Menntamál - 01.12.1953, Síða 4

126
MBNNTAMÁL
mætti bíða, þar til haustönnum fræðslumálaskrifstofunn-
ar — skólaárið 1952—53 — væri lokið. Það var auðsótt.
Þá ég því boðið með þökkum, og var síðan ákveðið að fara
til Bandaríkjanna laust eftir áramótin 1952—53.
Ég hafði góðan tíma til þess að hugsa mál mitt og und-
irbúa vesturförina. Dr. Ohlson var mér mjög hjálplegur
í mörgu. „Óskalisti“ minn, sem sendur var til Wastington,
var í stórum dráttum á þá leið, að ég kysi að kynna mér:
a) stjórn fræðslumála og þá einkum störf fræðslumála-
stjóra,
b) fræðslulöggjöf og reglugerðir,
c) skólabyggingar,
d) fjármál skóla,
e) kennslutæki og áhöld,
f) nýjungar í kennslu- og starfsháttum skóla,
g) kennslukvikmyndir og notkun þeirra og annarra
mynda í skólum,
h) hvað gert væri fyrir vangefin börn, bæði andlega og
líkamlega.
Hér er að vísu um atriði að ræða, sem segja má, að hvert
um sig þyrfti helzt megnið af þeim tíma, sem ég fékk til
umráða, en samt eru þau flest svo samtvinnuð, að vart
væri hægt að taka svo eitt þeirra, að ekki væri komið meira
eða minna inn á hin — eitt eða fleiri.
Dr. Ohlson átti sænska foreldra, en staðgengill hans, sem
kom hingað sumarið 1951, hr. Lorimer Moe, er ættaður
frá Noregi. Sá síðarnefndi rak rembihnútinn á ferðaundir-
búninginn og leiðbeindi mér m. a. um hin margvíslegu skil-
ríki, sem þarf til þess að verða ekki settur í geymslu á
Ellis Island, er til New York kemur. Og nú gætti ég þess,
að enga stimpla vantaði á vegabréfið mitt.
2. í Washington.
Washingtonborg stendur á lágum hæðum norðan við
Potomac-ána, en hún aðskilur Virginia og Maryland, og