Vikan - 14.10.1943, Blaðsíða 10

10
VIKAN, nr. 41, 1942

.u iri m m i i ii
nu 1III1 L 1 ■ r
Hvaða kunnáttu er mest í varið?
..... ... 'Eftir Herbert Spencer. =^===
Matseðflllnn.
Lambasteik.
iy2 kg. lambakjöt (læri),
pétursselja, salt, jurtaseyði, 2
matskeiðar feiti, 4 dl. kjötsoð,
sósulitur.
Himnan er tekin utan af kjötinu,
sem er stungið með oddmjóum hníf
og pétursseljunni stungið í skurðina.
Kjötið er síðan látið inn í vel heit-
an ofn og brúnað í skúffunni. Þegar
steikin er orðin fallega brún, er feit-
inni hellt af og kjötsoðinu og jurta-
seyðinu hellt í skúffuna. Soðið í 1%
kl.st. Við og við þarf að ausa soðinu
yfir steikina. Hálfri stundu áður en
steikin er soðin, er soðið síað; hveit-
ið er hrært út í rjóma og síðan bætt
út í soðið; sósulitur og salt eftir
smekk. Soðnar kartöflur, agúrku-
salat og pétursselja er borið fram
nieð steikinni,
Krækiberjahlaup.
y2 1. krækiberjasaft, 2 dl. vatn,
börkur af hálfri sítrónu, 50
gr. sykur, 10 blöð matarlím,
1 eggjahvita, 1 eggjaskum.
Lagað eins og Ólafssúruhlaup. —
Samskonar hlaup má laga af flest-
um íslenzkum berjum og jurtum. —
Kremsósa höfð með.
Húsráð.
steikarapönnu, er gott að sáldra
ofurlitlu hveiti á hana. Síðan á að
sprauta á pönnuna heitu vatni, við
það losnar feitin frá.
Ef þér þurfið að þvo einhverja sér-
staklega fallega kniplinga eða blúnd-
ur, sem vandfarið er með, þá skulið
þér reyna þessa aðferð: Vefjið blúnd-
unni utan um mjólkurflösku og fest-
ið svo endann með tituprjóni. Dýfið
síðan flöskunni ofan í sápuvatn,
endurtakið þetta nokkrum sinnum
og skolið að lokum úr hreinu vatni.
' •» ~f
Þessi kjóll er úr rauðu „crepe",
með svartri leggingu neðan á pils-
inu og ermauppslögunum. AÖ fram-
an á pilsinu eru nokkrar ópressaðar
fellingar. Þetta snið er einnig snot-
urt og hentugt á ullarefni.
Áður en menn hugsuðu um að hafa
föt sér til skýlis, hafa menn hugsað
um prjál og skraut. Villiþjóðir, sem
ganga alnaktar, eru margvíslega lit-
aðar á hörund. Margt bendir til þess,
að skrautgimi manna hafi endur fyr-
ir löngu verið fyrsta stigið til þess,
að þeir tóku að ganga í fötum. Vér
erum heldur ekki þann, dag í dag
komnir lengra en svo, að vér tíðum
hugsum meira um fegurð efnisins
en gæðin, og göngumst meira fyrir
því, hvemig fötin em sniðin, en hinu,
hve þægileg og hentug þau séu.
Svona fara menn með líkamann;
en gjöra menn sig ekki seka í hinu
sama, hvað meðferðina á sálunni
snertir? Þekking sú, sem hefir lof
annara manna í för með sér, hefir
alla jafnan verið metin meira en
þekking sú, sem stuðlar að heillum
einstaklingsins.
Menn hafa hingað til að kalla alls
ekki sinnt þvi, að athuga, hvaða til-
tölulega gildi hver einstök fræði
hefir gagnvart öðmm fræðigreinum.
Menn lesa og læra um hitt og þetta.
