Vikan - 27.04.1939, Blaðsíða 14

14
VIKAN
Nr. 17, 1939
i^ýegurd og I3ízka
Klœdnaður kvenna frá sjónarmiði karlmanna
Oyrir fáum dögum var ég stödd í húsi, þar sem
* bæði voru karlar og konur. Af tilviljun heyrði
ég á tal tveggja karlmanna, sem ræddu um kven-
hatta. Þeir voru sinn á hvoru máh í pólitísk, en
eins sammála og hægt er að vera um þetta „hrylli-
lega hattatímabil" eins og þeir kölluðu það. Þeir
sögðust blátt áfram kvíða fyrir því að hitta konur
sínar eða vinkonur, þegar þau ætluðu í leikhús,
kvikmyndahús eða veitingahús, því að þeir gætu
aldrei vitað, hverskonar höfuðskraut þær væru
með. Þær gerðu mennina dauðskelkaða, og þeir
þyrðu ekki að vanda að segja neitt. Ef einhver
gerðist svo djarfur að segja „spóalöpp“, þá var
gert gys að honum fyrir smekkleysi, svo að það
var þó skömminni skárra að þjást í einrúmi!
Eg spurði einn þessarra manna, laglegan og
snyrtilegan mann, sem flestar konur munu Mta
hýrum augum, hvemig honum litist yfirleitt á nú-
tímakonuna. Skyldu flestir karlmenn ekki vera
honum sammála?
— Mér þykja konumar yfirleitt dásamlegar
útlits. En þær hræða okkur karlmennina með
klæðnaði sínum. Við kærum okkur ekkert um að
þær veki athygli. Við höfum auðvitað ekkert á
móti því, að dáðst sé að konunum, sem við erum
með, en það er oft svo mjótt á milli þess og að
brosað sé að þeim — klæðnaðarins vegna. Við
kunnum ekki við neitt, sem er hégómlegt. Þess-
vegna er okkur illa við paillet-kjóla og jakka,
sömuleiðis leiðast okkur þessir bláu litir, sem svo
mikið eru í tízku. Konum þykja þeir fallegir, þó
að ég efist um, að svo sé?
Ég benti honum á konu, sem var með lítinn,
bleikan hatt á höfðinu. Flestar konur mundu
kalla hann yndislegan! Eg get ekki haft það eftir,
sem hann sagði um þann hatt.
Karlmenn dást
að svörtum lit.
— Við erum svo hlálegir,
að okkur finnst svarti Mt-
urinn fallegastur. Svartir
kjólar, svartar kápur —
en ekki bláar, þó að margar konur haldi, að þær
verði unglegri í bláu.
Hvíti liturinn er yndislegur á sumrin og eins
stórrósóttir kjólar. Við höfum ekkert á móti
barðastórum höttum, en Mtlar konur verða að
ganga með Mtla hatta.
Og í guðs bænum forðist að hlaða á ykkur
skrauti. Það hefir alls ekki tilætluð áhrif — þvert
á móti.
Hvað skóm viðvíkur, þá erum við á móti skraut-
legum skóm og háum hælum. Bezt geðjast okkur
að einföldum, svörtum skóm. Þeir klæða líka fæt-
urna bezt. Sokkar með holdlit eru hryllilega ljótir.
Snyrting?
Mér finnst konur halda sér
miklu betur til nú en áður, en
skilið til þeirra, að gulleitir
og bláleitir litir í kinnafarða og varalit séu and-
styggilegir. Og neglurnar! Okkur kemur senni-
lega aldrei saman um þær. Konum finnst líklega
fallegt að ganga með tíu, blóðugar neglur, eða öllu
heldur klær, en það fer hrollur um okkur karl-
mennina, þegar við sjáum það.
Nýtýzku regnkápa og regn-
hetta úr sama efni.
segja meiningu sína. Því
miður má ég ekki segja,
hvað hann heitir. Hann
bað mig fyrir það. En haf-
ið þetta hugfast!
En því miður verðið þið
Mklega búnar að gleyma
þessu á morgun — því
miður!
Lífið hangir á einum þræði,
hjartað á einu augnaráði, orð-
rómurinn á einu orði, og það,
sem eftir er — er hreinasta til-
viljun. — Comte de B.
*
Konan hatar þann mann,
sem er afbrýðissamur, ef hún
elskar hann ekki. En hún yrði
reið, ef maðurinn, sem hún
elskar, væri ekki afbrýðissam-
ur. Hún getur hæglega fyrir-
gefið honum þennan galla, sem
er í hennar augum nauðsjm-
leg sönnun fyrir ást hans.
Ninon de Lenclos.
*
Það er sagt, að ástin sé
blind; samt getur hún verið
árvakur varðmaður. ■—
Chl. Dickens.
Nokkur
velvalin
orð.
Snotur vorkjóll. Pilsið og jakkinn eru úr dökkbláu efni, en
blússan úr hvítu efni með dökkbláum röndum.
Okkur karlmönn-
um geðjast í raun
og veru að þess-
arri kvenlegu og
yndislegu „vit-
leysu“, sem nú er í tízku. Konan
var hér um bil búin að gleyma því,
að við höfum aldrei hugsað okkur,
að hún ætti að Mta eins út 24 tíma
sólarhringsins. Okkur finnst víðir,
iburðarmiklir kvöldkjólar fallegir,
en gætið ykkar vel, því að ekkert
er eins auðvelt nú á tímum og að
verða kjánalegur í klæðaburði. Og
það er verst af því öhu.
Og ég segi: Þetta er maður, sem
ber skyn á hlutina og þorir að
Nýlega hafa verið gefin saman í hjónaband ung-
frú Helga Magnúsdóttir og Samúel Jónsson,
verkamaður. Heimili ungu ' ' unna er á Grettis-
götu 52. — (Sig. Guðmundsson tók myndina).

I