Vikan - 14.05.1987, Blaðsíða 37

bara ekki hvað pólitík er. Allt þetta tal um hægri
og vinstri er óskapleg einfbldun sem á sér söguleg-
ar skýringar aftur í aldir. Það getur vel verið að
það henti ágætlega fyrir fræðimenn og pólitíkusa
að draga fólk í dilka eftir þessari skilgreiningu.
Ef maður er friðarsinni og aðhyllist félagshyggju,
er hann þá vinstri maður? Þeir sem aðhyllast ftjáls-
hyggju og vilja aðild íslands að Nató og dvöl
hersins hljóta samkvæmt þessu að vera til hægri.
Ég held að öll þessi hugtök séu orðin útþvæld
og hálfþokukennd af rangri notkun. Það er geng-
ið út frá þessum hugtökum, hægri - vinstri, sem
einhverri grundvallarskiptingu sem allir eiga að
skilja. Persónulega er mér alveg sama hvemig
fólk skilgreinir mig, ef það hefur svona mikla
þörf fyrir það. Það sem skiptir máli er að ég vil
fá að skilgreina mig sjálf. Ég hef aldrei almenni-
lega skilið þessa nauðsyn á greiningu til hægri og
vinstri."
Fram til þessa hefur Kvennalistinn verið í
stjómarandstöðu. Konumar em eiginlega stikkfrí,
afskaplega hvítþvegnar og syndlausar. Margir
halda þvi fram að Kvennalistinn sé nú milli steins
og sleggju, hætt sé við að þátttaka í ríkisstjóm
muni skaða þær, á hinn bóginn verði þeim bmgð-
ið um hugleysi fari þær ekki í stjóm. Ég spurði
því Kristínu hvort Kvennalistinn væri tilbúinn að
fara í stjóm og hverja hún teldi möguleika flokks-
ins á að stuðla að framgangi forgangsmála þegar
út í hinn pólitíska raunvemleika væri komið.
„Við erum mjög meðvitaðar um hinn pólitíska
raunvemleika. Við erum tilbúnar að axla þá
ábyrgð sem felst í stjómarsamstarfi. Fólk virðist
smám saman vera að átta sig á því að okkur er
full alvara. Margir, einkum blaðamenn og þeir
sem em neikvæðir í okkar garð, héldu að okkur
Ég heldþví að andstœð-
ingar okkar verði að
horfast í augu við þá
staðreynd að við erum
engin ,,bleiu-skipta- og
snýtisamtök“.
Komin í mark. Kristín við dyr Alþingishússins.
konur sent búa í friðarbúðum, fara í friðargöngur
setjast inn fyrir girðingar kjamorkuveranna. Svo
koma svona karlar eins og Olafur Ragnar Grims-
son og stofna einhver samtök og taka við verð-
laununum."
Fyrir kosningamar urðu miklar umræður um
stefnu og stefnuleysi Kvennalistans. Sjálfstæðis-
flokkurinn hefur löngum líkt Kvennalistanum við
öskupoka aftan í Alþýðubandalaginu sem aftur
hefur litið á konumar sem nokkurs konar
óánægjuklofning frá Alþýðubandalaginu. Sjálfar
hafa þær alltaf gert þá kröfu að fá að skilgreina
sig sjálfar eins og þær segja, segjast vera hvorki
til hægri né vinstri, þær séu þverpólitísk grasrótar-
samtök og kvennabarátta sé pólitísk stefna. I
augum andstæðinga þeirra er þessi málflutningur
skýrasta dæmið um stefnuleysi sem reyndar megi
best sjá í stefnuskrá Kvennalistans, en hún sé
nokkurs konar samtíningur af stefnumálum hinna
flokkanna. En hvað segir Kþstín sjálf um þessa
gagnrýni? Er hægt að vera í pólitík og vera hvorki
til hægri né vinstri?
„í fyrsta lagi vil ég taka fram að Samtök um
kvennalista em ekki þverpólitísk samtök heldur
kvenpólitísk samtök. Og auðvitað er kvennabar-
átta pólitík. Ef hún er ekki pólitík þá veit fólk
væri ekki alvara og að við hvorki vildum né þyrð-
um í stjóm. En það sýndi sig að kjósendur tóku
okkur alvarlega. Ég held því að andstæðingar
okkar verði að horfast í augu við þá staðreynd
að við erum engin „bleiu-skipta- og snýtisam-
tök“. Úrslit þessara kosninga sýna svo ekki verður
um villst að fólk vill breytingar, meðal annars
aukin áhrif kvenna. Við gerum okkur hins vegar
fullkomlega ljóst að ekki er hægt að gera allt í
einu. Þvi verður þetta alltaf spuming um forgangs-
röð. í stjóm munum við að sjálfsögðu framfylgja
þessari kröfu og stuðla að breytingum. Við erum
komnar til að hafa áhrif og við verslum ekki með
20. TBL VIKAN 37