Vikan - 18.04.1946, Blaðsíða 8

8
VIKAN, nr. 16, 1946
Gissur: Þetta eru einu fimmtíukrónumar, sem
ég á, Rasmína —.
Rasmína: Vertu ekki með nein undanbrögð —
fáðu mér seðilinn — og vertu fljótur!
Rasmína: Héma era fimmtiukrónurnar, sem
ég skulda þér.
Dóttirin: Þakka þér fyrir, mamma, ég þurfti
þeirra einmitt við núna.
Dóttirin: Dóra, hér era fimmtíukrónurnar, sem ég
fékk lánaðar hjá þér í gær.
Dóra: Það er ágætt — það kemur sér vel fyrir mig.
Dóra: Ég ætla að borga þér skuldina, Ottó.
Ottó: Það lá svo sem ekkert á, en ekki slæ ég
hendinni á móti seðlinum.
Ottó: Þú varst einmitt maðurinn, sem ég vildi
hitta — ég skulda þér þetta siðan spilakvöldið.
Mjólkurmaðurinn: ÞaO er ágætt!
Mjólkurmaðurinn: Þér hafið ekki búizt við að sjá
mig? Ég er með fimrntíu krónumar, sem ég skulda
yður.
Þjónninn: Ég bjóst ekki við að sjá yður — ég
bjóst ekki við fimmtíukrónunum — ég sé nú, að þér
erað heiðarlegur maður.
Þjónninn: Afsakið, húsbóndi! Þetta era fimmtíu-
krónumar, sem ég fékk lánaðar hjá yður.
Gissur: Þakka yður — en kynlegt er það, að
þetta eru sömu fimmtíukrónumar, sem ég fékk
Rasmínu.
Gissur: Æ — heyrðu, Rasmina!
Rasmina: Það þýðir ekkert að segja „heyrðu“
við mig! Ég hélt þú ættir ekki nema þennan
seðil, sem þú fékst mér. Fáðu mér þennan!
Gissur: Það má nú segja, að peningarnir eru í um-
ferð í þessu húsi!