Vikan - 29.01.1987, Síða 34

Vandfundnir eru þeir
menn sem hafa verið eins
mikið í fréttum og á milli
tannanna á fólki og
Albert Guðmundsson. A
nafni hans hefur verið
tæpt í tengslum við ófá
mál. f>au síðustu eru
tengsl hans við Hafskip
og Útvegsbankann og
niðurstöður prófkjörs
Sjálfstæðisflokksins í
Reykjavík fyrr í vetur.
Hann hefur oft verið mið-
punkturinn í pólitískum
orrahríðum en líklega er
Hafskipsmálið það mál
sem verst hefur farið með
pólitískan feril Alberts.
Margir héldu að það mál
yrði hans banabiti. En þá,
sjálfsagt mörgum til
undrunar, hlaut hann
fyrsta sætið í prófkjöri
Sjálfstæðisflokksins, sem
áður er nefnt. Þau úrslit
hafa hrundið af stað
bollaleggingum um stöðu
sjálfstæðismanna í
Reykjavík í komandi
kosningum. Margar
spurningar hafa vaknað í
sambandi við Albert Guð-
mundsson og mörgum er
ósvarað. Sumum hefur
hann svarað í véfréttastíl.
Að hans eigin sögn er
stundum tími til að þegja
og stundum tími til að
tala, þó í véfréttastíl sé.
Vikan fór þess á leit við Albert að hann
veitti okkur viðtal og hann varð við þeirri
beiðni, þá greinilega kominn tími til að tala.
Spurningarnar voru bornar upp við iðnað-
arráðherra þar sem hann sat í stólnum sínum
á bak við stórt skrifborð í ráðuneytinu. Hann
byrjaði á því að seilast ofan í skúffu og ná í
stóran vindil. Sá var ST ÓR.
Hann var af þeirri stærð að flestum hefði
vaxið í augum að reykja heilan slíkan. En
Albert var ekki banginn við það fremur en
annað og kveikti i.
„Þessi vindill er gjöf frá Jóni Magnússyni
lögmanni og varaþingmanni, hann keypti
hann á Kanaríeyjum og færði mér nýlega.“
Nú logar í vindlinum. Albert segir okkur
undan og ofan af knattspyrnuferli sínum og
innan skamms víkur talinu að stjórnmálaferli
hans. Við fléttum spurningar og svör saman
hér á eftir, sömuleiðis fortíð og nútíð.
Sem unglingur og ungur maður var hann
þekktur innan íþróttaheimsins. Og hann var
fyrsti atvinnumaður Norðurlanda í knatt-
spyrnu.
Hann gerðist mikilvirkur í viðskiptalífinu
en allar götur síðan 1970 hefur hann verið
áberandi í íslenskum stjórnmálum.
„Ég byrjaði að vinna fyrir Sjálfstæðisflokk-
inn um 1956-1957. En ég fór ekki í framboð
fyrr en 1970. Það var fyrir borgarstjórnar-
kosningar.
Upphafið að þvi að ég byrjaði í stjórn-
málum má sennilega rekja til þess að þeir sem
réðu í flokknum þá töldu að þeir gætu notað
mitt nafn því það var þekkt úr íþróttunum.
Það er eina skýringin sem ég kem auga á,
ásamt því að ég hafði unnið fyrir flokkinn.
Þá var nafn mitt líka orðið þekkt í viðskipta-
heiminum. Ég veit ekki hvort forystumenn
flokksins hafa í upphafi haldið að ég væri
gott efni í stjórnmálamann. Ég hef alltaf átt
erfitt með að vita hvað þeir hugsa.
Já, ég tala um þá líkt og andstæðinga mína.
