Menntamál - 01.12.1953, Síða 7

MENNTAMÁL
129
Nálægt aðalskrifstofu Upplýsingaþjónustu Bandaríkj-
anna og skammt frá gistihúsinu, sem ég dvaldist í, er all-
stórt hús, þar sem þeir gestir Bandaríkjastjórnar, sem
þangað er boðið til þess að fræðast um hagi og hætti þeirra,
geta setið á kvöldin, lesið, spjallað og hlustað á og séð sjón-
varp o. fl. „International Center“ er það kallað. Á daginn
eru þar haldin fræðsluerindi, sýndar kvikmyndir og
skuggamyndir. Hér var venjulega allfjölmennt, og var
hjörðin oft mislit, því að gestir voru þar frá öllum heims-
álfum. Við Jón Emil fórum á þennan stað og höfðum
gagn og gaman að.
Þessa daga fórum við að sjálfsögðu í íslenzka sendi-
ráðið, sem þá var nýlega flutt í mjög snoturt hús — og
rúmgott — utan til í NV-hluta borgarinnar. Hittum við
þar sendiráðsritarann, Pétur Eggerz, en sendiherrann sat
þá á þingi Sameinuðú þjóðanna í New York. Við þágum
síðdegiskaffi hjá sendiherrafrúnni og hittum þar Guð-
mund Þorláksson kennara við Gagnfræðaskóla Austurbæj-
ar, konu hans og dóttur, en eins og kunnugt er, var Guð-
mundur þennan vetur í boði Bandaríkjastjórnar til þess að
kynna sér kennslu í gagnfræða- og menntaskólum. Hafði
ég mjög gaman af að hitta þau hjón og fjörkálfinn dóttur
þeirra, sem nú talaði helzt ensku! Guðmundur ferðaðist
um eins og Ameríkani — í eigin bíl — og er það til hag-
ræðis fyrir þá, sem hafa konu og börn með sér.
3. í Atlantic City.
Síðari hluta laugardagsins 14. febrúar fórum við Jón
Emil frá Washington. Við urðum samferða til Baltimore,
en þaðan tók ég lest til Atlantic City, en hann hélt áfram
til New York.
Ég kom til Atlantic City eftir 41/2 stundar akstur.
Fræðslumálastjórnin í Washington hafði séð mér fyrir
herbergi, og „hafði ég bréf upp á það“. Ella mundi hafa
orðið erfitt að fá inni, því að von var á um 18000 gestum