Vikan - 13.02.1947, Blaðsíða 14

14
VTKAN, nr. 7, 1947
FELUMYND
þér vera svo góður að taka niður tösk-
umar mínar, herra Kelton?
Martin stóð á fætur og réðist á töskurn-
ar og s'e'tti þær niður á gólf, en þegar hann
ætlaði að taka hattaöskjuna missti hann
þaaa; svo. að hún valt niður í kjöltu frúar-
innar, en við þetta missti hún súkkulaði-
öskjuna niður á gólf.
— Fyrirgefið, sagði hann og laut niður
éil þess að taka hana upp, en gerði það
svo klaufalega, að mjóa gullbandið, sem
bundið var utan um hana, slitnaði og lok-
íð fór af. Súkkulaðikúlurnar skoppuðu
éftir gólfinu, svo að Martin komst ekki
hjá því að stíga ofan á nokkrar þeirra, en
ilmandi súkkulaðið klíndist í flekki á gólf-
ið.
— Ó, hvernig gátuð þér gert þetta, sagði
frú Portland fýlulega. En ég verð víst að
fyrirgefa yður af því að þér hafið verið
mér svo hjálplegur á leiðinni. Vilduð þér
vera svö góður að ná í burðarmann fyrir
mig?
Stuttu seinna stóð Martin ruglaður á
stöðvarpallinum og sá hana hverfa með
burðarkarlinn á hælunum. Hugmyndir
Kittys höfðu verið rangar. Frú Portland
var hefðarfrú, en ekki glæpakvendi.
Súkkulaðikúlurnar hennar höfðu verið
fylltar með piparmyntukremi en ekki
perlum Lockleys. ,
' Það voru skemmtilegar kringumstæð-
Ur, eða hitt þó heldur, sem Kitty hafði
narrað hann út í. Hér var hann kominn til
Parísar farangurslaus, og það eina, sem
hann gat gert var að komast sem fyrst
heim til London aftur og byrja þar á nýj-
an leik, þegar hann væri búinn að skamma
Kitty duglega.
Já, það sannaðist núna, að köld eru
kvenna ráð.
En hér eftir skyldi Kitty ekki fá að
Skipta Sér af hans málefnum. Hennar
starf var að búa til eggjaköku með nýrum
í. Hvar skyldi hún annars vera núna ?
Hánn hafði ekki séð henni bregða fyrir
Síðan í Doyer, er hún hafði gefið honum
hugaúyndina um súkkulaðiöskjuna.
361.
krossgáta
Vikunnar
Lárétt skýring:
1. slóg. — 7. fjall á
Augturlandi. •—- 14. fugl.
— 15. botn. — 17. ó-
gengna. — 18. skordýr.
— 20. stikaði. •— 22.
traustur. — 23. beindir.
— 25. feitmeti. — 26. við-
ur. — 27. atviksorð.
— 28. ómarga. — 30.
fanndrifið. — 32. sk. st.
— 33. afleiðsluending. •—•
35. fýkur til. — 36. með.
— 37. jarðvegsefni. —
39. vlljug. — 40. erfið-
leikatími. — 42. glatt.
— 43. stakt. — 45. fæða.
— 46. lýtt til augna. —
48. kraftur. — 50. for-
setning. — 51. hirzlan. — 52. nokkur. — 54. einn-
ig. — 55. stofu. — 56. ótta. — 58. kvarta. — 60.
grasblett. — 62. eigingirni. — 64. skegg. — 65.
dyr. — 67. granna. — 69. loga. — 70. sauminn. —
71. geðsleg.
Lóðrétt skýring:
1. lyktar. — 2. goðabústaður. — 3. tuddi. — 4.
tenging. — 5. fugl. — 6. ill. — 8.mannsnafn
(stytt). — 9. sló vefinn. — 10. háttinn. — 11.
djörf. — 12. á æskuskeiði. — 13. ósanngjörn. —
16. förusveinn. —- 19. grynning. — 21. stúlka. —-
24. eigrið. — 26. málmur. — 29. sundurtætt. —
31. rásar. — 32. val. — 34. missa. —- 36. skipta.
— 38. strítt. — 39. hratt —- 40. akrahey. — 41.
heitum. — 42. verzlunarstaður. — 44. í gerjun.
