Vikan - 17.04.1947, Blaðsíða 4

4
VIKAN, nr. 16, 1947
I skugga hengingarólarinnar.
Smásaga eftir HERMANN JENSEN.
]|/|C TODD leynilögreglustjórinn í Lime-
house-deildinni rétti úr sér í sætinu,
eins og hans var vani þegar hann talaði í
kennimannslegum tón við undirmenn sína.
„Yður er óhætt að trúa því Thompson að
við klófestum ekki Charles Gordon í svona
máli. Hver einasti leynilögreglumaður
hér í borginni hefir minnst einu sinni
komizt í kast við Gordon — og beðið
ósigur. Þótt líkumar séu oft sterkar gegn
Gordon þá ber hann fram hverja f jarveru-
sönnunina á fætur annarri, ogþærerualveg
óyggjandi og hámákvæmar, sem klukkan
mín. Ég er ekki í vafa um að Gordon er
eitthvað viðriðinn innbrotið í skrifstofu
P. & O. Enginn af lásasérfræðingum
skuggahverfanna leikur þetta nema Gord-
on, og þar að auki er ósennilegt að Gordon
flytji niður í hafnarhverfið alveg tilgangs-
laust. En reynsla síðustu nætur sýnir hver
tilgangurinn var. Auðvitað vom það.
„Orients“-demantarnir. Honum var kunn-
ugt um að þeir komu með bátnum í
gærkvöldi. Hann hefir gert ráð fyrir því
að þeir yrðu lagðir í peningaskápinn í skrif-
stofunni og þangað sótti hann þá án
mikilla erfiðleika. Nú býr hann áfram í
kytm sinni, segjmn svona viku eða hálfan
mánuð, til þess að vekja ekki grun með
skyndilegum brottflutningi. Síðan byrjar
hann sama leikinn aftur yfir í Westend.
En í hamingjunnar bænum yfirheyrum
hann fyrst hann hefir verið handtekinn,
því fróðlegt er að vita hvað hann tekur nú
til bragðs. Hvað skyldi haxm segja um
æVintýrið í gærkvöldi?“
Hinn ungi lögregluþjónn gekk út úr
skrifstofunni en yfirmaður hans sat kyrr
og varð hugsandi á svip.
Hálfum tíma síðar var hann vakinn af
hugsunum sínum við það að Thompson
kom aftur inn í herbergið, en nú í fylgd
með ungum, velklæddum manni — hinum
alræmda og ósigrandi Gordon.
„Jæja, Gordon, hvað kemur til að þér
fluttuð niður í Eastend?"
„Skriftir, lögreglustjóri. Eftir að hagur
minn þrengdist hefi ég orðið að hafa ofan
af fyrir mér með blaðagreinum.“
„Hvaða blað?“ urraði McTodd.
,J?ree lancing, herra minn. Ýmist hér
eða þar, eftir því sem henta þykir. Auð-
vitað undir dulnefni. Eftir að ég dvaldi
tvö ár í æsku í ríkis-„hótelinu,“ þá finnst
mér nafn mitt ekki hljóma jafn fallega og
áður.“
„Ætlið þér að halda því fram að þér
hafið lifað á blaðamennsku þessi tíu ár
sem liðin eru síðan? Það hlýtur að vera
vellaunað starf, miðað við það hve þér lif-
ið ríkulega í Westend.“
„Ég kemst vel af og þarf ekki að
kvarta,“ sagði ungi maðurinn. „Heiðarleg
vinna borgar sig bezt.“
„Hvar voruð þér í gærkvöldi milli 11 og
12?“
„Er þetta ekki dálítið opinská spurn-
ing?,“ sagði ungi maðurinn glottandi.
„Þér þurfið auðvitað ekki að svara,“
sagði leynilögreglustjórinn.
„Ég veit það, en ég skal samt svara eins
greiðlega og ég get til að svala forvitni
yðar. Ég var í „Rauða hengilampanum“
milli kl. 9 og 12. Ég var þar með grun-
samlegum pilt, sem kallaður er „Malaja-
Jones.“ Ég átti blaðaviðtal við hann og
hafði dálitlar fréttir uppúr honum. Hann
hefir lifað mjög margbreytilegu lífi og ég
hefði gaman af að skrifa bók um hann.“
„Já, einmitt!“ Leynilögreglumaðurinn
horfði spyrjandi á Thompson, sem kinkaði
kolli glettnislega.
„Þetta er allt rétt og satt,“ sagði Tomp-
son. „Við höfum yfirheyrt þennan tugt-
húslim og játar hann að hafa verið þarna
með Gordon tímimum saman. Tími hans
kemur alveg heim við framburð Gordons."
„Afsakið að ég spyrji,“ málrómur
Gordons var ergilega rólegur og kurteis.
