Vikan - 12.06.1947, Page 12

12
VIKAN, nr. 24, 1947
„Heyrið þér nú, frú Harrigan," sagði Lamb.
„Ég verð að biðja yður að muna, að hér er alvara
á ferðum.“
„Já — sei, sei,“ hreytti Ina Harrigan út úr
sér. „Ætlið þér að minna mig á að þetta sé al-
varlegt mál. Þér vitið þó, að ég er ekkja hins
myrta.“
„Getið þér sagt ákveðið, hvenær þessi Ladd
fór þá?“ spurði Lamb, sem ekki var af baki
dottinn.
„Já — hann fór fyrir klukkan 18 mínútur yfir
12,“ svaraði Ina Harrigan kuldalega. „Ég mundi
geta svarið það, ef þess yrði krafist."
„Er það satt, að Kenwood Ladd hafi hótað
því að drepa dr. Harrigan?"
Ina Harrigan svaraði ekki strax, en fór að
lagfæra fetilinn á hægri öxlinni. Síðan svaraði
hún, án þess að líta upp og eins og út í bláinn:
„Ég hefði getað drepið hann sjálf — og þið
getið Iagt það upp úr þessum orðum, sem ykkur
sýnist. Dr Harrigan var kaldlyndur maður og
orðhvass. Hann átti það til að hella yfir menn
hinum svívirðilegustu ásökunum að ástæðulausu.“
„Að ástæðulausu, segið þér?“ gall Lamb við.
„Já, að ástæðulausu," sagði Ina Harrigan aft-
ur. „Ég vil einmitt taka það fram, að þetta kvöld
réðst hann að Kenwood Ladd með ástæðulaús-
um ásökunum," bætti hún við, þóttaleg á svipinn.
Nú tók ég skyndilega eftir því, að Inu Harri-
gan vantaði eina framtönnina í efri góm, en ég
minntist þess ekki að hafa tekið eftir þessu fyrr.
Hún hafði að sjálfsögðu misst tönnina, þegar hún
lenti í bílslysinu, enda hafði sprungið fyrir á
efri vörinni, þó að það sár væri nú gróið. Þetta
minnti mig á eitthvað — ég setti þetta í sam-
band við eitthvað — en gat þó ekki komið því
fyrir mig, hvað það var.
„Hvað getið þér sagt okkur um ósamkomu-
lagið á milli þeirra dr. Harrigans og Péturs
Melady?“ spúrði Lamb nú.
„Ég veit allt um það,“ svaraði Ina Harrigan.
„Allt?" hrópaði Lamb undrandi. „Nú, jæja.
Hver var þá ástæðan til þessa ósamlyndis?"
Ina Harrigan ætlaði að fá sér vatn að drekka,
en vatnsflaskan var tóm, þegar hún ætlaði að
fara að hella í glasið, svo ég stóð upp, tók flösk-
una og fór með hana inn í baðherbergið, sem
var innar af stofu hennar. Á meðan ég var að
skola flöskuna, kom ég auga á nokkra óupptekna
pakka af hvitu tyggigúmi. Á hillunni lágu einnig
tvær tuggnar gúm-plötur, nákvæmlega samskon-
ar plötur og Lamb hafði fundið á skyrtu hins
myrta manns.
Nú rann upp fyrir mér ljós og ég furðaði mig
á, að ég skyldi ekki hafa skilið þetta fyrr Ina
Harrigan hafði gripið til þess ráðs, að troða
þessu hvíta tyggigúmi í skarðið, sem myndazt
hafði við missi tannarinnar, tii þess að dylja
það. Henni var mjög annt um útlit sitt, og þetta
var i rauninni ágætt ráð, en tyggigúmið toldi
samt ekki lengi í einu og varð því oft að lag-
færa það eða skipta um. Nú hafði það dottið
burt, eða það hafði verið komið að henni að
óvörum og hún ekki haft tíma til að koma þvi
fyrir. Ég tók aðra tuggnu plötuna, vafði hana
inn i bréf og stakk henni í vasa minn. Síðan fór
ég með vatnsflöskuna fram í herbergið.
XIII. KAFLI.
' „Eins og ég sagði áðan," byrjaði Ina Harrigan,
„þá veit ég allt um ástæðuna til ósamlyndis
þeirra dr. Harrigans og Péturs Melady. Ég sé
enga ástæðu til að leyna ykkur þessu lengur, úr
því þið hafið spurt mig um það, og þykist þurfa
að fá vitneskju um þetta til að upplýsa málið.
Ósamlyndi þeirra var allt út af Dione Melady."
„Dione Melady?,“ spurði Lamb undrandi.
„Já. Þetta gerðist fyrir um það bil 5 árum,
þremur árum eftir að Leó Harrigan giftist
mér. Ég vissi um þetta allt, en lét mér á sama
standa. Ég gat aldrei skilið, hvað hann sá við
Dione, því mér fannst hún alltaf vera fýluleg og
tepruleg í senn, kaldgeðja og móðursjúk. En Leó
hefir víst séð hana í öðru ljósi. Ég veit ekki hve
langt þetta gekk, en nógu langt hefir það víst
verið. Svo mikið er víst, að Pétur Melady, faðir
Dione, komst að þessu -— og allt komst i háaloft.
Pétur Melady harðbannaði Leó að stíga fæti sin-
um í námunda við heimili Dione og gifti hana
litlu síðar frænda hennar, Courtney Melady. Ég
held fyrir mitt leyti, að þetta hafi verið Leó fyrir
beztu, því hann hefði fljótt orðið leiður á jafn
auvirðilegri persónu og Dione Melady er. En
hvað um það. Þetta var ástæðan til ósamlyndis
þeirra Péturs Melady og mannsins míns. Margir
hafa vitað um ósamlyndið og mikið hefir verið
rætt um ástæðuna fyrir því, en ég býst við, að
MAGGI
OG
RAGGI.
