Bjarmi - 01.12.1921, Blaðsíða 4

204
B J A K M I
Til kristniboðsvina heima
Kæru bræður og systur í Kristi,
náð og friður frá Guði föður vorum
og Droltni Jesú Krisli, margfaldist
3'ður til handa.
Sárt hefir mjer fundisl að geta ekki
staðið í nánara sambandi við yður
en raun er á, og það einkum vegna
hins hulda bands er iengir okkur
sarnan í frelsara okkar Jesú, og einnig
sakir hins heilaga málefnis, er Guð
hefir sakir náðar sinnar falið okkur
að vinna að. Þráð hef jeg, ef unt
væri, að sameinast yður í starfinu,
bera skyldurnar ásamt yður, laka
þáll í barátlunni, Guði lil dýrðar og
oss til sameiginlegrar blessunar.
Máske veiða möguleikarnir til þess
tleiri, er jeg nú kem út á starfsviðið.
Mjer er líka full ljóst, að ef jeg á að
starfa í Kína sem umboðsmaður
yðar, þá verðum vjer, málefnisins
vegna, að slanda i sambandi eins
nánu og unt er.
Mikið hef jeg glaðst yfir að heyra
um ábuga yðar í krislniboðs staríinu,
og sjerstaklega hef jeg þakkað Guði
fyrir hið nýja krislniboðsfjclag ungra
manna í Rvík. Hann sem fyrir anda
sinn hefir vakið oss lil meðvitundar
um skyldur vorar gagnvarl frelsar-
anum, og gagnvart heimiuum, mun
einnig gefa oss ráð, gefa oss visku
og slyrk, lil að starfa að kristniboði
með miklum árangri. Takist það,
mun krislniboðið hafa meiri blessun
í för með sjer fyrir íslenska kristni
og fyrir oss sjálf, en oss nú gelur
komið til hugar.
Iif tiL vill ælli við að jeg í þetla
skifti skrifaði yður brot úr ferðasögu,
en jeg er svo skamt á veg kominn,
og svo lítið hefir á daganna drifið á
Kyrrahafi, að um ferðasögu er eigin-
lega ekki að ræða enn þá.
Aðal tilgangur dvalar minnar í
Ameríku var að nema lítilshátlar
læknisfræði. Að námskeiðinu loknu
gat jeg þó ekki lagt strax á stað til
Ivína, af því hæltulegt er fyrir út-
lendinga að koma þangað á heitasla
tíma ársins.
Fyrir vingjarnlega milligöngu síra
B. B. Jónssonar, þá verandi forseta
kirkjufjel. íslendinga í Ameríku, gafst
mjer í suinar tækifæri til að heim-
sækja nokkra ísl. söfnuði bæði í
Bandaríkjunum og Canada. Meslan
hluta þess tíma þjónaði jeg 4 ísl.
söfnuðum veslur á Kyrrahafsströnd.
Ánægjulegt var að kynnast rnönn-
um og málefnum ísl. kirkjunnar
vestan hafs; á kirkjuþingi gafst mjer
einkum goll lækifæri lil þess. En
tíminn var þó of naumur til að geta
aflað sjer nákvænrrar þekkingar á
starfi og andlegu lííi kirkjunnar. Ekki
er jeg þó í vafa um að á vakning er
engu minni þörf veslan hafs en austan.
Hvað kristniboðsáliuga snerlir yfir-
leitt, er víst jafnl á komið í þjóð-
kirkjunni lieima og kirkjufjelaginu
vestra. Fyr en vakning kemur, getur
maður ekki vænsl verulegrar breyt-
ingar á því sviði heldur. Hið vin-
gjarnlega ávarp kirkjuþingsins í sum-
ar, til kristniboðs vina heirna, vona
jeg að verði byrjun sambandsstarf-
semi við bræður vora og syslur veslan
hafs, sem verulegan áhuga hafa fyrir
komu Guðs ríkis. Það er bróðurleg
tillaga mín að þið í nánustu framlíð,
reynið að ná sambandi við ísl.
kristniboðsvini í Ameríku, ef þið
þegar haíið ekki gert neitt ákveðið í
þá ált. Vjer erum fáir svo vjer þörfn-
umst hver annars. í fjelagsskap, með
heppilegu fyrirkomulagi, gætum vjer
komið mörgu til leiðar, sem ella
• væri ómögulegt.
Það er einnig bróðurleg tillaga
mín að nú þegar sje farið að undir-