Vikan - 01.02.1945, Qupperneq 13

VIKAN, nr. 5, 1945
13
| Dægrastytting
Felumynd.
Móðirin: „Þú ert óþekkur, Kalli! Hvar er
kennslukonan?"
Getið þið fundið hana?
Kóngsdóttirin og geithafurinn.
Barnasaga.
Það var einu sinni konungur, sem átti yndis-
fagra dóttur; nafni hennar hefi ég gleymt, en
fólkið kallaði hana alltaf „Frekju".
Það var ekki fallegt nafn, og ástæðan til þess
að henni var gefið það var sú, að kóngsdóttirin
var ákaflega ráðrík og frek. Alltaf sagði hún:
„Ég vil fara í nýja kjólinn minn! Ég vil fá
fleiri jarðarber að borða! Ég vil aka út í gull-
vagninum!"
Konungurinn hefði auðvitað átt að ala hana
betur upp, en hann var svo góður og skemmti-
legur maður, sem alltaf hló og sneri því upp í
gaman, þegar einhver kvartaði undan framkomu
dóttur hans.
Svo kom einn góðan veðurdag biðill til kóngs-
dótturinnar. Það var laglegur og hraustur ungur
kóngssonur, hann var góð bogaskytta, en hvorki
rikur né voldugur. Kóngsdótturinni fór að þykja
mjög vænt um hann, og hún sagði:
„Ég vil giftast kóngssyninum!"
„Það færðu ekki!“ svaraði ógurleg rödd — og
áður en kóngsdóttirin gat áttað sig á því, hver
talaði, var henni lyft frá jörðinni og feykt í
burtu langt, langt í burtu, þangað til hún kom
til hallar vindanna, sem er við heimsenda.
Það var konungur vindanna, sem hafði numið
kóngsdótturina á brott, og nú var það ekki til
neins, að kóngsdóttirin sagði: „Ég vil“ — því að
það var enginn, sem hlustaði á það sem hún vildi.
Dag nokkurn gekk hún úr höllinni, sem var
uppi á háu fjalli, og hún reikaði lengi um, þangað
til að fór að dimma. Þá ætlaði hún að snúa aftui'
til hallarinnar, en þegar hún sneri við, þá stóð
geithafur fyrir framan hana og varnaði henni
vegar.
„Farðu í burtu geithafur!" sagði hún.
En hann stóð kyrr.
„Heyrirðu ekki, að ég sagði þér að fara?"
endurtók kóngsdóttirin dálítið hærra.
Geithafurinn hreyfði sig ekki af staönum.
„Já, ef þú vilt ekki fara með góðu, þá skaltu
gera það með illu! “ sagði kóngsdóttirin og greip
í hornin hans til þess að draga hann í burtu af
götunni. En hvað sem kóngsdóttirin rykkti og
dró í geithafurinn, stóð hann kyrr eins og klett-
ur.
Kóngsdóttirin settist niður dálitla stund og
kastaði mæðinni, þvi að það var erfitt að toga
svona í geithafurinn.
„Já, en ég vil komast áfram!" sagði hún og
stökk upp og fór á ný að toga í geithafurinn. En
nú var hann orðinn reiður, hingað til hafði hann
þolað þessa framkomu kongsdótturinnar, af því
að hann vjldi ekki flytja sig, en nú keyrði fram
úr hófi — allt i einu beygði hann höfuðið og
stangaði kóngsdótturina, svo að hún flaug langt,
langt upp í loftið.
En minnist þess, að þetta var á heimsenda,
þar sem kommgur vindanna bjó -— þar er hvass-
ara en nokkurs staðar annars staðar! Og nú ýtti
geithafurinn kóngsdótturinni fram af klettimum,
svo að vindurinn náði í hana. Hún fauk, og hún
fauk, og hún fauk áfram, hún var svo rugluð,
að hún hafði enga hugmynd um það, hvar hún
var stödd, fyrr en hún kom auga á kirkjuturninn
í bæ föður síns.
Hugsið þið ykkur, að svona hafði hún fokið
IHaupfélag Isfirðinga
Símar: 96; skrifstofur 106 og 196;
Sláturhúsið og Fiskverkun 29.
StOBrsta
matvöru- og nýlenduvöruverzfun
á Vesturlandi
S E L UR :
Alls konar byggingarefni,
kol og salt.
Tekur fisk til verkunar.
KAUPFÉLAG ÍSFIRDINGA
IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIKIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII
:
Útibúið á ísafirði