Vikan - 29.06.1939, Blaðsíða 23

Nr. 26, 1939
VIKAN
23

— Þér ógnuðu honum með
rskammbyssunni, og hvað gerðuð
þér svo?
— Svo grátbað ég hann um
peninga.
— Ef átta menn slá tún á tíu tímum, hve lengi eru þá fjórir menn að
slá sama tún?
— Þetta er vitlaust dæmi.
— Hvað segirðu, drengur!
—- Það væri óðs manns æði að tvíslá sama túnið.

Hann: Tókstu kannske bónorði
mínu af því, að þú hafðir heyrt,
að afi minn mundi arfleiða mig
að hálfri milljón?
Hún: Nei . . . mér var rétt
sama hver það var, sem arfleiddi
þig . . .
— Óskar frúin að ná tali af hinum fræga,
indverska gjömingamanni, Ibn Boabditihili, er
mun sjá fyrir alla framtíð yðar eins og hann
læsi á bók?
— Blessaðar reynið þér ekki svona á mál-
beinið. Segið honum bara að Emma systir
hans í Keflavíkinni sé komin og vilji tala við
hann strax.
— Tækninni miðar skjótt á veg: Þráðlaust
símasamband, reyklaust púður og áralausir
bátar . . .
— Já, og það sniðugasta er þó meðlag án
hjónabands.
— Nei, kæra barónsfrú. Þér skuluð hafa
fiðluna nokkrum undirhökum ofar!
— Elskar þú mig, Jón?
— Já, það geri ég.
— Eru augu mín þau fegurstu,
sem þú hefir séð?
— Já.
— Og varir minar rauðar eins
og túlipanablöð ?
— Já.
.— Og vöxturinn?
— Aldrei séð siíka líkams-
fegurð.
— Ó, hvað þú segir vel frá,
elsku Jón! Segðu mér eitthvað
fleira.
— Heima drekkum við alitaf rauðvin og vatn með miðdegisverðinum.
Ja, það er að segja, konan min drekkur rauðvínið, en ég vatnið.
— Það er ekki þar með sagt, að
þú sért sjómaður, þó að þú sért
hrokkinhærður og hafir vatn á
milli liða!