Vikan - 24.08.1989, Blaðsíða 57

TÓM5TUMDIR
Ekki fleiri búr, Ottó!
Marta veit að það er eiithvað á seyði þegar maðurinn hennar
fer að leika gúbbípabba og pabba allra hinna skrautfiskanna
Isjónvarpsviðtali við lækni
einn kom það íram að ef
horft er á flska í fiskabúri
í um 20 mínútur á dag, þá
lækkar það blóðþrýstingin. Eg
er þessu fullkomlega sammála.
Ég er búin að fylgjast með
blóðþrýstingi mannsins míns í
tvö ár sem hefur orðið til þess
að hækka minn.
Á undanförnum árum hefúr
Ottó, maðurinn minn, verið að
prófa sig áfram með alls konar
ný áhugamál.
Þannig að þegar Ottó til-
kynnti að hann ætlaði að fara
að rækta skrautfiska, þá tókst
mér að kreista fram bros og
kinkaði kolli til samþykkis. Ég
gerði ekki ráð fýrir að hann
gerði meira en rétt vökna áður
en hann tæki til við nýtt áhuga-
mál.
Þess í stað hefúr Ottó sökkt
sér í fiskabúrin og fiskiafurði.
Hreiðrið okkar lyktar af rækju,
kolkrabba og svifdýrum og ég
hef fýlgst með því með hryll-
ingi hvemig fjárhagur heimil-
isins fer sífellt versnandi vegna
kaupa á pumpum og búrum og
stærri pumpum.
Blóðþrýstingur minn tók
stökk þegar Ottó kom heim
með þrjár mollíar og búr,
fílter, hitara, möl, hitamæli,
þörungaskröpu, fiskamat, ljós
og sýrumælitæki sem kostaði
allt kringum 10.000 krónur.
„Og áður en þú getur sagt
‘Hvað er klukkan’, þá verða
þeir búnir að eignast fúllt af
litlum börnum.“
Dagar liðu og hann fór að
læða litlum álum ofan í einn
daginn, tígrisfiski hinn og
nokkrum skrautgúppíum. En
ekki bar á neinum „börnum".
„Hvað er klukkan. Hvað er
klukkan," ég gat ekki setið á
mér um leið og ég gekk
framhjá litla glerhúsinu.
„Ég bara skil þetta alls ekki,“
andvarpaði Ottó eitt kvöldið
eftir að hafa starað á búrið
klukkutímum saman. Ég sem
setti hjá þeim þessa fínu möl
sem kemur alla leið frá strönd-
um Mexíkó og steinrunnin tré
til að fela sig á bakvið og það
eina sem þeir gera er að narta
í bananaplöntuna."
„Heyrðu, ég þori varla að
spyrja að þessu sem virðist
augljós; en hvernig er hægt að
þekkja karl frá kerlingu?"
hvíslaði ég af því litla barnið
okkar var þarna hjá.
Ottó fór að fletta upp í
skrautfiskabókinni og komst
að því að það er alls ekki svo
augljóst. Því fóru margir fleiri
klukkutímar í að kíkja á þetta
töfrandi vatnalíf, enda var
hann þarna með fiskabúr fullt
af kerlingum.
„Of margir fiskar á hvern
rúmmcter" var sorgaryfirlýs-
ing Ottós daginn sem hann
fann tvo fagurrauða fljótandi
með maeann udd.
Það kom mér þvi ekki a
óvart að sjá hann koma daginn
eftir berandi 100 lítra búr,
fleiri vatnaplöntur og fáeina
snigla.
„Ég ætla að nota litla búrið
fyrir fiskabörnin," sagði hann
og blikkaði mig. „Nú förum við
að græða, stúlka mín“!
„Kannski þeir séu með ein-
hverja veiki," tilkynnti hann
tveim dögum síðar þegar einn
rándýr fiskurinn sást svamla
veiklulega um í risastóra búr-
inu sínu.
Ottó veiddi fiskinn sam-
stundis uppúr og setti hann í
einangrun, þrátt fýrir tillögu
mína um að við flökuðum
greyið og slepptum honum
við þetta eymdarlíf. Áður en
ég gat sett hengilás á ávísana-
heftið þá var hann búinn að
eyða 3000 krónum úr því fyrir
nýju 10 lítra fiskabúri sem
skartaði fagurlöguðum skraut-
fiski.
Það fór þó svo að fjölgunar-
áætlun Ottós fór eins og hann
hafði ætlað. Á nokkrum vikum
fjölgaði búrunum í 12, þar á
meðal var eitt 150 lítra sem
staðsett var á vinnuborðinu í
eldhúsinu, sem var eini staður-
inn sem var nógu sterkbyggð-
ur til að bera það og svo var
þarna afi allra fiskabúra - sex-
strendur tveggja metra hár
turn. Hann kostaði ekki nærri
eins mikið og köfúnarútbúnað-
urinn sem þurfti til að geta náð
í dauða fiska og ýmsan útbún-
að sem fallið hafið niður á
botninn.
Ég spyrnti þó að Iokum við
fótum kvöld eitt þegar Ottó
sagði mér draum sinn um að
byggja tveggja og hálfs metra
hátt fiskabúr til að hafa inn-
byggt í baðherbergisveggnum.
„Hvers vegna að láta staðar
numið þar? Hvers vegna bygg-
irðu ekki sundlaug fýrir þessi
slímugu kvikindi?" æpti ég og
blóðið sauð í æðunum. „Hvers
vegna geturðu ekki spilað golf
eins og aðrir eiginmenn?"
„Suss,“ hvíslaði hann og
benti á litla barnið okkar sem
lá steinsofandi við hliðina á
einu fiskabúrinu. Það virtist
sem vatnshljóðið í pumpunni
og að horfa á marglita fiskana
synda um hefði undursamlega
róandi áhrif á taugar hennar og
magakveisuna.
Ætli ég leyfi búrunum ekki
að vera í einhvern tíma enn,
barnsins vegna. Nú, þar að
auki las ég svo áhugaverða
grein í gærkvöldi þar sem sagt
er að blóðþrýstingurinn lækki
verulega ef menn standa með
veiðistöngina og veiða í svo-
sem tuttugu mínútur á dag .
Núna er ég orðin svo róleg að
ég gæti næstum malað. □
Ford Times Marti Attoun/BK
17. TBL 1989 VIKAN 55