Vikan - 28.11.1940, Side 14

14
VIKAN, nr. 48, 1940
66. krossgáta
Vikunnar.
Lárétt skýring:
1. vegur milli landsfjórðunga. — 12. hata.
— 13. fyrirlíta. — 14. málmur. — 15. nudd-
aði. — 17. kvæðis. — 19. á fótum. — 20.
sk.st. ■— 21. drykkinn. — 24. ámæli. — 26.
grundvöllur. — 27. prófið. — 29. mannorö.
— 30. hlýja. — 32. botnfall. — 33. tilheyr-
andi skipi. — 34. sk.st. — 35. skartgrip. —
37. fjár. — 39. sagnending. — 40. konu. —
41. for. — 43. hljóðs. — 45. hrista. — 46.
mótþrói. — 48. himnu. — 49. forsögn. —
51. geðblær. — 53. aðgangur. — 55. ill-
gresi. — 57. óslétta. — 59. ljóðskáld. — 60.
farfuglar. — 62. braut. — 64. seta. — 66.
þykir vænt um. — 67. ófyrirleitnir. — 69.
dreifi. — 70. matsmenn. — 72. birgðir. —
74. tveir eins. — 75. þyngdareining. — 77.
sjó. — 78. ónefndur. — 79. ungi. — 80. lík.
— 82. forföður. — 84. viðfangsefni grúsk-
ara.
Lóðrétt skýring:
1. ráðvönd. — 2. forsetning. — 3. bragur.
undraðir. — 5 sk.st. — 6. landshluti. — 7. bók-
stafur. ■— 8. deigla. — 9. töluorð. -— 10. þyngdar-
eining. —- 11. búfénu. — 16. fat. -— 18. hengi. —
19. öndunarfæri. — 20. alþekkt kvæði. — 22. skel-
fisk. -—- 23. plokka. — 24. greinir. -— 25. góður.
— 28. öðlast. — 31. kyrrar. — 33. guðssynir. —
36. duld. — 38. limur. — 40. maður. — 42. atviks-
orð. — 44. vana. — 47. marbakki. — 49. áfellir.
- 50. frek. — 52. liðin. — 54. hljóð. — 56. um-
beðið. -— 58. yfirgang. — 59. löngunin. — 61.
ekki gömul. — 63. sk.st. — 65. kjarna. — 67.
auðgun. — 68. grefur. — 71. lengdarein. — 73.
rándýr. — 76. ekki marga. — 79. gjaldmiðill. —
80. þingdeild. — 81. = 74. lárétt. — 83. = 2. lóð-
rétt.
4.
inn. Olíutunnur voru reyrðar fastar utan-
borðs. Allt var undirbúið sem vandlegast
og þó í flýti.
Bill Stormling stóð við stýrið. Ég veit
ekki, hvernig stóð á því, en ég var hreyk-
in af því, hve vel skipið lét að stjórn hjá
honum. Fyrsti stýrimaður átti að fara með
bátinn. Það var næstum óskiljanlegt, að
þeir skyldu koma honum klakklaust í sjó-
inn og frá skipinu. Maliko var látið hlífa
bátnum fyrir mestu sjóunum. Annars
mundi hafa farið illa. En svo skeði það
hræðilega: Maliko hætti að láta að stjórn.
Stýrið var bilað. Skipið lá flatt fyrir sjó-
unum. „Aftur á! Til varastýrisins!“ hróp-
aði skipstjórinn. Bill Stormling var kom-
inn þangað á undan okkur. Hér var mikill
voði á ferðum, ef ekki tækist nógu fljótt
að ná stjórn á Maliko, þá var allt unnið
fyrir gíg. En Bill Stormling var maður á
réttum stað á örlagastundu. Með fádæma
þreki tókst honum á síðustu stund að
bjarga öllu saman. Hann sýndi á þessum
augnablikum næstum eindæma þrekraun.
Það var engin vafi, að hann kunni að
stjórna skipi.
Báturinn náði skipbrotsmönnunum ellefu
og komst með þá yfir í okkar skip. Þegar
voðinn var um garð genginn, var fyrst
farið að hugsa um það, að Bill stóð enn
við stýrið. Skipstjórinn gekk til hans og
spurði, hvort hann ætlaði ekki að láta leysa
sig af. Bill leit á hann blíðlegum augun-
um: „Ég veit ekki,“ sagði hann, „ég var
að hugsa um annað.“ Var hann að hugsa
um konuna sína fyrrverandi ? Eða Malabee,
skipið, sem hann sigldi í strand? Hann
sleppti stýrinu og gekk nokkur skref og
hneig svo niður á þilfarið. Hann dó úr
hjartaslagi.
Við komum ekki heim með hetjuna.
Þegar við komum í höfn, vildu blaðamenn-
irnir fá viðtal við Bill Stormhng. Þeir
spurðu, hvar hetjan væri. Coates skipstjóri
sagði þeim það. Á 162 gráðu vestlægrar
lengdar og 48.30 norðlægrar breiddar. Þar
var hans heimili. Og heim komst hann með
heiðri og sóma.“
Þetta var það, sem Larry stýrimaður á
Maliko sagði Mörtu í litlu íbúðinni hennar.
