Bjarmi - 01.03.1919, Page 1

BJARMI
KRISTILEGT HEIMILISBLAÐ
XIII.’ árg.
Reykjjivík, 1. niars 1919.
Ilver sem hefir sonitin, hefir lifið. (I. Jóh., 5).
5. tbl.
Hjálpræði Krists.
Eftirfarandi vitnisburður erannaðhvort
eftir Dr. Simpson pann hinn heimskunna
er fann upp klóróformið, eða cflir bróð-
urson hans og nafna er varð eftirmaður
lians við háskólann í Edinborg. Voru peir
frændur báðir alkunnir fyrir trúaráliuga
sinn og pátttöku í allri kristilegri starf-
semi. Ól. Ól.
Þegar jeg gekk í barnaskólann sá
jeg sjón, sem jeg gleymi aldrei, —
mann dreginn bundinn á eftir vagni
i allri augsýn um göturnar í fæðing-
arbæ mínum. Bak hans var flakandi
í sárum eftir svipuhögg. —
Það var svívirðileg liegning.
— Fyrir marga glæpi? — Nei, vegna
eins afbrots. Bauðst nokkur bæjar-
manna til að taka þátt í begningu
bans? Nei, hann sem drýgt hafði
glæpinn bar refsinguna aleinn. í*að
var refsing samkvæmt breijtilegum,
mannlegum lögum, því það var síð-
asta sinn að hegningu þeirri varbeilt.
Þegar jeg var stúdent á háskólan-
um, sá jeg sjón, sem jeg aldrei gleymi,
~~ niann leiddan fram til lifláts. —
Hendurnar voru bundnar, andlitið var
háfölt. Rúsundir manna slörðu á hann
l)egar hann kom út úr varðhaldinu.
~~ Bauðst nokkur til að deyja í hans
stað? — Kom enginn vinur, er leysti
soöruna og sagði: »Bindið hana mjer
um háls, jeg dey í hans stað?« Nei,
sjálfur varð hann að bæta fyrir brot
sin. — Voru þau mörg? — Nei, brot-
ið var að eins eitt. Hann hafði stolið
peningaböggli úr póstvagninum. —
Hann hafði brotið eitt ákvæði lag-
anna og ljel lífið fyrir.
Það var einnig í þetta skifti dómur
huerfulla, mannlegra laga, því síðar
hefir ekki dauðahegningu verið beitt
fj'rir samskonar afbrot. —
Jeg sá sjón eina — hve nær gildir
einu. — Jeg sá sjálfan mig syndara
á glölunariunar barmi, sem ekki átti
annað skilið en að verða varpað í
helvíti. — Fyrireina synd? Nei, yegna
margra synda gegn Guðs eilífu lögum.
— Aftur sá jeg sjón. Jesúm, stað-
göngumann minn húðstrýktan mín
vegna, dej'ja á krossi í minn stað.
Jeg sá, baðst náðar og fjekk fyrir-
gefning. —
Jeg tel það skyldu mína að segja
yður frá lausnara mínum, svo að þjer
gætuð einnig sjeð og lifað.
En live alt verður auðvelt þegar
Guð gefur oss sjónina! — Vinur minn,
sem fyrir skömmu kom frá Paris,
sagði mjer frá gömlum enskum hesta-
manni, sem hafði verið mjög verald-
lega sinnaður. En einu sinni er hann
lá hæltulega veikur, varð hann gagn-
tekinn af skelfingu yfir syndum sínum.
Hann sendi boð eftir prestinum,
er leiðbeindi honum eftir besta mætti
um veg hjálpræðisins, en alt kom
fyrir ekki. Skömmu síðar heimsókti
presturinn hann á sunnudegi. Mað-
urinn lá enn örvílnaður yfir synd-
um sínum. — »Vinur minn«, sagði