— 46. forsetning. — 47. blað. —- 49. ungviði. —-
51. biskupsstaf. — 53. son. — 55. á vinnuhöndum.
— 57. drunur. — 59. refabæli. — 61. snæða. — 62.
korn. — 63. teygði. — 66. frumefni. — 67. sting.
Lausn á 360. krossgátu Vikunnar.
Lárétt: 1. Dynjandi. — 6. vangæf. — 9. aðra. Lóðrétt: — 1. dámlik. — 2. nettur. — 3. akar.
— 10. mót. — 11. akur. — 13. lafðir. — 15. tár- — 4. dauð. — 5. iðrir. — 6. valtir. — 7. góð. —
aðist. — 17. rói. •—• 18. efla. — 20. kargur. — 8. farmaður. — 12. kamri. — 14. freklega. — 16.
24. kroka. — 25. álitin. — 27. lugu. — 29. skafl. sóknir. — 19. fauk. — 21. auki. — 22. gáfumann.
— 31. sekar. — 32. liðu. — 33. farveg. — 35. — 23. ull. — 26. tafðir. — 28. gapi. — 29. slátr-
amboð. — 37. ofalið. — 40. tæla. — 41. rif. — ari. — 30. aðal. — 31. sef. — 34. votta. — 36.
43. prettaði. — 46. akandi. — 48. gras. — 49. orpinn. — 38. leikna. — 39. náungi. — 42. fegna.
kyn. -— 50. núna. — 51. Ingum. — 52. aðvaraði. ' — 44. trað. — 45. aska. — 47.. arg.
En allt í einu sá hann hvar Kitty kom
blaðskellandi á móti honum. Hún hafði
tekið af sér gleraugun, hár hennar var
ekki lengur strengt aftur fyrir eyrun, það
liðaðist niður undan litla hattinum, sem
hún hafði nú hallað út í vinstri vangann.
— Halló, húsbóndi sæll, hrópaði hún
langt í burtu. Þetta var strembið, en við
höfðum samt baunirnar, eða hnappana,
eða perlurnar, eða hvað við eigum að kalla
það.
Nú fór að rofna til í hugskoti Martins.
— Hvað áttu við ? spurði hann.
— Ég sigldi fyrir fullum seglum, skal
ég segja þér. Fyrst flaug ég út úr lestinni
og var svo heppin að ná strax í einn af
þessum ágætu, frönsku lögregluþjónum,
og reyndar tókst mér að gera honum skilj-
anlegt hvað um væri að vera. Það er sann-
arlega ekkert smáræði, sem krafist er af
einkaritara. Hún þarf ekki einungis að
hafa augu og eyru, heldur einnig tungu,
sem er jafnvíg á öll tungumál. — Hún hló
glaðlega. Nú, auðvitað gripum við stelp-
una, og fórum með hana inn til járnbraut-
arlögreglunnar, þó að hún streittist á
móti, og eru tveir lögregluþjónar önnum
kafnir við að týna af henn perlurnar. Þú
Svör við Veiztu—? á bls. 4:
1. 975 fet á lengd og 81,235 tonn.
2. ísland.
3. 7 km.
4. Volga.
5. Ibn Saud.
6 Næstum */„.
7. Ur myglusvepp (pcnicillium notatium).
8. Já, eina: „Fidclio".
9. East End.
10. Hollendingur.
ættir bara að licyra, hvcrnig hún urrar og
hvæsir.
— Kitty, voru perlurnar í hnöppunum
á kjólnum hennar ?
Kitty kinkaði kolli.
— Hvernig datt þér það í hug?
— Ó, þú heilaga einfeldni. Mikið geta
karlmenn verið tornæmir. Þegar ég sá
hana í Dover í kjól, sem var alþakinn
hnöppum vissi ég strax hvar þær voru.
Dettur þér í hug að kona, sem berst jafn-
mikið á og hún, fari að nauðsynjalausu að
ganga í kjól, sem er alþakinn hnöppum, nú
þegar engin kona notar lmappa, af því að
það er ekki í tízku. Þetta ætti jafnvel ný-
fæddur kálfur að geta skilið.
— Já, ef hann er kvenkyns, sagði Mar-
tin og andvarpaði.