Vikan - 21.05.1942, Blaðsíða 2

2
VIKAN, nr. 16, 1942
Pósturinn \
mig til þess að vita, hvort piltunum
hérna likar betur við feitar eða
grannar stúlkur. ,,Sveitastúlka.“
Kæra Vika!
Hvemig á ég að haga mér, til þess
að herrunum litist vel á mig.
Vinsamlegast,
,,Óreynd.“
Svar: Ef það er aðeins framkoman
gagnvart karlmönnunum, sem þér
eruð í vanda með, þá vill Vikan taka
fram eftirfarandi: Verið kurteisar í
framkomu, en þó ekki um of, forðizt
„tepruskap" og feimni. Verið
skemmtilegar í samræðum, en þó
ekki málóðar, ofurlítið ástleitnar en
ekki frekar, gangið snoturlega
klæddar og hreinlega en verið ekki
um of málaðar eða með sem fæstum
orðum: Teflið tafl ástarinnar djarf-
lega en varlega.
Svar: Þér kannizt vafalaust við
málsháttinn: „Sinum augum litur
hver á silfrið", og þér getið verið
öruggar um að þetta á ekki hvað
sizt við, ef silfrið birtist mönnunum
i konulíki. Sumir vilja hafa stúlk-
umar svo grannar, að þeir geti vafið
þeim um fingur sér í tvennum skiln-
ingi, aðrir svo holdugar að hvergi
verði vart beina í þeirra likama.
Skoðun Vikunnar er samt sú, að
meðalhófið sé bezt hér eins og annars
staðar, þ. e. a. s. „fremur góð hold“
eins og þér lýsið sjálfri yður. Þess
vegna megið þér vera alveg vissar
um að piltunum i Reykjavík líkar
við yður, ef þér eruð að öðru leyti
jafn góðar.
1
Kæra Vika!
Getur þú ekki gert mér þann j
greiða, að skera úr smádeilu milli
min og vinar mins. Við þrættum sem
sé um það, hvort eigi væri til sá
Kæra Vika!
Getur þú sagt mér eitthvað um
norsku söngkonurnar tvær, sem
sungu í hádegisútvarpinu 17. maí.
staður í Núpsfjallií?) i Núpasveit, ,,Hvor Þeirra er fræSari?
N.-Þingeyjasýslu, sem Grettisbæli
nefndist, þar sem Grettir Ásmund-
Söngvinur.
Svar: Þær heita Eidé Noréna og
arson átti að hafa hafizt við um tima.'i jKirsten Flagstad og er sú síðar-
Ég hélt því fram, að svo væri, en^nefnda frægari. Hún er fædd í
vinur minn því gagnstæða. — Viltu
gjöra svo vel að svara fljótlega.
Þakka fyrirfram svarið. Snatan.
Noregi, faðir hennar var hljómsveit- •
arstjóri, en móðir hénnar fræg fyrir
píanóleik sinn, hún kenndi Kirsten
Svar: Þetta er alveg hárrétt hjá söng. Kirsten hefir sópranrödd. Hún
yður „Snatan“ með Grettisbælið í byrjaði að læra söng, er hún var 15
Núpi og skuluð þér óspart punda ára og kom fyrst opinberlega fram, í
því á hann vin yðar, að þér hafið °sl0. er hún var 18 á-ra- Hún söng
haft á réttu að standa, en guð og aðeins á Norðurlöndum þar til 1933,
fortíðin má vita, hvort Grettir Ás- að hún var ráðin til þessað syngja í
mundarson hefir nokkurntíma verið Bayreuth í Bæheimi í Þýzkalandi.
Henni var boðinn samningur í Berlín,
en hún neitaði honum. Síðan hefir
hún sungið í Englandi, Ameríku og
víðar og allsstaðar hlotið afar góða
dóma.
Hin söngkonan var Eidé Noréna.
þar, þó að því sé haldið fram.
Kæra Vika!
Ég er nýkomin til borgarinnar. Ég
er í fremur góðum holdum og langar
Úr „Nú er það svart, maður". Til vinstri: Jón Aðils sem Hái-Þór, hús- og
dúfnaeigandi. Til hægri: Alfred Andrésson sem Kvíðbogi Kvalar, fornsali
og vísitölusérfræðingur.
Ósvífinn [ijófur.
1 Zanesville í Ohio kom kvörtun til
lögreglunnar frá konu, sem kvartaði
undan því, að það væri þjófur, sem
stæli alltaf mjólkurflöskum af tröpp-
unum hennar og væri jafnvel svo
ósvífinn að skilja eftir miða, þar sem
hann krafðist þess að fá þeyttan
rjóma.
Þessi ást!
1 París þótti lögreglunni grunsam-
legt, að það kom fyrir 10 sinnum á
nokkrum vikum, að gasrör biluðu í
íbúð einni. Vínnustúlka, sem tekin
var föst, játaði að hafa eyðilagt rör-
Hún er einnig fædd í Osló, lærði þar
söng og kom þar fyrst opinberlega
fram. Hún hefir sungið í óperum á
Italíu, Frakklandi, Englandi, Ame-
ríku og víðar og hlotið miklar vin-
sældir.
in niu sinnum vegna þess, að hún
hefði orðið ástfangin af viðgerðar-
manninum, sem hafði gert við fyrsta
rörið.
Draumurinn.
Eric Gill, enskur myndasmiður
skrifaði í sjálfsævisögu sína: „Mig
dreymdi einu sinni, að ég væri á
göngu á himnum uppi ásamt konu
minni, Maríu, og börnum okkar. Við
mættum guði, og ég sagði við hann:
„Þetta er Betty, þetta er Fetra, þetta
er Joanna og þetta er Gordian.“ Og
hann heilsaði þeim öllum með handa-
bandi. Svo sagði égí „Og þetta er
María.“ Og hann sagði þá: „Já, við
María erum nú gamlir vinir“.“
*
A: Stúlkan ykkar hlýtur að vera
mjög hreinleg. Ég heyri hana þurrka
af píanóinu oft á dag.
B: O, nei —- það er konan mín, sem
er að æfa sig.
Erla og
unnust-
inn.
Oddur: Ég verð að hringja til Erlu og þykjast hafa
eftirvinnu í kvöld. Ef ég fer að heimsækja hana, verð
ég að fara fótgangandi og ég er svo slæmur í fótunum,
að ég treysti mér alls ekki til þess. — Halló, halló,
Erla, ástin mín!
Erla: Ó, halló! Ert það þú, vinur minn! Skelfing varstu
góður að hringja til mín. Heyrðu, geturðu ekki komið snemma
í kvöld? Hann Hrólfur ætlar að koma og hann er svo leiðin-
legur, að ég vil helzt ekki vera ein með honum!
Oddur: Er þetta ekki skrítið? Ég Oddur: Svo þessi náungi ætlar að fara að daðra
hringdi einmitt til þess að segja þér, við Erlu, ég skal nú sýna honum í tvo heimana.
að ég kæmi snemma. Ég vona bara, að mér versni ekki í fótunúm.
Erla: Ó, hve ég er fegin því, að þú skulir vera kominn, ástin
min. Við skulum koma út að ganga í góða veörinu. Hann
Hrólfur hringdi og sagðist ekki geta komið, af því að hann
er veikur i fæti.
Oddur: Kemur hann þá ekki? Ég er því feginn, en ég vildi
óska þess, að ég hefði vitað það fyrr.
Utgefandi: VIKAN H.P., Reykjavík. — Ritstjóri og ábjrrgðarmaður: Jón H. Guðmundsson, Kirkjustræti 4, sími 5004, pósthólf 365.