Vikan - 17.07.1947, Blaðsíða 10

10
VIKAN, nr. 29, 1947
• HEIMILIÐ • I
■i
Getur nokkur gefið ráð?
Grein um uppeldisvandamál
úr tímaritinu Úrval.
Matseðillinn
Eggjakaka
(handa tveimur).
3 egg, 1 matskeið mjólk og 25
gr. smjör.
Eg-gin þeytt saman og mjólkin
sett út í. Smjörið brætt og öllu hellt
á pönnuna. Varizt að láta kökuna
festast við pönnuna. Litill hiti. Þegar
kakan er hæfilega stinn, er hún sett
á fat, grænmeti eða hakkað kjöt
sett ofan á hana.
Kartöflubollur
(handa tveimur).
400 gr. kartöflur, 40 gr. smjör,
1—2 egg, hakkað svínakjöt, 1
laukur, smjör, salt og pipar.
Kartöflumar soðnar og hakkaðar,
smjör og 1—2 egg sett út í, en gætið
þess að gera kartöflustöppuna ekki
of þunna. Salt, pipar, svínakjötið og
rifinn laukur. Síðan búnar til boll-
ur og þær steiktar ljósbrúnar. Spín-
atjafningur borinn með.
Spínathringur .
(handa tveimur).
500 gr. spínat, 15 gr. smjör, 1%
dl. mjólk, 60 gr. franskbrauð,
2 egg, salt, pipar og sykur.
Spínatblöðin tínd af stilkunum,
þvegin vandlega og hökkuð. Brauð-
ið bleytt upp í mjólkinni, hakkað
einu sinni og síðan bakað upp með
smjörinu í potti. Spínatið, þeytt egg-
in, salt, pipar og örlítill sykur hrært
saman við, síðan sett í hringlagað
mót og soðið i 20 mín. Borið fram
með gulrótum. Þennan rétt er einnig
hægt að búa til úr grænkáli.
HÚ S RÁÐ
Dökkni blómkálið eða kartöflurn-
ar við suðuna er ágætt að setja ör-
litla sítrónsýru í vatnið.
*
Ef gat kemur á léreftið á dýnun-
um gerið þá við það með heftiplástri.
*
Setjið örlítið salt í hveitið, þegar
þið hrærið út hveitijafning, því að
þá hleypur hann síður í kekki.
*
Leggið kamba í ammoniakvatn og
burstið þá með naglabursta.
*
Karry og pipar mega aldrei sjóða.
*
Til að ná lauklykt af fingrum á að
núa þá með salti.
*
Lauklykt af hnífum hverfur þegar
blaðinu er brugðið í gasloga.
*
Stráið sykri á brettið þegar þið
brytjið möndlur. Möndlumar skreppa
þá síður undan hnífnum.
Tízkumynd
Tvílitur gö n gu bún i n gu r.
Stúlkan: Er ekki betra fyrir þig að
flýja? Þetta er hnefaleikarinn, sem
ég sveik, þegar ég trúlofaðist þér.
Við hálsbólgu er ágætt að skola
hálsinn með volgu saltvatni.
Setjið þvottinn aldrei rakan inn i
þvottaskápinn eða þar sem þér geym-
ið hann óhreinan.
*
Sjóðið kartöflur og annað græn-
meti ekki fyrr en rétt áður en það
er borið á borð, annars skemmist
C-vítamínið í þeim.
*
Geymið þurrkaða ávexti í hlýju,
röku lofti. ,
Spanskgrænu, sem oft myndast á
kopar, sem verður fyrir vætu (t. d.
í þvottavélum), má ná af með því
að leysa sápuspæni upp í salmíak-
spíritus.
Tímaritið TJrval, maí—júní heftið,
er komið út, mjög fjölbreytt að efni
og skemmtilegt eins og vant er. —
— Fyrirsagnir greinanna eru sem
hér segir: Beethoven, BCG - bana-
biti hvíta dauðans, Trúr til dauðans
(smásaga), Demantar, „Það eru ekki
til vond böm“, Negravandamálið i
ljósi mannfræðinnar, Bréf frá Irlandi,
Heildarsamræmið í náttúmnni, Lista-
verkafölsun, Vanskapningar kjam-
orkualdarinnar, Ferilvist á fyrsta
degi, Hættan af ríkisvaldinu, Getur
nokkur hjálpað?, Herleiðangur maur-
anna, Alþjóðlegt vandamál, Er of-
drykkja ólæknandi? — Síðast í heft-
inu er svo „bókin“ og er það að þessu
sinni sagan „Adam“ eftir Pat Frank.
