Vorið - 01.03.1934, Blaðsíða 7

VÖRÍ Ö
‘B
Hefir tvennt til.
nóttunni í útihúsum eða undir
berum himni.
Svo er það kvöld eitt að tötra-
legur svertingjadrengur ber að
dyrum í Hampton skóla, og spyr
hvort að hann geti fengið að
vinna eitthvað fyrir skólann. Um-
sjónarmaðurinn tók hann til
reynslu.
»Það þarf að taka til í fyrir-
lestrasalnum og þvo gólfið«, sagði
hann. »Taktu kústinn og gerðu
salinn hreinan«.
Booker litli vissi að þetta átti
að vera nokkurskonar próf, og
hann segist aldrei hafa byrjað
glaðari á nokkru verki.
»Ég vissi líka«, sagði hann, »að
við þetta verk var ég sannur
meistari. Fyrst sópaði ég salinn
þrisvar sinnum, því næst tók ég
rykduluna og sópaði allt hátt og
lágt fjórum sinnum, alla veggi,
loft, öll borð og bekki. Síðast
þvoði ég allan salinn. Ég fann
það á mér að framtíð mín væri
komin undir því hvernig ég leysti
þetta verk af hendi«.
Það þarf nú varla að taka það
fram, að Booker litli fékk bæði
stöðu við gólfþvottinn og komst
jafnframt í skólann. En hann
sýndi svo framúrskarandi áhuga
og alúð við námið, að hann var
fljótlega látinn hætta við gólf-
þvottinn, svo að hann gæti gefið
sig allan við náminu. En þegar
þessi litli og fátæki svertingja-
drengur hafði lokið námi við
skólann, fór forstöðumaður skól-
ans fram á það við hann, að hann
tæki við forstöðu skólans þegar
hann hætti. Svo mikið álit hafði
han náunnið sér. En Booker lang-
aði til að stofna skóla og hjálpa
svo hinum ómenntuðu bræðrum
sínum og systrum til að verða að
mönnum. Og svo keypti hann
gamlan bóndabæ, sem kominn var
að hruni, auðvitað fyrir lánsfé, en
einu húsin sem hægt var að nota
voru fjósið og hænsnahúsið, og
þar byrjaði svo Booker skóla
sinn. Þegar búið var að dytta svo
að þessum húsum að hægt var að
búa í þeim, ákvað hann að ryðja
ofurlítinn landskika, og rækta
þar baðmull og sykurreyr. En þá
leizt nú svertingjastrákunum ekki
á blikuna. Þeir voru svo vanir
þrældómi, að þeir þóttust ekki
þurfa að fara í skóla til að vinna
og þræla. Sumir þessara læri-
sveina höfðu eitthvað fengizt við