Teikning eftir
Wally Bishop.
1. Mamma: Nýi presturinn er í heimsókn hjá
okkur. Viltu ekki hafa af fyrir honum á meðan
ég er að útbúa eitthvað handa honum?
Maggi: Jú, ég skal hafa af fyrir honum.
2. Maggi: Ég skal kenna þér hnefaleik!
Presturinn: Það verður fróðlegt.
3. Maggi: Svona á maður líka að slá.
Presturinn: Þetta er ágætt, drengur minn, en
nú skal ég kenna þér dálítið —
4. Presturinn: Þessa vörn lærði ég á Kyrra-
hafsstöðvunum, er hún ekki anzi skemmtileg?
enginn hafi vitað hið sanna í málinu, nema við
hjónin og Pétur og Dione Melady. Þó getur ver-
ið, að Court Melady hafi einnig vitað um þetta."
Lamb fulltrúi ræskti sig. Hann hafði verið
undrandi á svipinn á meðan Ina Harrigan lét
dæluna ganga, en nú var hann búinn að jafna
sig og spurði:
„Hvað haldið þér um þetta morð? Þykir yður
líklegt að þetta ósamlyndi standi i einhverju
sambandi við það?“
„Ég skal ekki segja. Verið getur að svo sé og
þeir hafi orðið hvor öðrum að bana."
„Hvernig tók Dione Melady þessu? Tók hún
sér það mjög nærri?"
„Hvað eigið þér við ? Þetta með manninn minn
og hana — ástarævintýri þeirra?"
„Já, einmitt — ég á við það“, svaraði Lamb
vandræðalegur.
„Ég veit ekki, hvað segja skal, anzaði hún
hægt. „Nei, ég veit það satt að segja ekki." Síð-
an bætti hún við: „En Leó varð æfur. Honum
fannst virðingu sinni misboðið með þessari fram-
komu Péturs Melady gagnvart þeim Dione."
Nú fór dr. Kunce að tala um formúluna, sem
horfið hafði ásamt kínverska tóbaksskríninu og
Lamb tók upp þráðinn og lagði margar spurn-
ingai' fyrir frú Harrigan um þetta efni, en fékk
hana ^kki til að játa neitt annað en það, að þau
Leó hefðu vitað, að þessi formúla var til.
„Verið getur, að Leó hafi hugsað sér að reyna
að stela formúlunni," sagði hún. „Hann mundi
án efa hafa viljað ná henni af Pétri Melady, ef
hann hefði með þvi getað gert honum skapraun
og skaða. En hvemig á ég að vita, hvað hann
gerði! Ég veit aðeins, að ég hafði enga löngun til
að ná í þessa formúlu og sama mun mega segja
um Kenwood Ladd.“
Meira fékk Lamb ekki út úr henni. Mér virtist
hún samt sem áður vera hrædd, þótt hún leyndi
þvi vel.
Þegar við komum fram á ganginn sagði Lamb,
um leið og hann þurrkaði af sér svitann:
„Ég hugsa að hún breyti bráðum um svip, frú-
in, og taki ofan þann fyrirlitningarsvip, sem hún
sýnir okkur. Nú erum við á réttri leið, og fjand-
inn má vorkenna henni í minn stað, ef hún reyn-
ist vera flækt í málið."
Við fórum niður í skrifstofu dr. Kunce og þar
tók ég uppx tyggigúmið og sýndi þeim það og
skýrði fyrir þeim, hvernig frú Harrigan hefði
notað það til að hylja skarðið í tanngarðinum.
„Nei, nú er ég svo aldeilis hissa,“ sagði Lamb.
„Ég er nú svo aldeilis —.“
„Já, ég bjóst við, að þér yrðuð forviða," sagði
ég-
„Þetta sannar ekkert," sagði dr. Kunce og
strauk skeggið. Það þarf ekki annað til, en dr.
Harrigan hafi beygt sig niður að henni og tyggi-
gúmið þá festst í skyrtu hans. Hann hefir ef til
vill lotið niður að henni til að —.“
„Til að kyssa hana og hún svo bitið hann í
staðinn," greip Lamb fram í. „Eða hún hefir orð-
ið reið og kastað því að honum. Nei, nei, dr.
Kunce. Þetta er nú fyrsta áþreifanlega sönnun-
in, sem komið hefir fram í þessu máli og þér
skuluð ekki reyna að taka hana frá mér.“
„Haldið þér, að hún mundi fara svona gáleys-
islega með þetta, ef hún væri sek?“ spurði dr.
Kunce. „Hún mundi auðvitað reyna að fela þess-
ar tyggimúmplötur, ef hún væri ekki saklaus."
„Hún þarf ekki að vita hvar hún missti það,
því það getur vel verið, að hún hafi verið svo
æst þarna í lyftunni, að hún hafi ekki tekið eft-
ir neinu, hvað þá svona smámunum."
„Þér skuluð hafa mig fyrir þvi, að hún myrti
ekki dr. Harrigan," sagði dr. Kunce.
„Hafa yður fyrir því!„ sagði Lamb hæðnis-
lega. „Nei ég ætla ekki að hafa yður fyrir neinu.
Ég er nú búinn að hlusta á yður og trúa yður
ur nóg. Það er ef til vill þess vegna, sem hvorki
gengur né rekur hjá mér.“
,Hvað eigið þér við?“ spurði dr. Kunce gram-
ur. „Hef ég ekki gert allt, sem í mínu valdi stend-
ur til þess að upplýsa þetta mál og varið til þess