Menntamál - 01.11.1944, Qupperneq 25

MENNTAMÁL
171
og íþróttafélögunum. En mér virðist reynslan sýna, að
þessi starfsemi sé ekki nógu altakandi fyrir unglinginn.
Ég held það stafi af þvi, að hann skortir athafnir. En að
hafast eitthvað að, það vitum við að er öllum ungmenn-
um jafn lífsnauðsynlegt sem matur og drykkur.
En það er til í landi hér æskulýðsfélagsskapur, þótt hann
sé of lítt kunnur, sem ég held að fullnægi þessari athafna-
þörf æskunnar öllum öðrum æskulýðsfélögum fremur, að
þeim öllum ólöstuðum, en það er skátastarfsemin. Sá fé-
lagsskapur er byggður upp öðruvísi en allur annar félags-
skapur fyrir æskumenn, sem ég þekki til. í skipulagi
skátahreyfingarinnar liggur hennar mikli styrkur. Þar
byggist allt á því að allir starfi — séu „activir“ —. Eitt
stigið tekur við af öðru og verðleikarnir koma fram í
ytri einkennum. Það er metnaður og keppni hvers ein-
staklings og hvers flokks að komast sem lengst. Engirm
hlekkur má bresta í félagskeðjunni. Það er undir mér og
þér komið, að allt takist vel. Nú veit ég, að einhver segir:
„Svona er það með öll félög,“ og það er satt. En það er
nú svona samt, að í skátastarfseminni er einhver sá kjarni,
sem ég finn ekki fyrir í annarri félagsstarfsemi unglinga.
Það er hjartað, sem undir slær. Það er alvaran, sem á
bak við býr, þrátt fyrir glaðvært líf, sem verður að vera
og á að vera. Og eitt er víst: þau eru sönn, einkunnarorðin
eldri skátanna: „Orðinn skáti, ávallt skáti.“
Ætlan mín með þessum línum var sú, að benda stéttar-
bræðrum mínum á skátastarfsemina og hvetja þá til að
kynna sér hana rækilega. Þeir ættu svo, hver á sínum
stað, að hjálpa nemendum sínum til að stofna með sér
skátafélög. Sú hjálp verður vel þegin, og þeir munu
finna, að áður en varir eru þeir orðnir meiri og betri
félagar nemenda sinna en þeir áður voru, og að í þess-
ari starfsemi hafa þeir öðlazt meiri og betri hjálp til allra
uppeldislegra áhrifa en þeir höfðu áður haft af að segja.
Einu vil ég þó vara þá við, en það er að fara ekki of