Frásögnin hafði haft mikil áhrif á hana.
En hún sagði ekkert. Hún horfði bara á
hann.
„Mér fannst rétt að segja þér þetta,
Marta,“ sagði Larry, „áður en það væri
alveg ákveðið, að við gerðum okkur bæði
óhamingjusöm með því að hætta alveg að
vera saman. Og ég gerði það, af því að
ég elska þig.“
Larry gekk til hennar. „Ég þarf að
segja þér enn meira, Marta. Ég var hjá
Bill Stormling, er hann dó. Og það féll í
minn hlut að athuga, hvað hann lét eftir
sig. Það var ekki mikið. Við létum flest
af því fylgja honum, er við renndum lík-
inu í sjóinn. En ég fann mynd í kojunni
hans. Ég held hún sé af konunni, sem hann
var að hugsa um, er hann sigldi Malabee
í strand. Ég tók myndina. Ég býst ekki
við, að hann mundi hafa haft neitt á móti
Móðirin í stállunganu.
Virg-inia Mathews, 23 ára gömul, i Los Angeles
í Kaliforniu, var sett í stállunga vegna mænu-
veiki daginn áður en búist var við, að hún yrði
léttari. Hún var tekin úr lunganu í tuttugu mínút-
ur, meðan hún átti 13 marka dreng, og gekk allt
vel.
því. Þessa mynd finnst mér, að þú eigir
að fá. Vegna þess kom ég hingað til þín,
þótt þú værir búin að skrifa mér, að við
ættum ekki að sjást framar.
Hann rétti henni myndina. Hún var
gömul og snjáð. Mörtu brá, er hún sá hana.
Hún stóð í skyndi upp af legubekknum
og hljóp að mynd, sem hékk á veggnum.
Það var mynd af sömu konunni. Það var
móðir Mörtu, sem dó, er telpan var lítil.
Lausn á krossgátu nr. 65.
Lárétt: 1. háð. — 3. fomöld. - 9. afl. - 12. R.R.
—- 13. gadd. — 14. ljós. — 16. já. — 17. Island.
— 20. ánaleg. — 22. agn. — 23. hás. — 25. ala.
— 26. hug. — 27. flaka. — 29. iða. — 31. fit. —
32. þrá. — 33. áls. — 35. ask. — 37. að. — 38-
Reykjavík. — 40. ar. — 41. geysa. — 42. ræfla.
— 44. efli. — 45. ólin. — 46. óróin. — 49. sneis.
— 51. ná. — 53. alheiminn. — 54. en. — 55. inn.
— 57. mús. — 58. ann. — 59. org. -— 60. auk. —
62. stela. — 64. ofn. — 66. rot. —- 68. ill. — 69.
ýla. — 71. kálfum. — 74. illráð. — 76. ár. — 77.
Isak. —- 79. endi. — 80. SL. — 81. kaf. — 82.
klaufna. — 83. ýta.
Lóðrétt: 1. Hríð. — 2. árs. — 3. fann. — 4. odd.
5. R.D. — 6. öl. — 7. ljá. — 8. dóna. — 10. fje.
—: 11. lága. — 13. gagg. — 15. sali. — 18. laut.
— 19. háa. — 21. laða. — 23. hláka. — 24. skáar.
— 26. hið. — 27. fyrstihús. — 28. alvæpnina. —
30. asa. — 31. faðemi. — 32. þei. — 34. Sif. —
36. krýning. — 38. reira. — 39. klóin. — 41. gló.
—■ 43. als. — 47. ólin. ■— 48. nesti. — 49. small.
— 50. enn. — 52. ána. — 54. em. — 56. nurl. —
59. ofar. — 61. kofi. — 63.-eid. — 64. olli. — 65.
skák. — 67. tusk. — 69. ýlda.‘ — 70. eðla. — 72.
ára. — 73. mal. — 74. inn. — 75. ást. — 78. K.A.
— 79. ef.
Unga stúlkan var í mikilli geðshræringu.
„Larry — þetta er sama myndin.“
„Já.“
„Ef mamma hefði ekki ... þá hefði
hann getað verið faðir minn.“
„Já, Marta.“
„Larry — mamma sagði mér aldrei,
hvað fyrri maðurinn hennar hét. Hún vildi
aldrei tala um hann. Ég vissi ekki, að hann
hét Stormling.
Hún tók í hönd hans og hann lagði hand-
legginn utan um hana.
„Ég hefi frí í viku, Marta,“ sagði hann.
„Ég bað um það, ef ske kynni að þú ...
að þú ..., ef við færum í svolitla brúð-
kaupsferð . .. Þú grætur, Marta.“
„Nei, ég græt ekki. Því skyldi ég gráta,
þegar . .. þegar ég er hamingjusöm."
Hún var ekki í neinum vafa lengur. Og
hún skildi í rauninni alls ekki, hvernig hún
hefði getað verið það.