Vorið - 01.03.1934, Blaðsíða 5

VORIÐ
21
Vínið og tóbakið eru hættuleg-
ar eiturtegundir og viðsjárverðar
í notkun bæði heilsufræðis- og
efnalega. Tóbakið er ekki annað
en villijurt sem átti upptök sín
meðal villtra manna. En barst í
hendur hvítra manna með ensk-
um lækni. Þessar eiturnautnir
spilla bæði líkama og sál. Þær
deyða frumur sem verða á vegi
þeirra og deyfa og lama líkam-
ann á ýmsan liátt. Sálarlífið
sljóvgast, því heilafrumurnar,
sem stjóma sálarlífinu slitna, og
af því kemur þessi andlega sljóvg-
ún. Sá maður, sem er undir áhrif-
um þessara nautna, nýtur sin
ekki að hálfu, hvorki við andlega
eðít líkamlega vinnu. Með tíman-
um leiðast menn út í hinn mesta
scll og cíærur, og verða ógaS\\-
menn, svo að segja á öllum svið-
um. Þegar menn á unga aldri
fara að byrja á þessu, mest af
tómri rælni, er oftast viðkvæðið
>• Ég ætla að neyta þess í hófi«, en
áður en þeir vita af, eru þeir
orðnir ofdrykkjumenn. Það eru
sumir unglingar, sem álíta að þeir
veröi ekki taldir með siðuðum
mönnum, nema þeir fylgist með
í þessu, en þetta er alveg röng
skoðun. Sumir unglingar eru aft-
ur svo staðfestulitlir, að þeir láta
félaga sína, sem svona eru spillt-
ir, neyða sig til að nota þetta;
en aðrir láta aftur ekki undan
skoðun sinni eða löngun, og þoka
hvergi, hvað spillta félaga sem
þeir eiga. Sá sem drekkur, verð-
ur kærulaus með tímanum, eins
og við sum þekkjum, þótt við sé-
um ekki gömul eða reynd í lífinu.
Þeir eiga heldur aldrei neitt, því
þeir eyða öllum sínum tekjum til
þess að svala víntilhneygingunni.
Og margur maðurinn hefur orðið
innbrotsþjófur til þess að svala
þessari löngun.
Hvernig ætli menn veröi nú,
þegar þeir eru búnir að neyta
þessara nautna nokkurn tíma.
Menn verða hálf-brjálaðir, missa
allt álit á sjálfum sér, og verða
sér til stórskammar á opinberum
skemmtunum, þar sem þeir lenda
í áflogum og fylla loftið af ó-
þokka andrúmslofti með reyking-
um. Það má segja að þessi notkun
sé alltaf að fara í vöxt, og það
Hvar er sá, sem á eldiviðarbaggann?