Vikan


Vikan - 12.01.1939, Blaðsíða 20

Vikan - 12.01.1939, Blaðsíða 20
20 VIKAN Nr. 2 1939 Kolbeinn Þögli: Draugasaga. heimili hans en ég nú hefði orðið aðnjót- andi. Kallaði hann guð sér til hjálpar og spurði, hvernig stæði á aðbúð minni, og hvemig ég væri inn í bæinn kominn. Kveikti hann því næst á flatbrennara, svo albjart varð í baðstofunni. Stóð ég hér hálfstrípaður framan í heimilisfólkinu, blá- ókunnugu. DG var nýlega staddur í kveldboði á heimili hér í bænum. Gestirnir höfðu lokið við góðgerðirnar og húsfreyjan hafði leikið nokkur lög á slaghörpuna, öllum við- stöddum til gleði og skemmtunar. Síðan tóku gestirnir að ræða hin f jarskyldustu efni, — og þóttist hver vera öðrum and- ríkari. — Einhver rak augun í bók, er lá á litlu borði í stofunni. Það var hið vel- þekkta þjóðsagnasafn Rauðskinna. Og var þetta tilefni þess, að talið barst að drauga- sögum og öðrum þjóðsögum. Þá var það, að húsbóndinn spurði, hvort enginn væri viðstaddur, er kynni frá einhverju dular- fullu að segja til gamans. Bauðst þá einn gestanna, miðaldra mað- ur, að segja okkur sögu, ef við vildum á hlýða. Var það auðvitað þegið með þökk- um. En sögu þá, sem maður þessi sagði, ætla ég að endursegja hér með leyfi sögu- mannsins. Honum sagðist svo: Það, sem borið hefir fyrir sjálfan mig og dularfullt má kallast og ekki verður að fullu skilið, kom fyrir mig, er ég var ung- lingur. Eg er uppalinn undir Klofningi á Breiðafirði, á nesi því, er myndar firðina Gilsfjörð og Hvammsfjörð. Er ég var á fermingaraldri, stóð svo á í byrjun jólaföstu, að ég var sendur með endurnýjunarvíxil til sparisjóðshaldara Dalamanna. Heimili hans var annálað fyr- ir sérstaka risnu gesti og gangandi. Gisti ég þar nótt og dvaldi fram á kveld næsta dags í góðu yfirlæti. En næsta kvöld fylgdi húsbóndinn mér á hestum að prestsetri þar í sveit, því þar hafði ég lofað að gista, er ég yrði á ferð, vegna frændsemi. En ekki hafði ég gert ráð fyrir að vera lengur í ferðinni og ákvað ég því að komast heim næsta dag. En af því veður hafði breytzt um nótt- ina, mikið ringt, svo ár og lækir uxu að miklum mun, og aur óx í götum, svo færð- in versnaði stórum. Er ég átti rúman klukkutíma gang heim, var ég orðinn örmagna af þreytu og vosbúð. Ákvað ég því að biðjast gisting- ar á bæ þeim, er hér verður ekki nafn- greindur, en eftirfarandi saga gerðist á. Húsakynni á bæ þessum voru sem hér greinir: Baðstofa portbyggð, með stofu- herbergi undir öðrum enda. Afþiljað eld- hús með uppgangi í baðstofuna. Útveggir og þak úr torfi. En hlaðinn kampur og hálfgafl úr sama efni — er nam við stofu- glugga. Ég skreið upp í gluggatóttina og guðaði á gluggann að kristinna manna sið. Mér var fljótlega svarað einhverju fyrir innan gluggann, og næstum samstundis opnaðar bæjardyr. Og þótt fulldimmt væri af nóttu, sá ég að til dyra kom maður á hvítum náttklæðum. Bað ég hann um næturgist- ingu. Málaleitun minni virtist vel tekið, þó þegjandalegur fyndist mér maðurinn. En þar sem allir voru í fasta svefni, bauð hinn mér að fylgja sér. Gekk ég því næst á eftir heimamanni inn göngin og sem leið lá til stofu. Gegnum óskýra glætu, er lagði inn um stofugluggann, sá ég til vinstri handar rúm. Þar benti hann mér til hvílu. Því næst hvarf maðurinn á burt. En þar sem ég var einskis annars þurfandi en svefns og hvíldar, dró ég þegar af mér vosklæði og afklæddist öllu nema skyrt- unni einni — og sofnaði síðan. Ekki veit ég, hve lengi ég hefi sofið, — en ég vaknaði við, að kippt er ofan