„En þér hafið nú vísað mér hingað inn,
eyðilagt fyrir mér dýrmætan tíma og
kvalið mig með f jölda nærgöngula spurn-
inga. Hvað á þetta að þýða? Eruð þið að
bendla mig, heiðarlegan borgara, sem
unnið hefir sómasamlega vinnu í tíu ár,
við eitthvað? Það var þokkalegt að vita.
Gæti ég fengið lánaðan síma, svo að ég
^MMMMMniMIMIIMIIIMMIIIIIUMIIIIIHIIMHMIMIMMMIMIMMMMMMMHMMHMMMH',,
I VEIZTU —?
§ 1- Byssukúla, sem er skotið alveg lárétt 1
kemur jafnsnemma til jarðar og sú, =
sem er látin detta til jarðar úr sömu =
hæð.
Hvers vegna ?
I 2. Til hvaða ættar telst lúðan?
= 3. Hver er munurinn á hvítum pipar og i
i svörtum ?
| 4. Hvað hét móðir Napoleons?
i 5. Hvað heitir hinn nýi varakonungur |
Indlands ?
| 6. Hver varð skíðakóngxu- Islands 1947 ? i
i 7. Hvað er talið að Hekla hafi gosið oft i
svo sögur fara af?
| 8. Hverjir gengu fyrstir á Heklu?
i 9. Eftir hvem er:
Máninn hátt á himni skín
hrímfölur og grár o. s. frv. ?
| 10. Hvenær var Þjóðverjinn og uppfinn- i
ingamaðurinn Rudolf Diesel uppi?
Sjá svör á bla. 14. i
geti komizt í samband við lögfræðing
minn. Ég er að vísu ekki lögfróður mað-
ur, en þó efast ég um að leyfilegt sé að
fara þannig með heiðarlegan borgara."
Mc Todd brosti kuldalega.
„Fyrst þér eruð orðinn svona bókhneigð-
ur, Gordon, þá hljótið þér að kannast við
Kipling og minnast þess að hann segir
á einum stað:
„Austur er austur og vestur er vestur.“
Á þessu er mikill munur, Gordon. Hérna
í austurhlutanum höldum við fastar um
hlutina, en gert er í vesturhlutanum, þar
sem þér eruð daglega á stjái. Þess vegna
hefi ég nú í hyggju að hafa yður hérna hjá
okkur dálítinn tíma, meðan við rannsök-
um nánar fjarverusönnun yðar. Ég efast
hreint ekki um sannleiksgildi hennar, því
þér eruð sérfræðingur í þessum efnum. En
þetta er aðeins formsatriði, Gordon.
Thompson þér vísið honum leiðina til
baka.
Gordon gerði sig líklegan til að mót-
mæla, en gafst upp við það, yppti öxlum
og gekk með leynilögregluþjóninum út í
varðklefann.
Næstu klukkustund talaði Mc Todd á-
kaft í síma. Nokkru síðar átti hann viðtal
við sakadómara borgarinnar.
„Við getum ekkert gert,“ sagði hann og
endurtók það sem sjálfur Mc Todd hafði
látið í Ijós skömmu áður við Thompson.
„Við verðum að hafa strangt eftirlit
með honum og það verður Yarden að sjá
um. En hann er svo kænn að enginn von
er til þess að ná honum með dýrgripina."
„En hvað um f jarverusönnunina ?“
„Hún er svo óyggjandi að dómari gæti
ekki fyrirskipað handtöku sökum hennar.
Það bera það nokkrir menn að þeir hafi
séð Gordon og Malaja-Jones ganga inn í
veitingahúsið um kl. 9. Veitingaþjónninn
minntist þess að hafa afgreitt þá. Jones
var dálítið reikull á fótunum, en ég gæti
betur trúað að hann hafi verið blindfull-
ur. Þeir hættu um lokunartíma, en af því
að Gordon hafði fengið leigt lítið hliðar-
herbergi, fengu þeir að sitja áfram til kl.
12. Veitingahúseigandinn, þjónninn, bar-
maðurinn og ein stúlka fullyrða það að
þá hafi þeir komið út saman.
Auðvitað gat Gordon hafa laumazt út
um bakdyrnar lokið innbrotinu hjá P. & O.
á hálfum tíma og laumast síðan inn í hlið-
arherbergið. Auðvitað man Jones það ekki
svo glöggt hvort Gordon skrapp frá stutta
stund, því hann hefir eflaust verið afar
drukkinn ef að vanda lætur. Ef til vill hef-
ir Jones líka sofnað að minnsta kosti bera
vitnin það að hann hafi verið mjög druslu-
legur og þeir félagar skjögruðu burt. En
Jones stendur þó á því fastar en fótunum
að hann hafi rætt við Gordon allan tím-
ann. Bifreiðarstjórinn sem ók þeim burt
segir að Gordon hafi ekið heim í íbúð sína
er hann hafði losað sig við Jones. Við kló-
festum hann sennilega ekki í þetta sinn.“
Mc Todd hlustaði með eftirtekt, en sagði
síðan glottandi eftir stutta stund:
Framh. á bls. 7.