Vikan - 25.06.1992, Blaðsíða 6

TEXTI: ÞÓRDÍS BACHMANN/LJÓSM.: BINNI

I

ív sC2S39is^ö^~-
VIKOVIÐTAL VIÐ ONNU K. JÖNSDOTTUR BORGARFULLTRUA
ún er svolítil Pollýanna í sér, heitir
Anna Kristrún Jónsdóttir og er einn
borgarfulltrúa Sjálfstæðisflokksins.
Hún hefur mótað sér ákveðinn persónulegan
stíl í útliti og klæðaburði en vitund hennar er
bundin við stærri mál en hárgreiðslu og
klæðnaö. Sem stelpa neitaði hún að fara í
sveit, vildi bara vinna; í dag er hún er formaður
stjórnar Dagvistar barna, fulltrúi í skipulags-
nefnd, hafnarstjórn, innkaupastofnun, heil-
brigðisnefnd og stjórn heilsugæsluumdæmis
vesturbæjar. í viöbót við þetta er hún móðir
fjögurra barna á aldrinum níu til sautján ára.
Hvernig er það, hefur hún einhverja orku um-
fram okkur hinar?
„Nei, ég er værukær aö eðlisfari og kann vel
að slapþa af,“ segir hún kankvis. „Ég hef
aldrei látið smáatriði í heimilishaldi trufla mig
en ég leik mikið við börnin mín og gef þeim
góðan tíma andlega. Eitt hef ég til dæmis gert
að ófrávíkjanlegri reglu, að fara alltaf í Suzuki-
tónlistartíma með yngsta syni mínum; fyrir þá
sleppi ég bæði fundum og kokkteilum ef svo
ber undir."
Þegar Anna útskrifaðist úr lyfjafræði árið
1980 áttu hún og Þorvaldur Gunnlaugsson,
maður hennar, þrjú börn. Aö námi loknu starf-
aði hún sem lyfjakynnir, fór í söluferðir um
landið á sumrin og annars vítt og breitt um
borgina. „í þvi starfi var ég fram til 1985. Þá
var yngsti sonur minn á öðru ári og ég var farin
að þrá að hafa meiri tima með honum," segir
hún. „Auk þess var ég þá i svo mörgum nefnd-
um hjá borginni að það dugði sem mjög þokka-
legt starf."
AÐ GÖMLUM ÍSLENSKUM SIÐ
Fjögur börn og tvö önnur heilsdagsstörf að
auki, það er ekki á allra færi. Hvernig fer fólk
að slíku?
„Ég bý í stórfjölskyldu; við Þorvaldur höfum
alltaf búið í sama húsi og móöir mín, og um
tíma bróðir minn og kona hans, svo allir hjálp-
uöust að. Svo var Þorvaldur mjög fús til að
verja sínum tíma í að hugsa um börnin. Hann
var vanur því frá sínu heimili að karlmaðurinn
gengi jafnt í öll húsverkin og vildi líka fljótlega
í okkar sambúð laga mat, fannst sinn matur
einfaldlega betri."
Öll fjölskyldan sþilar bridge saman nokkur
kvöld í viku, afi og ömmur líka og kötturinn
liggur uþþi á spilaborði.
„Samgangur þessara þriggja kynslóða hefur
verið mjög gefandi," segir Anna. „Við leikum
okkur lika mikið saman, öll fjölskyldan. Ég hef
gaman af þvi að fara með krökkunum út i
körfubolta og sund og svo teflum við og spilum
á spil.“
Það er nóg að gera á stóru heimili. Dæturnar
Herdís og Gunnlaug líta inn og tilkynna hvert
þær ætli, Sþyrja um bláa frakkann og þerlunist-
ið. Synirnir Jón og Hannes eru einhvers staðar
í iðrum stóra hússins með mörgu vistarverun-
um. Þorvaldur kemur í gættina, Gunnlaug,
móðir Önnu, er að þakka niður fyrir jóga-
kennslu á Fteykhólum og Guð er á himnum.
Faðir Önnu, Jón Þórarinsson, var apótekari í
Iðunnar-apóteki og malbiksbarnið vann hjá
honum á sumrin frá átta ára aldri, viö að fylla á
og snúast. Hann rak einnig sælgætisgerðina
Amor og Efnablönduna en eftir lát hans ætlaði
fjölskyldan aö halda starfseminni áfram.
í LEIT AÐ ÚRBÓTUM
Hvernig var svo upphafið að stjórnmalastarf-
inu?
„Þegar ég hef störf í Sjálfstæöisflokknum er
eg að Ijúka skóla, komin meö þrjú börn og farin
að taka eftir ýmsu sem ég vil breyta til betri
vegar. Við systkinin og mamma rákum þá sæl-
gætisgerðina eftir lát þabba og rákum okkur
mjög oft á veggi. (slendingar voru þá nýgengn-
ir í EFTA og verndartollaí' á íslensku sælgæti
fallnir niður. Við létum gera hagfræðiúttekt á
fyrirtækinu og fengum þann úrskurð að við
ættum góða möguleika á að þróa eina llnu af
mörgum sem viö framleiddum. Við fengum þó
hvergi þróunarlán, fengum ekki að breyta okk-
ar húsnæöi, þó þrjátíu konur i hverfinu ynnu í
verksmiöjunni. Við fundum fyrir því að víða var
heilmikill klíkuskapur. Klíkuskapurverðurauð-
vitað alltaf viö lýöi en þó er skynsamlegri
grunnur til að byggja á nú til dags. Ég var kom-
in með þörf fyrir að skipta mér af málunum
vegna þess að ég fann að athafnafrelsi ein-
staklinga var mjög heft.
Árið 1981 er ég svo beðin að taka þátt í þróf-
kjöri. Á þeim tíma hafði ég að vísu ekki metnað
í slíkt og tók ákvörðun um þátttöku á síðustu
stundu. Ég vissi að ég gæti ekki sett uþþ neitt
batterí til að keþpa við hina sem höfðu undir-
búiö sig lengi, hafði enga þeninga og heldur
ekki kunningjahóþ til að safna peningum. Til
þess að gefa gott fordæmi sló ég til, vegna
þess að þá var afar erfitt að fá konur í prófkjör,
en var alveg til í að tapa. Það gekk prýöilega,
ég lenti í nítjánda sæti og var þá inni í borgar-
stjórnarflokknum en þetta var þegar Davíð
vann í fyrsta sinn.
Ég hafði strax afskaþlega gaman af starfinu,
þó þetta væri framandi heimur. Ég var vara-
borgarfulltrúi en borgarfulltrúar og varaborgar-
fulltrúar vinna mikið saman og öllum er falin
ábyrgð. Varaborgarfulltrúar eru fullvirkir og eru
til dæmis gjarnan formenn nefnda. Ég var
meðal annars í félagsmálaráði, sat í æsku-
lýösráði og stjórn veitustofnana. Sem fulltrúi i
félagsmálaráði var ég líka fulltrúi í dagvistar-
stjórn sem þá var undirnefnd í félagsmálaráði.
Svo eru kosningar aftur 1986. Þá lendi ég í
þrettánda sæti og er áfram varaborgarfulltrúi.
6 VIKAN 13.1BL. 19?2