Foreldrar kveða á um það, að bömin
sin skuli læra þessar fræðigreinir, en
sleppa öðrum, en hjá þeim ræður í
þvi efni mestu tízka og landsvenja,
eða þá smekkur og geðþótti hvers
eins, en hvergi kemur fram, að maður
sjái nauðsyn til þess, að leggja niður
fyrir sér skipulega og skynsamlega
misjafnt gagn og gildi hinna marg-
víslegu fræðigreina, og sjá, hver komi
að mestum vemlegum notum.
Það er ekki tilgangurinn að spyrja
um það, hvort varið sé í hina eða
þessa fræðigrein, eða ekki, heldur um
hið tiltölulega gildi hverrar fræði-
greinar. Ef til vill er engin sá fróð-
leikur til, að það kunni ekki að geta
komið fyrir mann einhvem tima, að
einhvern tíma geti staðið svo á, að
hann geti orðið manni að einhverju
liði. En stutt er ævin og listin löng,
svo það er sannarlega þörf á að íhuga
vandlega, hvemig maður geti bezt
varið námstima sínum, og láta ekki
tizku og hleypidóma vera einráða
um það.
Þá er næst fyrir að finna einhvern
mælikvarða fyrir hinu misjafna gildi,
til þess að sjá hvaða fróðleik só
varið í öðrum fremur og hvern sé
mest varið í. Ef þessi mælíkvarði
er tiltekinn í almennum orðum, þá
geta flestir orðið á eitt sáttir, hver
hann sé. Þegar einhver mælir fram
með gildi og þýðingu einhverrar
fræðigreinar eða einhvers fróðleiks,
þá sýnir hann fram á, hvemig þetta
nám kemur að einhverjum notum 1
lífinu, það afstýrir böli eða þá veitir
manni gæðin yfir höfuð að tala, eyk-
ur farsæld manns í lífinu.
Hvernig eigum vér að lifa? Það er
aðal spumingin fyrir oss. Hvemig
eigum vér að fara með líkamann,
hvemig eigum vér að fara með sál-
ina, hvernig eigum vér að gegna
störfum vorum, hvemig eigum vér að
ala upp börn vor, hvemig eigum vér
að hegða okkur sem borgarar í þjóð-
félaginu, hvernig eigum vér að hag-
nýta oss náttúruna sem bezt, hvern-
ig eigum vér að beita hæfileikum vor-
um sjálfum oss og öðmm til hins
bezta, yfir höfuð að tala: hvemig
eigum vér að lifa sem fullkomnustu
lífi? Þetta allt þurfum vér að læra,
og þetta á þá uppeldið að kenna oss.
Uppeldið á að búa oss undir að geta
lifað sem fullkomnustu lifi, og upp-
eldið er gott eða illt að því skapi,
sem því tekst betur eða ver að leysa
þann starfa af hendi.
Það er auðvitað ekki hlaupið að
þessu, og ef til vill verður aldrei
komizt lengra en að nálgast það, en
eigi má gefast upp fyrir þá sök.
Það má gjöra sér léttara fyrir
með því að líta á verksvið lífsins.
Lífið er sífelt starf og nú má flokka
niður hinum helztu störfum þess:
1., störf, sem miða beinlínis að þvl
að halda lífinu við;
2., störf, sem stefna að því óbein-
línis með því að afla lifsnauðsynja;
3., störf, sem lúta að uppeldi
bama;
4., störf, sem em fólgin í því að
öðlast og halda stétt og stöðu í hinu
borgaralega lífi og þjóðlífinu;
Framh. á bls. 15.
!
5
I
Minnstu ávallt !
i
mildu sápunnar |
* 5
—................
NOTIÐ eingöngu
STÍFELSI
Heildsölubirgðir:
GUÐMUNDUR ÓLAFSSONsCO.
Austurstræti 14. — Sími 5904.
Heildsölubirgðir:
Laitozone
baðmjólk
mýkir vatnið
og gefur yður
mjúka og
sterka húð.
Agnar Norðf jörð & Co. h.f.
Sími 3183.