Þegar ég var ungur og laglegur,
átti ég litinn dreng, sem neitaði að
æfa sig á pianóið. „Gott og vel,“
sagði ég, „hættu bara að æfa þig-“
Drengnum fannst þetta ágæt lausn,
og afleiðingin varð sú, að hann lærði
aldrei að spila, og höfum við báðir
séð eftir því alla tíð síðan.
Nú á ég sjö ára dóttur, sem líka
neitar að æfa sig, en ég ætla að fara
öðmvisi að. Eg hefi lesið það eftir
einhvem bamasálarfræðing, að börn-
in læri alltaf af fordæmi, aldrei eftir
skipun. Mér fannst þetta skynsam-
legt. Vinur minn, fiðlusnillingurinn
Yehudi Menuhin, var væntanlegur til
Havana til að halda hljómleika. „Við
skulum bjóða honum til miðdegis-
verðar og biðja hann að hafa fiðluna
með,“ sagði ég við konuna mína.
„Það getur haft góð áhrif á Pat
litlu.“
Menuhin kom og bað um að fá
næði til að æfa sig fyrir hljómleik-
ana. Það var auðsótt. Við lánuðum
honum gestaherbergið við hliðina á
barnaherberginu. Pat og Peggy vom
í bamaherberginu, og þegar ég gægð-
ist inn, stóðu þær við lokaða hurðina
og hlustuðu með andagt. Ég var
hreykinn af hugkvæmni minni og
vænti hins bezta. „Hvemig finnst
ykkur?“ spurði ég.
Pat leit alvarlega á mig og spurði:
„Hver er þama inni?“ Ég sagði
henni, að það væri Menuhin, fræg-
asti fiðluleikari heimsins, hann ætlaði
að halda hljómleika í stærsta hljóm-
leikasal Havana um kvöldið.
„Hvað er hann að gera þama?“
spurði Peggy, sem var sex ára.
„Hann er að æfa það, sem hann
ætlar að spila í kvöld,“ sagði ég.
„Kann hann það þá ekki?“ spurði
Pat.
„Auðvitað kann hann það,“ sagði
ég dálítið óþolinmóður, „en mikill
listamaður er ekki ánægður nema
með það allra bezta.“
„Nú,“ sagði Pat hugsandi. Ég þótt-
ist viss um góðan árangur af
kænskubragði mínu, en hver dagur-
inn leið af öðmm án þess að Pat sett-
ist við píanóið. Þegar vika var liðin
kom ég að máli við hana. „Ég hefi
ekkert heyrt í píanóinu undanfarið,"
sagði ég. „Það er kannski af því að
ég hefi ekkert æft mig,“ sagði Pat.
„Já, ætli það ekki — og hvers
vegna, ef ég má spyrja?“ sagði ég
dálítið óþolinmóður. Föðurleg þolin-
mæði á sér líka takmörk. „Ég skal
segja þér, pabbi, ég ætla að hætta
að æfa mig,“ sagði Pat. „Ég hefi ver-
ið að hugsa um þennan Menuhin.
Fyrst hann þarf að æfa sig eftir öll
þessi ár, hvað þýðir þá fyrir mig að
reyna?“
Hvað á ég nú að taka til bragðs?
Getur nokkur gefið mér ráð?
Veiztu þetta — ?
(Efst t. v.): Vagn, sem byggður er yfir hest (1876). — (Neðst t. v.): 1 hér-
umbil fimm vikur á sumri geislar sólin meiri hita á hverja fermílu fyrir
norðan heimskautsbaug en við miðjarðarlínuna. — (Efst t. h.): Fyrir hverja
eina af óæðri dýrategundunum, sem vísindamenn vita að lifðu á jörðinni á
eldri jarðsögutímabilum, hafa vafalaust verið til hundruð, sem ekki hafa
enn fundizt merki um.