af mér sængurfötunum, og því næst þrifið til mín heldur harkalega. Er ég hafði áttað mig á þessum aðförum, tók ég á móti, því mér var frekar reiði í hug en hræðsla, að vera ónáðaður, svo þreyttur og aumur sem ég var. Eftir að hafa komið fyrir mig fótum í rúminu, tókst mér að hrinda aðsóknum þessum af mér. Ég hugði þegar að veita þeim eftirför, er hefði slíkar næturglettur við ókunnan ferðamann. Urðu þá fyrir mér opnar stofudyrnar og því næst uppgangur í baðstofuna. Ég þaut upp stigann og loft- hlerinn féll þungt að fótum mér, svo allir vöknuðu, er í baðstofunni sváfu. Ég hélt 'áfram inn baðstofugólfið og þangað, er ég hugði að húsbóndinn svæfi. Var hann þá vaknaður, er ég kom í anddyrið. Ég kvaðst hafa búizt við betri móttökum á Allt komst 1 uppnám í baðstofunni, og undrun lýsti úr hverju andliti. En enginn vildi við það kannast að hafa opnað fyrir mér bæinn, enda ekki um annan karlmann að ræða en húsbóndann, og svo aldraðan vinnumann, er kallaður var Mangi. Er hann var spurður þessa, harðneitaði hann sem aðrir og sór og sárt við lagði. , Það varð úr, að hjónin og fleiri heima- - :menn fylgdu mér aftur niður, með ljós í ^hendi. Gengið var til bæjardyra og var ^ekki annað séð en þær væru lokaðar með sömu ummerkjum og húsbóndinn hafði skilið við þær kveldinu áður. Því næst var gengið í stofu þá, er mér hafði verið boð- in í hvíla. Sást þar rúmið allt upp flett og í óreiðu, en plögg mín og annað hafur- task lá á stól og gólfi, blautt og óhreint. En nú, þegar brugðið hafði verið upp ljósi, sá ég, að í hægra horni stofunnar, er sneri gengt glugga, lá lík á börum, með krosslagðar hendur á brjósti. Mér virtist andlitið heiftarlegt og óhugnanlegt. Ekki varð séð að líkið hefði færzt úr stað eða væri öðru vísi en um það hafði verið búið. — — En þar þóttist ég samt kenna svip þess, sem bauð mér í bæinn og síðar veitzt að mér. Buðu hjónin mér síðan rúm í baðstof- unni það sem eftir var næturinnar, þáði ég það, því heldur þótti mér uggvænlegt að sofa í stofunni hjá líkinu. Er húsbóndinn fylgdi mér niður traðirn- ar morguninn eftir, sagði hann mér, að hinn látni maður hefði hengt sig í bæjar- dyrunum þremur dögum áður — meðan fólk var við kirkju. Og lýkur hér sögunni. Rádning á verðlaunakrossgátu Vikunnar nr. 1. Hér er rétt ráðning á verðlaunakrossgátunni í jólablaðinu. Alls bárust okkur tuttugu og sex réttar ráðningar. Um þessar réttu ráðningar var svo dregið og kom upp ráðning Helgu Thordersen, Landsspítalanum. Getur hún vitjað verðlaunanna á afgreiðslu blaðsins í Austurstræti 12. Lóðrétt: 1. Mikrofon 2. NN 3. nasir 4. stör 5. kal 6. an 7. af . 8. vef 9. Erla 10. tjóni 11. RA 12. mannauli 16. kátum 18. varahjólbarði 20. mamma 22. fum 23. ló 24. ku 26. grá 28. tak 29. mót 32. fá 34. kú 37. kámug 39. neita 41. tök 43. inn 45. Ragnarök 48. brúðurin 50. knörr 52. já. 53. ást 54. ala 55. má 56 sterk. 58. ýfir 61. skó 63. napur 65. AA 66. na 67. steik 69. rann 71. skek 74. tia 75. svo 77. ma 78. rr 79 st. 80. mi Lárétt: 1. mannskaða- vetrum 13. Natan 14. ferja 15. kk 17. söl 19. fló 20. mn. 21. ráfir 23. lak 25. angan 27. otur 28. tórum 30. Irma 31. fum 32. fa 33. ók 35. ámu 36. óm 37. kák 38. tún 40. al 41. fá 42. ei 44. dömuskósólinn 46. ku 47. tn 49. ak 51. gjá. 54. ama 56. sr. 57. gný 59. ás 60. lá 61. stú 62. nöfn 64. tarna 67. skeð 68. Aríar 70. aða 71. stóru 72. rr 73. pat 75. ske 76. kr. 77. munir 79. sveim 81. kvamarstokk- inn

x

Vikan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.