Vikan - 04.11.1943, Blaðsíða 8

8
VIKAN, nr. 44, 1943
Hvað átti Gissur áð muna?
Gissur: Ég get ómögulega munað, af hverju Gissur: Reyndar vantar hana alltaf allt!
Rasmína batt um fingurinn á mér. Eitthvað átti
ég að kaupa fyrir hana, en hvað það var man ég
ekki.
Gissur: Getur yður dottið í hug, hvað ég hefi
átt að kaupa handa konunni minni?
Skrifstofustjórinn: Ja, herra forstjóri, ég vona,
að þér takið það ekki illa upp, en mér getur helzt
dottið í hug, að það hefði átt að vera kökukefli.
Gissur: I>að er bezt að ég fái mér göngu og
líti í búðargluggana. Kannske ég sjái eitthvað,
sem minnir mig á þetta.
Skrifstofustjórinn: Eg óska yður árangurs-
ríkrar ferðar.
Gissur: Kaffikanna — sykurkar — glös — ðiskar.
Kaupmaðurinn: Vantar yður ekki nýtízku bindi?.
Gissur: Tefjið mig ekki! Ég er að leita að dálitlu,
en ég veit ekki, hvað það er!
Gissur: Ég fer upp í lyftunni. Ef Lyftudrengurinn: Fimmta hæð! Hattar og plattar — kjólar og Afgreiðslustúlkan: Kvenfólkið vantar alltaf
til vill finn ég eitthvað á efri hæð- stólar — bækur og brækur — lampar og stampar — hringlur og hatta!
unum! hringir og þvingur .... Gissur: Já, það er bezt að ég fái nokkur stykki.
Gissur: Ég verð að halda áfram upp á næstu hæð!
Gissur: Það er rétt að kaupa eitthvað af sápum, Gissur: Það gæti hugsast, að ég hafi hitt á Rasmína: Ertu kominn svona snemma heim? Hvernig
ilmvötnum og tannkremi. það rétta! líður þér í fingrinum? Er ekki rétt ég skipti strax um
á honum?