Vikan - 25.01.1945, Blaðsíða 4

Strangur faðir.
cSmdsaga
Hefirðu tíma, pabbi?“
„Vitanlega. Ég hefi alltaf tíma
•" til þess að tala við litlu stúlk-
una mína!“
„Ég er nú annars tuttugu og tveggja
ára!“
„I mínum augum, pabba þíns gamla,
ertu ennþá mjög lítil stúlka“.
„Já, ég veit það, og það breytist varla
fyrr en ég kemst á fimmtugs aldur“.
„Finnst þér það leiðinlegt, að ég skuli
kalla þig litlu stúlkuna mína?“
„Nei, pabbi. En þú ferð með mig eins
og ég væri alltaf fimmtán ára!“
„Geri ég það? Ég veit ekki af því“.
„Það er þess vegna sem ég segi þér frá
því. Þú ert mjög gamaldags og dæmir
mjög strangt, og ég má ekkert —“
„Ég er, ef til vill, dálítið gamaldags, en
dæmi ég eiginlega nokkuð strangt, það
finnst mér ekki!“
„Jú, pabbi! Þú ert auðvitað strangast-
ur við mig, en þú ert reyndar líka strang-
ur við aðra!“
„Það hefir enginn ásakað mig um það
áður!“
„Það eru ekki aðrir en ég, sem þora
það!“
„Sei, sei nú! Eru menn beinlínis hrædd-
ir við mig?“
„Já“.
„En þú, Susanna litla, ert þá áræðnari
en aðrir ættingjar?“
„Nei, það er ég í rauninni ekki — en
ég er vitrari!“
„Og í hverju felst þessi vizka þín?“
„Ef ég segði þér það núna — þá kæmi
hún ekki að neinu gagni!“
„En um hvað ætlarðu að tala við mig?“
„Það var um Anni —“
„Beztu vinkonu þína?“
„Já, ég veit ekki hvernig ég á að snúa
mér í þessu! Ég held, að ég vilji ekki
þekkja hana lengur!“
„Hvað hefir hún gert?“
„Hún hefir leikið á mig!“
„Hvernig þá?“
„Og hún hefir leikið á foreldra sína á
hinn svívirðilegasta hátt!“
„Það er auðvitað illt, en hún hefir, ef
til vill, haft sína ástæðu til þess.“
„Heldurðu það, pabbi?“
„Já, maður á ekki að fella neinn dóm
undir eins, heldur að heyra, hvað hinn
hefir sér til málsbóta!“
„En þú veizt ekki, hvað Anni hefir
gert! Hún gifti sig! Án þess að fá sam-
þykki foreldra sinna!“
„Já, það er auðvitað ekki gott —“
„Nei, pabbi, það er hræðilegt."
„Það má kannske segja það, en mér
eftír f?e?ts ffpochez.
fyndist nú samt ekki, að þú ættir að dæma
svona strangt!“
„Það er alveg af og frá, að föður henn-
ar lítist á piltinn“.
„Er nokkuð út á hann að setja?“
„Ekki neitt. Hann hefir bara ekki hátt
kaup“.
„Nú, jæja, það er auðvitað ekki gott,
en það getur lagast með tímanum“.
„En pabbi, að þú skulir segja þetta!“
„Þarna sérðu, Susanne litla, ég er
ekki eins vondur og þú helzt!“
„Hann er heldur ekki af því, sem kall-
að er, „góðu fólki“.
„En hann er duglegur og heiðarleg-
ur?“
„Já, það er hann“.
„Og þykir Anni vænt imi hann?“
„Hún elskar hann, pabbi!“
„Þá finnst mér það beinlínis kuldalegt
af þér, ef þú þess vegna vilt ekki þekkja
hana lengur!“
„En geturðu hugsað þér það, pabbi,
að hún gifti sig, án þess að nokkur hefði
minnsta grun um það!“
„Já, það gengur nú fram af mér“.
„Já, er það ekki, pabbi, það er aga-
legt!“
„Það gerði enginn slíkt á mínum tíma,
en maður verður að minnast þess, að all-
ar aðstæður í heiminum eru öðruvísi
núna — hvers vegna gifti hún sig svona
í leyni?“
„Af því að hún vissi, að gamli pabbinn
hennar mundi gera allt, sem á hans valdi
VEIZTU—?
