Vikan - 10.07.1941, Blaðsíða 11

VIKAN, nr. 28, 1941
11
I
28
Framhaldssaga eftir DAVID HUME.
Mennirnir í herberginu drógu andann þungt.
iÞetta var eiginlega ekki það, sem þeir höfðu átt
von á að sjá. Crossley beygði höfuðið og þaut
beint áfram, sló þungt högé: með hægri hendi,
«n hitti ekki. Hann hélt áfram að elta Mick, sem
stöðvaði hann með hægrihandarhöggi rétt undir
hjartanu. En hann virtist ekki geta fundið til
sársauka og hélt aftur áfram. Mick dró sig í hlé.
Honum var ljóst, hvað maðurinn hafði i hyggju.
Crossley ætlaði að nota sér að hann var þyngri,
komast nærri Mick og slá hann niður með þessum
ógurlegu hnefum sínum. Hann hafði ekki stórt
svæði til þess að draga sig í hlé á. Clare Furness
hafði tekið hendurnar frá andlitinu og starði nú
á leikinn með opinn munn.
Mick sá, að Crossley var að búa sig undir nýja
árás. Hann vék til hliðar, þegar Crossley kom
þjótandi, sló með vinstri hendi, til þess að koma
honum út úr jafnvægi og lagði síðan allan þunga
sinn í högg undir hökuna. Hann hitti ekki hök-
una, heldur rétt undir nef Crossleys, og blóðið
sprautaðist yfir grófgert andlit mannsins. 1 stað
þess að stanza, kom Ameríkumaðurinn nú með
miklum hraða og sveiflaði handleggjunum eins
og bareflum. Mick saup hveljur, er hann fékk
högg á rifbeinin og blóðið spýttist út um munn-
inn á honum, þegar þungt högg lenti á munni
hans. Nú fannst Crossley rétti tíminn vera kom-
inn. Hann dró axlirnar aftur, til þess að slá Mick
ógurlegt hægrihandarhögg. Mick beygði sig, sló
með hægri hendi. Hann skalf frá hvirfli til ilja,
þegar hann fann hendina sökkva í auga Crossleys.
Mick brosti, þegar hann færði sig aftur á bak.
Ef hann gæti hitt Crossley svona í augun nokkr-
um sinnum, þá var ómögulegt að segja, hver end-
irinn yrði. En aðstaðan breyttist fljótt. Crossley
sveiflaði vinstri hendinni og rak Mick síðan rokna
högg með hægri hendi, sem lenti í síðunni á
honum. Mick lét augnablik undan af kvölum og
honum sortnaði fyrir augum. Hann jafnaði sig
rétt i tæka tíð, til þess að koma sér undan nýrri
árás. Crossley hentist áfram. Næsta höggi sínu
beindi hann að kviðarholi Micks, sem barði frá
sér með hægri hendi og slengdi höfði hnefaleik-
arans aftur með stífri vinstri hendinni.
Honum var Ijóst, að högg hans fékk ekki mikið
á Crossley, og að hann varð að beita alvarlegri
brögðum. Crossley tók við högginu, rétt eins og
hann væri úr tré, og hamaðist eins og naut í
flagi. Hann notaði báðar hendur jafnt. Mick færði
sig nær arninum og beið eftir næstu árás. Hann
var mjög fölur yfirlitum, þar sem hann stóð álút-
ur með hendurnar fyrir framan andlitið. Árásin
kom, Mick stökk til hliðar, og sló Crossley hægri-
handarhögg af öllum kröftum, um leið og hann
þaut fram hjá. Hnefi hans kom á háls Crossleys
xétt fyrir neðan eyrað. Crossley hnaut fram yfir
sig og slengdi höfðinu í arininn. Nú tautuðu menn-
imir í herberginu ákaft.
