Vikan - 14.05.1987, Blaðsíða 45

‘ mx n-wiapy M:!. .>'!& IJrtL' isi^Í!&&!»i$M#®ssSé*m&y
Umsjón:
Hólmfríður
Benediktsdóttir
Skrýtlur
Frúin: Ég sá að pósturinn kyssti þig í
morgun. í fyrramálið tek ég sjálf við
póstinum.
Dóttirin: Það þýðir ekkert, mamma,
hann kyssir enga nema mig.
Það var kúreki inni á krá ásamt vinum
sínum og var að segja frá þvi þegar
indíánarnir voru að elta hann:
- Svo hljóp ég bak við stein.
- Og hvað? spurði einn.
- Nú, og svo drápu þeir mig.
- Það tók mig tíu ár að uppgötva að
ég er gersamlega hæfíleikalaus, sagði
listamaðurinn. En þá var orðið of seint
fyrir mig að hætta að mála. Ég var
orðinn frægur.
- Hefurðu skipt um vatn í fiskabúr-
inu?
- Nei, fiskarnir eru ekki búnir að
drekka vatnið sem ég gaf þeim síðast.
íþróttamaðurinn: Hvað er ég með
háan hita?
Hjúkrunarkonan: 40 stig.
íþróttamaðurinn: Hvert er íslands-
metið?
Mamma var að kenna Lillu að fara
með kvöldbænirnar og sýndi henni
hvernig hún ætti að spenna greipar.
Það gekk hálfilla en að lokum voru
allir smáu fingurnir komnir í réttar
skorður. Þá spurði Lilla: Hvernig á
að hafa tærnar?
- Ég ætla ekki að fá mikið núna, sagði
frúin þegar hún pantaði í matinn.
- Nú, ég hélt að þú værir með svo
stóran frysti?
- Já, en krakkarnir geyma snjókarlinn
síðan í fyrravetur í honum.
20. TBL VIKAN 45