Menntamál - 01.07.1928, Qupperneq 6

68
MENTAMÁL
náms síðar litlir. Auk þess er ljeleg barnafræ'Ssla mikill þrándur
í götu við alt síðara nám.
Viða í sveitum verður barnakenslan að fara fram á tnörgum
stöðum, og stundum í misjöfnum húsakynnum. Hvert barn á,
samkvæmt fræðslulögunum, að njóta helzt ekki rninna en þriggja
mánaða kenslu á vetri. En það mun æði oft verða misbrestur
á því. Kennari er óvíða hinn sami um mörg ár, en það mun
vera um barnakenslu eins og önnur vandasöm störf, að til þess
að hún sje góð, þarf mikla æfingu; því er það ntikið tjón, að
missa kennarana frá starfi sínu, þegar þeir eru búnir að fá
hana. En aðstaða barnakennaranna í sveitunum er ekki sú, að
það sje fýsilegt eða arðvænlegt að gera barnakenslu þar að
æfistarfi. Heppilegasta leiðin, scm enn hefir verið bent á, til
þess að koma á góðri barnafræðslu í sveitunum, mun vera
heimavistaskólar. Væru þeir reistir á góðum jörðum, sem kenn-
ararnir gætu fengið ábúðarrjett á, þá eru miklar líkur til þess,
að margir barnakennarar i sveitmn gerðu barnakensluna þar
að æfistarfi. Börnunum yrði þá að líkindum skift i tvo ílokka
eftir aldri og þroska. Hvor flokkur fengi þriggja mánaða kenslu.
Kenslan yrði greiðari og skemtilegri, bæ'öi fyrir kennara og
nemendur.
Það er ekki nóg, að heimavistarskólar verði reistir í sveitum.
Jáfnframt verður að tryggja þá fjárhagslega, svo að þeir hafi
það, sent þeir þurfa, til þess að geta orðið sem beztir og full-
komnastir, og hvert barn geti verið í þeim kostnaðarins vegna.'
Laun kennaranna eiga að vera svo góð, að þeir geti helgaö
kenslunni starf sitt óskiftir. Skólarnir þuría að verða fyrir-
myndar skólar, sem vinni jafnt að andlegum og líkamlegum
þroska æskunnar í sem nánastri samvinnu við heimilin.
Þegar farið er að ræða um það, að koma upp heimavistar-
skólum í sveitum, og bæta kensluna, dylst það ekki, að kostn-
aðurinn, sem af því leiðir, verður æ'ði tilfinnanlegur, bæði fyrir
sveitafjelögin og rnarga einstaklinga. Hann yrði oft svo mikill,
að margir gætu ekki staðist hann af eigin ramleik, að minsta
kosti ekki án þess, að verða um leið að neita heimilum sínum