fóm að efast um að kettir og
mýs gætu yfirleitt verið óvinir.
Skrýtlur
Óli: Mamma, hvað er ég gamall?
Mamma: Þú ert jafngamall og fing-
urnir á annarri hendi eru margir.
Óli: Hvernig cetli höndin líti út þegar
ég verð fimmtugur?
Ólöf Kristín sendi okkur þessa skrýtlu
og myndina af Óla. En hér koma svo
fleiri skrýtlur.
- Ég ætla að fá lifrarkœfu, takk.
- Franska eða heimatilbúna?
- Hver er munurinn?
- Þá frönsku búum við til sjálf en
fáum þá heimatilbúnu í dósum.
Palli litli hafði fengið að vita að stóra
systir hans hafði eignast litla dóttur.
- Þetta er nú alveg stórmerkilegt,
sagði hann. - Ég er ekki nema átta
ára og samt er ég orðinn móður-
bróðir. Með þessu áframhaldi verð
ég orðinn afi áður en ég fermist.
Jón: Pétur, borðar þú alltaf allan
matinn heima hjá þér?
Pétur: Já, yfirleitt.
Jón: En hvað fá þá hinir að borða?
44. TBL VIKAN 45