Vikan - 09.01.1941, Blaðsíða 13

VIKAN, nr. 2, 1941
13
Fljótcandi spilcavíti fyrir utan landhelgi.
Lögreglan í Californíu hefir
hafið herferð gegn hinum
svonefndu spilavítisskipum.
í þessari grein segir frá
„Rex“, sem er stærst þeirra
og gaf 10 milljónir króna í
tekjur á ári.
Þaö er ekki ýkja langt síðan að lög-
reglan í Kaliforníu gerði atlögu að
fjórum, amerískum „spilaskipum", —
fljótandi spilavítum, sem liggja við festar
úti á rúmsjó, á alþjóða svæði, — utan
amerísku landhelginnar. En eigendur
slíkra skipa álíta þessi fyrirtæki sín alger-
lega óháð öllum lögum og rétti. Hinir opin-
beru ákærendur hafa þrásinnis gert árang-
urslausar tilraunir til að ná sér niðri á
þeim, eða þessum gullnámurekstri „til
sjós“, — en að þessu sinni tókst að afla
slíkra gagna, að hægt var að leggja málin
fyrir dómstólana.
Framkvæmdarstjóri hins stærsta þess-
ara fyrirtækja og skipa, sem „Rex“ er
nefnt, er Tony Cornero, alkunnur vín-
smyglari í „stórum stíl“, ítalskur að upp-
runa og var á yngri árum ýmist sjómaður
eða bifreiðarstjóri. Hann kaupir heilar
auglýsingasíður í blöðunum í Los Angeles
og lætu flugvélar „mála“ Rex-nafnið með
hvítum reykjarstöfum á himinhvolfið. Úti
á skipinu eru tækifæri til að tapa fé sínu
á ýmsan hátt: í ,,rúlettu“, póker, veðreið-
um, teninga-kasti, kínverzku happdrætti
o. s. frv. Þar er líka komið fyrir um fimm-
tíu sjálfvirkum spilavélum.
Daglegur reksturskostnaður þessa skips-
bákns er sagður vera um 6000 dollarar.
Launaðir starfsmenn eru 325, og eru þeim
greiddir 3000 dollarar á dag. Skrautlýsing-
arnar kosta of fjár. Vátrygginga-iðgjöldin
munu nema um 65.000 dollurum á ári.
Cornero segir sjálfur, að það kosti sig
Tony Comero gafst ekki upp fyrr en eftir 10 daga
umsátur og var þá fluttur í land sem fangi. En
hann var aftur látinn laus gegn tryggingu.
Þrjú af spilavítisskipunum gáfust strax upp, en ,,Rex“ varðist — með brunaslöngunum.
Lögreglan var nokkuð harðhent, þegar hún ruddi
spilavítisskipin nú fyrir skömmu. Einkum varð
,,Texas“ hart úti.
eitthvað nálægt 200 þús. dollara, að „láta
Rex fljóta“, — en hann nefnir það þá ekki,
að brúttó hagnaðurinn á degi hverjum er
10—12 þúsundir, — og verður þá árs-
hagnaðurinn um hálf önnur milljón dollara.
Eigendur hinna skipanna græða líka of
fjár, eða gerðu það að minnsta kosti, til
skamms tíma. En það var Cornero, sem
upphaflega átti þessa hugmynd. Ha.nn
byrjaði fyrirtækið með skipi, sem hét
„Tangó“, 1929, í félagi við gamlan „starfs-
bróður“ sinn. Og hann gortar af því, að
síðan sé hann búinn að láta ,,ferja“ 13
milljónir manna út í spilavíti sín, án þess
að hann hafi nokkurntíma orðið fyrir
óhappi. Raunar hefir honum samið miklu
betur við gesti sína heldur en meðeigend-
urna. Og seinast reiddist hann þeim svo
heiftarlega, að hann lagði skipið ,,undir“
í teningaspili við þá. Hann tapaði skipinu,
en „vann sér sálarfrið“, — eins og hann
komst sjálfur að orði, og síðan keypti hann
,,Rex“ og hefir stjórnað því fyrirtæki einn.
Þilfarið á ,,Rex“, þar sem fjárhættuspil-
in fara fram er alskipað gestum á hverju
laugardagskvöldi. I aðalsalnum, sem er um
80 metra langur, geta setið um 1500
manns, — og allir, jafnt menn sem konur,
gera sér vonir um að „sprengja bankann“.
Á neðra þilfarinu er veitingasalur og dans-
salur. Þar geta líka setið 500 manns við
spilaborð. Og af öllum þessum sæg eru
konurnar um 80%, — og þær eru á öllum
aldri.
Á aðalþilfarinu er mest um að vera, og
þar verða oft fljótlega eigandaskipti á
stórum f járhæðum. Sagt er að gestur einn
hafi tapað 65 þús. dollurum yfir helgi. En
hann kom aftur næsta laugardagskvöld,
og vann þá ekki aðeins þessa upphæð, held-