1. Hver sagði þessa setningu: „Letin er
móðir allra lasta“?
2. Hver orti þetta erindi:
Ástríki faðir friðar,
forskulduð mýktu gjöld;
sól gengna senn til viðar
sýnir hið dimma kvöld.
Væg beinum veglúnum,
vog rauna sig lini!
Dugvana á daglínu
dettur nóttin köld.
3. Hvað heitir höfuðborg Tíbet?
4. Hvenær er kvikmyndaleikarinn frægi,
Clark Gable fæddur
5. Hver sagði: „Hvílíkur listamáður deyr,
þar sem ég er“?
6. Hver samdi leikritið „Skrúðsbóndinn" ?
7. Hvað hét hestur Alexanders mikla?
8. Hver var Demosþenes?
9. Hvað var Bjami Thórarensen gamall,
þegar hann orti Eldgamla Isafold?
10. Hvað er Sviss stórt?
Sjá svör á bls. 14.
VIKAN, nr. 4, 1945
stæði, til þess að koma í veg fyrir gift-
inguna, og ég skil það svo vel —!“
„Mér finnst þú mjög hörð við Anni
litlu. Hún er góð og dugleg, og það er
hún, sem giftist, en ekki pabbi hennar —.“
„Néi, auðvitað ekki, en hugsaðu þér,
'pabbi, hvað hún hefir upp úr því! Þegar
faðir hennar heyrir, að hún hafi gifzt, án
samþykkis hans! Hann fyrirgefur henni
það aldrei!“
„Jú, víst gerir hann það!“
„Nei, þú þekkir ekki gamla feður!"
„Gamlir feður eru ekki eins trénaðir
og þú hedur, Susanne litla —.“
„Er það ekki?“
„Nei, alls ekki, og þú skalt sjá til, að
þegar faðir Anni hefir hugsað sig um í
næði, og ef pilturinn er eins duglegur og
þú segir að hann sé, þá lagast allt!“
„Er þér alvara?“
„Já, sannarlega.‘“
„En þau voru ekki gefin saman í
kirkju!“
„Hvað segirðu?“
„Hana langaði til þess að hafa kirkju-
brúðkaup, en hann vildi það ekki! Þú
verður að viðurkenna það pabbi, að Anni
getur ekki boðið pabba sínum það — ja,
það finnst mér að minnsta kosti ekki.“
„Ég skal viðurkenna, að nú er mér nóg
boðið —.“
„Þá hefi ég rétt til þess að áfellast
Anni?“
„Nei, nei, alls ekki!“
„Hvernig geturðu sagt það, pabbi?“
„Þú verður að minnast þess, að hún
elskar hann, og hún hefir, ef til vill, með
döpru geði beygt sig fyrir óskum þessa
unga ofstækisfulla manns!“
„Svona má auðvitað líta á málið, en mig
furðar, að þú pabbi —.“
„Ég er alls ekki þessi gamli sérvitring-
ur, sem þú hefir augsýnilega haldið að
ég væri, og mér finnst, að öllu vel hugs-
uðu, að þú ættir að fyrirgefa vinkonu
þinni og vera henni hjálpleg með því að
reyna að koma á sættum milli hennar og
föður hennar!“
„Og þú álítur þá, að það sé hægt? Get-
ur strangur og gamaldags faðir sætt sig
við annað eins áfall?“
„Já, hann getur það. Hann veröur það!“
„Ö, pabbi, hvað þú ert góður og dá-
samlegur faðir, og ég er svo hamingju-
söm af því, að þú ert svona skilnings-
góður og mildur dómari! Þú skalt fá koss
fyrir það!“
„Svona, svona, kæfðu mig nú ekki,
barnið mitt!“
„Og nú finnst mér, að þú ættir að opna
eina gamla Bourgogne-flösku með matn-
um í dag, þegar Jörgen Nielsen og frú
koma hingað!“
„Jörgen Nielsen! Er sá náungi nú
kvæntur ?“
„Já, pabbi. Hann kvæntist mér í gær,
og Anni er svo ógurlega hneyksluð af
þeirri ástæðu, en fyrst þú ert það ekki,
þá er mér alveg sama um það, sem Anni
segir!!“