Vikan - 29.01.1987, Síða 18

Stutt sakamálasaga eftir Michael Inns
„Steelmálið," Appleby kinkaði kolli í gegn-
um vindlareykinn. „Jú, ég hafði afskipti af
því fyrir hreina tilviljun. Ég álpaðist inn í
málið eða renndi beint inn í það væri kannski
réttara að segja.“
Þegar hann sagði þetta mundi ég betur eft-
ir atvikum: „Þú varst í næsta bíl á eftir, var
það ekki?“
„Jú, rétt er það. Ég var reyndar á ólöglegum
hraða, þetta var um nótt og þokuslæðingur
sums staðar á veginum. Það er þó ekki hægt
að segja að ég hafi ekið glannalega. Næsti
bíll fyrir framan mig ók greitt eins og ég hafði
reyndar ásett mér að gera. Þetta var stór glæsi-
vagn og ég hélt mig svona hundrað metra
fyrir aftan hann. Þetta gerðist á beygju.“
„Skothríðin?"
„Við fyrstu sýn virtist ökumaður bifreiðar-
innar einungis hafa stöðvað hana snögglega.
Akstursaðstæður voru góðar en samt hafði
bíllinn runnið til og lent með framhjólið út í
skurð. Þegar ég kom að bílnum var John
Steel látinn, skotinn í gagnaugað.“
Appleby þagnaði og ég notaði tækifærið
og spurði: „Þekktirðu John Steel?“
„Aðeins af afspurn. Hann var umsvifamik-
ill og illræmdur í viðskiptaheiminum. Hann
var talinn mjög snjall og nú lá megnið af
hans annars ágæta heilabúi á víð og dreif um
bílinn. Hjá bílnum stóð ungur maður sem
hvíslað nafni Johns Steel að mér.“
„Það var sem sé einhver í bílnum með
Steel.“
„Já, ritari hans, Briggs að nafni. Þegar ég
kom akandi stóð hann á miðjum veginum
með byssuna í hendinni og ýmist veifaði henni
eða starði á hana.“
Ég hristi höfuðið. „Það hefði hann ekki átt
að gera.“
Appleby brosti kuldalega. „Þetta er eitt af
því sem fólk er alltaf að gera. Venjulegt fólk
hugsar ekki um fmgraför og önnur sönnunar-
gögn gagnvart voveiflegum dauðdaga. Briggs
hinn ungi virtist líka hafa orðið fyrir miklu
áfalli. Mér sýndist hann vera í eins konar
leiðslu. Það var eitthvað við hann sem ég átt-
aði mig ekki á, jafnvel þótt ég hafi víðtæka
reynslu af aðstæðum sem þessum."
..Hvað sagði Briggs?"
„Hann ruglaði samhengislaust i fyrstu en
að lokum tókst mér að koma atburðarásinni
heim og saman. Hann hafði farið með vinnu-
veitanda sínum út í sveit í heimsókn til
meðeiganda hans, Charles Counterpoynt.
Þeir félagarnir höfðu rætt viðskiptamál í ein-
rúmi mestallan daginn. Að loknum kvöldverði
lögðu þeir Steel og Briggs af stað heim á leið
og Briggs taldi að Counterpoynt ætlaði líka
til borgarinnar þetta sama kvöld svo að hann
átti að vera í bíl rétt á eftir þeim.“
„Var Steel ekki með bílstjóra með sér?“
„Nei. Hann ók sjálfur og Briggs sat aftur
í með tjöldin dregin fyrir og millirúðuna lok-
aða svo að hann gæti óhindrað unnið ein-
hverja pappírsvinnu og haft ljós. Svona var
þetta venjulega haft þegar þeir ferðuðust að
næturlagi. í þetta skipti hafði Briggs hins veg-
ar orðið syfjaður og fengið sér hænublund,
eða svo sagði hann að minnsta kosti."
„Sagði hann eitthvað fleira?“
Hann sagðist hafa vaknað þegar bíllinn
stöðvaðist. Hann þóttist vita að eitthvað væri
að svo að hann dró tjöldin frá og í því sá
hann Steel draga upp skammbyssu og skjóta
sig í höfuðið. Það næsta sem hann mundi var
að hann stóð á veginum með byssuna í hend-
inni.“
„Þér hlýtur að hafa fundist þetta undarleg
saga, kæri Appleby," sagði ég og hristi höfuð-
ið. „Fjármálajöfur ekur einsamall í rólegheit-
um eftir veginum, dregur skyndilega upp
byssu og skýtur sig í höfuðið. Þetta er engan
veginn rökrétt.“
„Það fannst mér ekki heldur. Briggs gerði
sér líka grein fyrir því að útlitið var heldur
dökkt hjá honum. Ég sagði honum strax að
18 VIKAN 5. TBL