Mick fannst ekki, að nein vorkunnsemi ætti
hér við. Á meðan Crossley var enn reikandi á
fótunum og fálmaði eftir arninum, sló Mick hann
aftur af geysilegu afli með hægri hendi og hitti
á hálsinn á honum. Hann heyrði korrandi hósta,
og um leið og Crossley snér sér við, kreppti
Mick hægri hendina og miðaði á auga Crossleys,
sem hann hafði hitt áður. Höggið var svo mikið,
Það, sem skeð hefir hingað til í sögunni:
Ámerískur stórglæpamaður, Lefty Vincent,
rænir banka þar vestra og drepur gjald-
kerann. Dóttir gjaldkerans, Clare Fumess,
reynir að koma Vincent í hendur lögregl-
unni. Það mistekst. Clare flýr til Englands.
Vincent eltir hana og fær enska glæpafé-
laga í lið með sér. Mick Cardby rekur leyni-
lögreglustöð í félagi við föður sinn. Þeir eru
fengnir til að vernda Clare í Englandi, og
tekur Mick á móti henni og ekur með hana
um þvert og endilangt landið og bófamir
á hælum þeim. Þau komast alltaf undan, en
nú er Vincent sjálfur kominn til landsins,
óánægður yfir árangursleysi eftirfararinn-
ar. Sögunni víkur aftur að Clare og Mick.
Þau eru á flótta í bílnum, þegar springur
hjá þeim og bíllinn veltur út af veginum.
Þegar þau eru að komast undan bílnum,
standa vopnaðir bófar yfir þeim og skipa
þeim upp í brauðbíl og aka burt. Eftir
nokkum akstur kemur Mick öllu á ringul-
reið í bílnum. Sumir bófanna særast, einn
drepst og einn sleppur. Mick og Clare yfir-
gefa bilinn, hitta lögregluþjón og senda
hann til að síma. Pete hefir legið særður
á veginum og Mick spyr hann um, hvað
þeir áttu að gera við þau. Bófanum berst
hjálp, áður en lögregluþjónninn kemur og
Mick og Clare flýja, en bófamir elta þau.
Á flóttanum falla þau í gryfju fulla af
vatni, og þar ná bófarnir þeim, fara með
þau upp i bíl og aka af stað. 1 hrörlegu
húsi bíða þau síðan öll eftir Vincent. Hann
kemur, en fer sér að engu óðslega og ætlar
bersýnilega að kvelja sem mest fórnardýr
sín með þvi að draga á langinn það, sem
koma skal. Hann fer upp og leggur sig, til
þess að gera tímann enn lengri, en setur
menn til að gæta hússins og fanganna.
Þegar hann hefir sofið, kallar hann Mick
og Clare til sin. Hann gefur Mick tækifæri
til að bjarga sér, með því að fara i hnefa-
leik við Crossley.
að allur handleggurinn hristist. Hann vissi,
hvernig manni myndi liða af að fá svona högg
í augað. Crossley þaut bölvandi og ragnandi á
eftir Mick, rétt eins og hann hefði fengið
berserksgang. Mick vék til hliðar, áður en hann
kom og hélt áfram að víkja undan og til hliðar,
þangað til Crossley sá, að hann eyddi bæði tíma
og kröftum i að elta Mick.
,,Nú era liðnar sex mínútur," hrópaði Lefty
Vincent. Hann hafði fylgt hverri hreyfingu með
eftirtekt. Leikurinn fór ekki alveg eins og hann
hafði gert ráð fyrir.
Crossley gat nú ekki opnað annað augað, og
Mick reyndi að vera sem mést þeim megin við
hann, sem hann gat ekki séð. En Ameríkumað-
urinn var eldri en tvævetur. Hann þekkti þetta
bragð og hafði meira að segja notað það sjálfur.
Hann snéri við, svo að hann gæti haft gætur á
Mick. En á sama augnabliki fékk hann högg
rétt fyrir neðan hjartað og rétt á eftir enn
eitt högg á augað. Crossley dró sig nú í fyrsta
sinni i hlé. Þegar hann byrjaði að slást, var
manndráp í huga hans, og hann sá sjálfan sig
sem böðulinn. Sjálfstraustið var ekki búið að
yfirgefa hann. En hann var ekki lengur eins
bjartsýnn og hann hafði verið.
