Bjarmi - 01.01.1923, Blaðsíða 9

B JARMÍ
5
II.
En á heimilum vorum veröur slík
nýöld með nýju ári að hefjast. Þegar
vjer því á morgni nýs árs leggjum
upp í nýjan áfanga, þá biðjum einn-
ig með sjerstakri hliðsjón á heimilum
vorum: »Faðir vor — til komi þitt
ríki«. Jeg geng að því vísu, að mörg-
um veiti ljettara að biðja svo með
heimili sitt í huga en með hag lands
og þjóðar fyrir augum. Þetta er skilj-
anlegt mjög. Við heimili vor er hug-
urinn bundinn sterkustu taugum, því
að við arineld þess nutum vjer fyrst
varma og ástríkis foreldra vorra, við
arineld þess höfum vjer sjálf sem
foreldrar reynt að veita sömu hita-
og kærleiksstraumunum til barna
vorra, og þar eignuðumst vjer frið-
land íyrir oss og ástvini vora, sem
stóðu oss næst, í ysi og þysi dag-
lega lífsins. Fví er orðið »heimili«
oss öllum heilagt orð — eða ætti að
vera, því að þessu er því miður síst
svo farið sem skyldi hjá alt of
mörgum af vorri kynslóð. E*ví er
ekki að neita, að sannarlegs kristilegs
heimilisanda gæti hvergi nærri eins
með þjóð vorri nú og áður gerði.
Heimilin — ekki síst í þessu voru
bæjarfjelagi — hafa eignast svo marg-
an keppinautinn og orðið að lúta í
lægra haldi fyrir honum. Fjöldi
manna leitar nú ánægju sinnar aðal-
lega utan heimilis-vjebandanna, og
siðan skemtanafýknin fór að færast
í vöxt, alin af blaðaskrumi, þá er
því líkast um marga af unga fólk-
inu á heimilunum, að það skoði sig
að eins sem kostgangara heima hjá
sjer. Fað er þá líka bersýnilegt, að
síðan er heimilin tóku að missa tökin
á unga fólkinu, hefir tjettúðin farið
mjög í vöxt og alvöruleysið tekið að
vaða uppi á margfalt ægilegri hátt en
áður þektist hjer. Þetta eru engar
öfgar. Það er margfalt meira alvöru-
mál en menn alment gera sjer í hug-
arlund. En hvað veldur þessu annað
en það, að allur heimilisandinn hefir
alt of víða umskapast til hins verra
við það, að menn hafa hætt að hirða
um að láta heimilisandann helgast
sem mest af anda kristinnar trúar,
anda samfjelagsins við Guð í Jesú
Kristi.
En þetta getur aftur breytst, ef vel
er að verið. Verði Guðs vilji, opin-
beraður í Jesú Kristi, rikjandi á heim-
ilum vorum, þá er Guðs ríki þar til
vor komið og í og með því Guðs
skapandi og frelsandi andi, sem einn
megnar að gera alla hluti nýja. Sér-
hvert sannkristilegt heimili er Guðs ríki
i smáum stíl. Lúter hefir að vísu
sagt: »Guðs ríki kemur af sjálfu sjer
eins þótt vjer biðjum ekki«. En svo
bætir hann við: »En vjer biðjum í
þessari bæn, að það komi einnig til
vor«. Guðs ríki er að einu leyti ávalt
að koma. Guðs ríki er sífelt að breið-
ast út yfir löndin, og því heldur
áfram uns laufskálatjöld Guðs ríkis
ná um allan heim. En hitt er jafn-
satt og rjett, að það er undir sjálfum
oss komið, bænum vorum og ástund-
an vorri, hvort það nær að koma til
vor og tilvera vor að helgast af því.
Biðjum þvi Guð nú á morgni ársins
að blessa hús vor og heimili á þessu
nýja ári, biðjum hann að veita oss
náð sína til þess að vjer fáum orðið
samverkamenn hans til þess að veita
hollum náðarstraum Guðs ríkis inn á
þau, svo að heilagur andi hans fái
helgað þau sjer til eignar og orðið
ríkjandi inni þar.
III.
En hvernig fáum vjer orðið sam-
verkamenn Guðs í þessum efnum? Það
getum vjer því að eins, að vjer höf-
um sjálfir veitt Guðs ríki viðtöku,
svo með sanni megi segja, að Guðs