Menntamál - 01.11.1944, Blaðsíða 14

160
MENNTAMÁL
látin skrifa sitt af hverju í glósubækur til þess aS fá
gleggra yfirlit yfir námsefnið. Sum okkar teilcnuðu kort
og dýramyndir til skýringa og glöggvunar, en ég er sam-
mála farkennaranum, sem ég minntist á áðan, að gott
hefði okkur þótt að fá kortin hans Péturs G.
Það eru e. t. v. ekki margir, sem muna eftir kortunum
hans Péturs G., en þó munu flestir, sem kenndu hér á
landi veturinn 1930—31, hafa fengið þau og allmargir
notað þau. Þessi kort voru fyrirrennarar vinnukortanna,
sem litlu síðar — og síðan — fengust hjá bókaverzlun-
inni í Austurstræti 1 og víðar.
Þar eð ég tel, að Pétur G. eigi þakkir skilið fyrir þann
skerf, sem hann hefur lagt til aukins sjálfsstarfs nem-
enda í barnaskólum með þessum kortum sínum og eins
vegna þess, að þar mun vera um fyrstu hérlendu vinnu-
kortin að ræða, þá vil ég greina nokkru nánar frá þessu.
Þegar ég fór að kenna við Miðbæjarskólann haustið
1929 langaði mig til þess að hagnýta ýmislegt af því,
sem ég hafði safnað í sarpinn í námsdvöl minni erlendis.
Ég kenndi landafræði í mörgum bekkjum, 1—2 tíma á
viku í hverjum. Þar eð hér voru svo fáar kennslustundir
í þessari námsgrein í hverjum bekk, þá varð að byggja
allmikið á heimanámi, en eins og gerist og gengur var
það misjafnlega rækt. Hér gátu vinnukortin komið í góð-
ar þarfir, en þá vantaði það, sem við átti að éta, þ. e.
vinnukort, sem miðuð væru við þarfir íslenzkra barna-
skóla. Ég átti tal um þetta við Sigurð heitinn Jónsson
skólastjóra, og kom okkur saman um að leita til Péturs G.
Guðmundssonar fjölritara hér í bæ og vita, hvort hann
gæti ekki leyst úr þessu vandamáli. Ég fór til Péturs G.
Hann velti vöngum fyrst í stað, en auðvitað gat hann
og vildi gera tilraun með kortin. Ég átti bara að velja
þau og fá honum sýnishorn, er sýndi, hvernig þau áttu
að vera. Svo fjölritaði Pétur nokkur eintök. Þau fóru á
svipstundu. Aftur var fjölritað og aftur þraut upplagið.