Mick reyndi nú að gera árás, en fékk högg i
rifbeinin og annað i hálsinn. Um leið og hann
rann aftur á bak, fékk hann högg í lærlegginn
og hann saup hveljur af sársauka. Siðan fékk
hann vinstrihandarhögg og þá varð honum ljóst,
að nú þýddi ekki lengur að berjast eftir venju-
legum reglum. Hann sló út með báðum höndum
og Crossley bölvaði um leið og úlnliður Micks
lenti á handlegg hans með svo miklu afli, að
minnstu munaði, að hann brotnaði. Hann lét
handlegginn detta niður augnablik, og Mick sló
hann upp undir hökuna. En Mick sá, að það
mátti hann ekki gera aftur. Hnúgar hans voru
ekki nógu hertir, þegar hann hafði ekki hnefa-
leikahanzka, og haka Crossleys virtist vera úr
steini. Það myndi ekki vera langt að bíða eftir
úrslitum leiksins, ef Mick eyðilegfði hendina á
sér.
Crossley gerði nýja árás. Hann vissi nú, að
Mick var skjótari i snúningum en hann. Hann
ætlaði að ná i Mick og króa hann inni. Þá myndi
leiknum brátt vera lokið. Mick færðist undan
árásinni, snéri við og beindi enn einu höggi að
hálsi Crossleys. Crossley missti jafnvægið, þegar
hnefi Micks fór á kaf aftan í háls hans, og datt
á jpnífu á gólfið. Mick stóð nálægt honum, en
gætti þess þó að koma ekki svo nærri að Cross-
ley gæti tekið i fætur hans og fellt hann.
Ameríkumaðurinn reyndi að skríða í burtu á
fjórum fótum. Mick elti hann, augu hans skutu
neistum og blóðið lagaði úr samanbitnum vörun-
um. Þá stökk Crossley allt í einu upp. En áður
en hann hafði rétt úr sér, skipti Mick um fót,
hallaði sér til hliðar og sló Crossley hægrihandar-
högg, sem lenti í kviðarholi hans með dynk,
sem heyrðist um allt herbergið. Crossley hné
niður. Mick ætlaði að slá hann lokahöggið undir
hökuna um leið og höfuð hans skylli niður, en
hætti við það og sló með geysilegu afli vinstri-
handarhögg í maga hans. Hendur Crossleys héngu
máttlausar niður með hliðunum, en áður en hann
datt, lagði Mick allan þunga sinn í högg undir
hökuna, sem kastaði honum aftur á bak. Þegar
Crossley snérist við, beið Mick þangað til hann
rauk að honum. Þá sló hann hægri hnefanum á
kaf í maga hnefaleikarans. Anna auga Crossleys,
sem enn var óskemmt varð eins og gler og hann
virtist ekki sjá neitt. Maðurinn var aðframkom-
inn, en Mick var ekki miskunnsamur. Hann hafði
ákveðið, að áður en Crossley ylti um, þá skyldi
hann fá allt það, sem hann hefði ætlað að láta
sér í té, svo að hnefi hans var enn einu sinni
kominn á loft.
Crossley var hálf dottinn, þegar höggið lenti
undir eyra hans. Við höggið hentist hann marga
metra eftir gólfinu og datt á rúm eins og flak,
sem hendist til við sprenginu. Enn elti Mick
hann og stóð með hendur á mjöðmum og horfði
á Crossley, sem nú'sást ekkert lífsmark með.
Ef til vill var hann aðeins að leika á hann. En
Mick gat samt ekki imyndað sér það. Hann vissi
betur en allir aðrir, hvers konar högg það voru,
sem Crossley hafði fengið, og sá maður yrði að
vera gerður úr stáli, sem stæði upp fyrstu fimm
minúturnar eftir slíka meðferð.
Mick hélt aumum hnúunum upp að munnin-
um, sem enn blæddi úr, og sleikti þá. Hann gaf
Lefty Vincent hornauga. Foringinn starði á
Crossley, sem lá eins og lík á gólfinu, og vildi
ekki trúa sinum eigin augum. Mennirnir, sem
sátu bak við hvísluðust á og yar mikið niðri fyrir.
Það, sem þeir höfðu haldið að væri útilokað,
hafði nú verið framkvæmt fyrir framan augun á
þeim. Mick .þerraði blóðið af vörum sínum á
skyrtuerminni og gekk þvert yfir herbergið til að
sækja vestið sitt og jakkann. Þegar hann var