Vikan - 03.06.1943, Blaðsíða 13

VIKAN, nr. 22, 1943
Shirley Temple í ýmsum
13
Kennslukona í
atvinnuleit
. Framhald af bls. 4.
byrjaði að spyrja hana um fyrra líf henn-
ar.
Eftir nokkra mínútna yfirheyrslu stóð
hún upp og sagði, að maðurinn sinn væri
búinn að ráða eldri konu, er þau þekktu
vel. Því næst kvaddi hún og sigldi hrað-
byr út úr stofunni.
Nancy var þungt í skapi og örvænti um
hag sinn. Alls staðar mótlæti. Er hún kom
út í anddyrið, stóð vingjarnlega stofustúlk-
an þar og brosti, brosi sem erfitt var að
átta sig á. Ætla mætti að húsmóðirin hefði
nýlega ávítað hana, og að hana langaði að
hefna sín. Þess vegna hvíslaði hún að
Nancy:
„Nel, ungfrú, þér eruð of ungar og
fallegar! Hún vill, að sonur hennar kvæn-
ist ljótri, ríkri stúlku og þess vegna ér
hún hrædd *.. þess vegna er hún líka bú-
in að segja mér upp vistinni.“
Nancy gat ekki varist brosi, þótt hún
væri hrygg. Á leiðinni út hljómuðu orð
stúlkunnar í eyrum hennar: ,,Of ung, of
falleg! Á ég fyrir þá sök eina að svelta
í hel!“
Er hún kom út, mætti hún ungum pilti,
sem heilsaði henni mjög vingjarnlega. Það
var Erik Frederiksen. Hún tók kveðju
hans og flýtti sér heim. Hún leit hvorki til
hægri né vinstri, og hafði því engan grun
um að ungi maðurinn fylgdi henni eftir, og
lagði á minni sér dyrnar, er hún hvarf inn
um.
Daginn eftir fór Nancy til frú X, sem
var ekkja, og hafði auglýst eftir stúlku
til þess að kenna sonardóttur sinni. Þessi
gamla kona var mjög vingjarnleg og spurði
Nancy hvert hún hefði lengi reynt til að
fá vinnu.
,,Já, ég hefi því miður verið að reyna
það, síðastliðnar f jórar vikur. Annað hvort
hefi ég komið of seint, eða þá ...“
„Já, ég skil!“ sagði gamla konan í
hreinskilni. „Ég þori heldur ekkí að taka
yður, enda þótt ég þykist þess fullviss af
útliti yðar, að þér mynduð vera prýðisvel
til þess fallnar að umgangast sonardóttur
mína. En sjáið þér til — tveir yngstu synir
mínir eru heima . . . og til þess að forðast
vandræði, er ég tilneydd að taka gamla
kennslukonu. — Þetta er víst venjan. —
Okkur konum þykir ánægjulegt að horfa
á ungar og fallegar stúlkur, en við erum
hræddar um sálarrósemi manna okkar og
sona, og þess vegna þorum við ekki. Þess
vegna veit ég, að yður mun ganga erfið-
lega að fá heimiliskennarastöðu. — Farið
að mínum ráðum og reynið heldur að kom-
ast að við einhvern skóla!“
Og með þessum orðum þrýsti hún hönd
Nancyar vingjarnlega og fylgdi henni út.
Einn daginn mætti hún Erik Frederik-
sen og varð að taka kveðju hans.
Upp frá þessu leið varla sá dagur að
hún ekki sæi hann. Ávallt heilsaði hann,
og einn dag, er þau hittust í garði einum,
ávarpaði hann hana, og fyrr en varði
höfðu þau tekið upp þráðinn, þar sem
honum lauk, er þau töluðust við í fyrsta
skiptið.
Er þau nokkru síðar skildu og héldu
sitt í hvora áttina, nam Erik staðar og
horfði löngunarfullum augum á eftir
henni. Hann undraðist það með sjálfum
sér, að bláókunnug stúlka, sem hann
ekkert vissi um, skyldi allt í einu hafa
náð svo miklum tökum á hug hans.
Nokkrum dögum seinna heimsótti hann
Nancy. Hún varð mjög undrandi, er hún
sá hann, og bað hann í guðanna bænum
að hugsa bæði um mannorð sitt og unn-
ustuna.
„Unnustuna?“ hrópaði Erik, undrandi.
„Eg veit ekki til þess að ég sé trúlofaður!
Vissulega veit ég að mamma vildi gjarn-
an að svo væri — en það er hvort tveggja,
að ég er ekki aðeins myndugur — heldur
líka svo hitt, að ég er mjög viljasterkur,
og ætla mér að kvænast af ást, þegar þar
að kemur. Ekkert vildi ég síður, en að
fólk fengi ástæðu til þess að tala um yður,
en ég þrái að fá að kynnast yður, þér hafið
stöðugt verið í huga mér, frá því að við
fyrst sáumst.....“
Og nú getum við farið fljótt yfir sögu.
Nancy fékk bráðabirgðastöðu við skóla
einn og hálfu ári seinna var hún trúlofuð
Erik Frederiksen.
Strax og hann hefir lokið prófi og fengið
framtíðar atvinnu, gifta þau sig, þrátt
fyrir öll mótmæli móður hans.
| Dægrastytting I
^jiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii n ... ll■ll■■l■■■■lll■lll■lll■llllm^
Orðaþraut.
OLGA
FINN
ÓÐUR
ÓMUR
SN AR
ARG A
SK AR
OF AR
Fyrir framan hvert þessara orða skal setja einn
staf, þannig að séu þeir stafir lesnir ofan frá og
niður eftir, myndast nýtt orð, og er það heiti á
dögum á sérstakri árstið.
Sjá svar á bls, 14.
Ævintýri Georgs í kínverska
sjóræningjabænum. 14.
Næsta skeyti frá Georg var svohljóðandi:
• • • • ' •
Sjá lausn á bls. 14.
Þjóðbrók.
Skessan Þjóðbrók átti bústað í því gili, er við
hana er kennt síðan og kallað Þjóðbrókargil, það
er vestanvert í Selárdal. Ekki eru neinar sagnir
til um hana, nema þessi, sem á eftir kemur.
Gissur hét húskarl á Stað, er Þjóðbrók vildi fá
til sín, er hann var í fjárleitum, en hann gaf eng-
an kost á því, nema því aðeins, að hún útvegaði
sér 15 ára gamlan hákarl, en gaf henni mánaðar
frest. Síðan fór hann til hennar og var hjá henni
mánaðar tíma; þótti henni hann of smávaxinn til
að eiga svo stórfengilega konu, sem hún var, og
togaði hann því mjög, svo hann varð miklu hærri
en áður. Síðan bjóst Þjóðbrók að heiman, til þess
að útvega hákarlinn. En er hún var á burt farin,
strauk Gissur frá híbýlum hennar, og hélt heim
til sín yfir skamman fjallveg. En er hann var