Hvers vegna? Það er vegna þess að þegar í
stjórnmál er komið er eins og mönnum sé
skipt í flokka innan síns eigin flokks. Þess ber
að gæta að ég vil auðvitað vera hluti af heild-
Ég veit ekki hvort for-
ystumenn flokksins
hafa í upphafi haldið
að ég vœri gott efni í
stjórnmálamann.
inni. Ég er vanur því úr íþróttunum. En í
stjórnmálunum er eins og það sé fyrirfram
ákveðið hverjir eigi að vera forystumenn og
hverjir fylgismenn. Það eru þeir sem þykjast
vera sjálfkjörnir forystumenn í flokknum sem
ég tala um í þessum tilvikum. Ég hef að sjálf-
sögðu svarað í sömu mynt. Og þess vegna
hef ég sterkan hulduher, kjarna fólks sem
styður mig og hjálpar. Ég segi engum frá því
hvernig ég skipulegg hulduherinn því það
gætu aðrir notfært sér. Auðvitað á ég marga
harða andstæðinga innan Sjálfstæðisflokksins
en það á enginn þennan flokk og hann er
opinn fyrir hverjum sem er. Og þótt hugsjón
flokksins sé ekki virt að öllu leyti í dag þá
er það hún sem ég aðhyllist. Ef maður hefur
Ég tel ekki mínar
skoðanir meira á
skjön en annarra. Við
trúumþví öll að við
séum að berjast fyrir
Sjálfstœð isflokkinn.
hugsjón verður hann að berjast fyrir henni.
Ég held að í seinni tíð hafi verið misvel
farið með hugsjón Sjálfstæðisflokksins. Fjar-
lægðin gerir íjöllin blá og mennina mikla.
Mér frnnst að fyrstu baráttumenn (lokksins
hafi verið þeir sem best hafa útfært hugsjón-
ina.
Það ber að athuga að það sem fólk kallar
stríð í Sjálfstæðisflokknum gerir flokkinn að
því sem hann er. Fólk er frjálst innan hans.
Það er frjálst til að hafa eigin skoðanir og
það er frjálst til að berjast fyrir þeim. Það
berst fyrir skoðunum sínum innan flokksins
en ennþá harðar utan hans, fyrir hugsjónum
heildarinnar. Ég tel ekki mínar skoðanir meira
á skjön en annarra. Við trúum því öll að við
séum að berjast fyrir Sjálfstæðisflokkinn. Það
er styrkur flokksins og það er þetta sem hríf-
ur fólk með.
Hvað skoðanakannanir varðar er sjálfsagt
að virða þær. Það er heimska að gera það
ekki. Ég hef aldrei skilið þá sem hafa kjark
til að vera vantrúaðir í þeim efnum. Slíkar
kannanir hafa oft reynst marktækar hér á
landi. En þær hafa líka brugðist. Ég sé mikla
hliðstæðu í þessum nýju skoðanakönnunum
og þeim sem gjörsamlega brugðust. Skoðana-
kannanir hafa sjaldan verið nokkrum flokki
hliðhollari en þegar þær sögðu að Vilmundur
heitinn ætti að fá níu menn kjörna. En í reynd
.var aðeins einn maður kjörinn á þing, fyrir
Bandalag jafnaðarmanna, en hinir þrír voru
uppbótarþingmenn. Ég held að þessar skoð-
anakannanir núna séu sama loftbólan.
Ég er alls ekki hræddur við að leggja út í
kosningaslag núna þó að skoðanakannanir
séu Sjálfstæðisflokknum ekki í hag. Ég er
ekki hræddur við að leggja út í slaginn við
Jón Baldvin. Mér hefur aldrei liðið betur en
þegar baráttan virðist vera sem hörðust. Ég
hef mikinn baráttuanda_ sem er tvímælalaust
kominn úr íþróttunum. Ég hef ákveðin mark-
mið að keppa að og ég fer í orrustu til þess
að sigra. Það er margt líkt með stjórnmálum
og knattspyrnu. Ég nýt góðs af þeirri reynslu
sem ég öðlaðist í íþróttunum, Þar verður að
34 VIK A N 5. TBL