Vikan - 22.02.1990, Qupperneq 50

« llJj 44 WtM M W y Jjc > y O 4M nÆ z. L IM- frTuR / si fKÓM- -MD- NCr J'OK R rska =T AfiTl V INNU- JÉL
r ► 1. Á * ± Mfr 1
TORF- íýufl
CKFS/Ditu BUltS m ~ É. m Uf^JCr- ViBI L i FNGJ- 9ST ikrmS- ílUT l
rv€- yNVi fúS j
l í W6UR. TflLP eiMin ; flLfl
Vl’RLS- VATT- u R ftN-Dfl- LfíCc
flokk A<l Kl V\0/?K- IN/V -LV5T- jNC- UR
O.00| # RNAi- RR5
<0Nffí Li.fi
c rfii-Fi LfWtí) / 1 5 tu 5
ÍVfíRP PFÍ06 1 A'fl LbMJR ERB- fíu/Jfí- B'OK zUDS- MEVTl <FtLL reNA/
fítfvc Cs- INN \N&
Frett- IR bE K j.yA/6-D A'R K PORSeTW- fltcoR
ifíMíT- K ONR FBRB 1 0 2
iKf\N VfíCrOR
5 flM- HLT- LISTR- NAfMA/ 5" 'K«kK rfMHLT. V /EÐ/
íkfíiT. > HÆFt : '0VlSS> TfíL-fí TÓN/v/ 15
eihk,- ÍTfínn Bg'lLU- fíRfíTTfí u ífiiLL
n t- Bi/RÐr)- R'fií Rew&xfl k FÆTfivu* u
L KRRN6 iflM- rt’Asiíí. sjayöfík- lcfíLL HER- M.A&1/R
t'onn FUOtL Be irP NÓ Rft VERlNfí D/TLD S P 1 L 1} LLT R f tfUp'
t~ AA'R L' Æí> / KOiTUR MfiAM/Ðl/R TR.-R MðSKfi
SRM- hlt: SÖMLf - H 0 1 M'fiLM- ■DuFT Tonn 10
r * ! i. p p-
PlKKfl> LELLL- HfiPP- DPÆTTl KfPPA/J >fo/VAJ R FÆt l —V • EPF/ÍI Kfi£k FORA- F&Æ6-T PTHLL IV
L mur > e/N- ffíMLfítf -
öe/íí i F OR- STÓfifi PýR flf’ MA/*I Ky* 1 S/VÆD 1 »
W5TUR l<fíRLC- FfíTÆ K fíiT l/R> “SÍFáP*- V0RTl$ 13 > Hfíí
[ II TfíTfi 1 kLÖKK
í'n R TöN N
ÞyNtD óeifiíi KflSÍI
Ajes> TfíLfí bCILuR.
í > TlCL- : l/M
r ;> V/fbR- 'rTTR TRLR KER T'ONN
y/sroi\> Fc R$K. STut-þafi Tr-lr > U | E 1NK. ITfítu T
1 X 3 4 L, ? 1 4 10 II II 13 IV ir
Lausnarorð í síðustu krossgátu: BJARGÁLNAMAÐUR
ARFLEIDDI
SJÁLFAN SIG
Franski málarinn Felix Ziem, sem var
uppi á árunum 1821 til 1911, bjó
árum saman í báti sínum á síkjum
Feneyja og varð frægur fyrir fjölda mynda
sem hann málaði í bátnum þar í borg. Þeg-
ar hann var orðinn frægur og dáður flutti
hann til Parísar þar sem hann lifði rólegu
einsetumannslífi síðustu áratugi ævinnar.
Árið 1908 komst sú kjaftasaga á kreik að
listamaðurinn, þá 87 ára gamall, væri
látinn. Kjaftasagan varð að firétt sem fólk
tók trúanlega - ekki síst þar sem dánar-
vottorð hans hafði verið staðfest af ein-
hverjum dularfúllum ástæðum - og það
átti að fara að skipta auðæfum hans meðal
ættingja.
Auðvitað mislíkaði gamla manninum
það heldur betur þar sem hann var ennþá
sprelllifandi og vel ern í þokkabót. Hann
leitaði til yfirvalda til að fá dánarvottorðið
ógilt og komast aftur í tölu lifenda. En
honum var sagt að málið væri vægast sagt
mjög óvenjulegt og tæki allt of langan tíma
að afgreiða vegna alls kyns rannsókna og
skriffinnsku sem hlytu að fylgja í kjölfarið.
Loksins þegar hægt yrði að ganga frá nauð-
synlegum formsatriðum yrði löngu búið
að skipta eignum hans. Það væri aðeins
eitt ráð sem gæti hindrað ættingjana í
að fara að slást um eigur hans - og það
væri að semja nýja, vottfesta erfðaskrá,
skrifaða með eigin hendi. Ziem beið ekki
boðanna og lét útbúa löglega erfðaskrá.
Hann arfleiddi sjálfan sig einfaldlega að
öllum eigum sínum og um leið varð hann
einkaerfingi sjálfs sín. Þrem árum seinna
dó hann svo fyrir alvöru, saddur lífdaga.
48 VIKAN 4.TBL.1990