Bjarmi - 01.03.1925, Blaðsíða 16

72
BJARMI
*
þunglynd og angurvær, og átti þó viö góö
ytri kjör að búa. Vinkonu hennar furðaði
mjög á þunglyndi hennar og Ijet það í
ijósi, en fjekk þau svör: »Jeg veit hvað
lukkan er hverful, og er svo kvíðafull út
af þvi, sem koma kann«.
Sá hugsunarháttur getur auðvitað rekið
alla ánægju dyr, en er það liyggilegt? —
Ekki er það óhugsandi að eldsvoði eða
þjófar valdi oss einhvers tjóns, en væri
þá ráðlegt að vaka hveria nótt dauð-
hræddur við þá hættu, sem ef til vill
verður aldrei á vorum vegi?
Kristin trú er ekki, eins og sumir halda,
breytilegar kenningar nje heimspekiskerfi,
hún er líf og reynsla. Pess vegna getum
vjer, lærisveinarnir, enn í dag tekið undir
með Jóhannesi postula og sagt: »Vjer boð-
um yður orð lífsins, semvjerhöfum sjeð,
horft og þreifað á (sbr. 1. Jóh. 1, 2).
Ekkjan í York er þar ein af ótal. Jeg
sagði einu sinni sögu hennar í sjúkrahúsi.
Veik kona fór þá að gráta, en á eftir
mælti hún: »Jeg skil það vel. Jeg hefi
reynt samskonar ástvinamissi, en Jesús
var hjá mjer og studdi mig«. — Það er
margur, sem getur tekið undir þriðja
versið:
»Ó, Jesú, þú veist jeg er veikur
og vinarhönd leiðir mig þinni,
þú ástríki vinurinn eini,
uns æfiför lokið er minni«.
Þú hefir líklega heyrt getið um fáráðl-
inginn með þungan poka á baki, sem
þáöi glaöur sæti i bifreið, en tók ekki
pokann af baki sjer »til þess að íþyugja
ekki vagninum nema sem minst«, —
Svipað fer þeim, sem fegnir vilja að
að frelsarinn veiti þeim eilífa sælu, en trúa
lionum ekki fyrir erfiðleikum jarðneska
lífsins. En Kristur getur borið áhyggjur
engu siður en syndir, og losað lærisveina
sína við þær byrðar. Pað er óhætt að
mæla með honum hvernig sem á stendur.
Hann veitir gleði i hverri sorg, bót við
hverri meinsemd. Páll, Ágústínus, Gordon,
Paton, Iíatrín Bootb, Georg Múller, og
ótal aðrir hafa reynt það og aldrei orð-
ið vonblektir.
»Ó, ef jeg þjer fölskvalaust ynni,
i einlægni hjartans þjer tryði —
hve mundi þá, lausnari, ljóma
alt lif mitt af náð þinni og friði«.
Lít pkki á trú þína, tilþessað spyrja hvort
hún sje nógu sterk til hjálpræðis. Trúin
er gluggi, sem sólargeislar eilífa ljóssins
skina um. Glugginn er þarfur, og komi
ryk á hann er sjálfsagt að hreinsa hann,
en þó er það ekki glugginn, sem sendir
geislana. Pú lítur sólina gegn um glugg-
ann. Hugsaðu meira um hana en um
gl'uggann. Sólargeislar Drottins verma,
hvernig sem veðrið er, og lýsa þótt jarð-
nesk ljós slokkni.
Spíritistafjelag í Álaborg bað
kirkjumálaráðherra Dana í haust um leyfi
til að halda »uppbyggilegar« samkomur
(wspiritistiskar guðsþjónustur«) i kirkjum
þjóðkirkjunnar. Ráðherrann er jafnaðar-
maður, og spiritistar hafa líklega búist
við »jöfnuði«. En hann þverneitaði, sagði
eitthvað á þá leið, að kirkjur ættu að vera
fyrir kristindómsmál, en það væri óút-
reiknanlegt hvers konar boðskap spirit-
istar flyttu.
Pá sneri fjelagið sjer til ríkisdagsins
og var beiðni þess visað til nefndar, þar
sem Wiinblad ritstjóri »Socialdemokrat-
ens« er formaður. Hann segir í blaða-
samtali 16. janúar, að nefndin sje að vísu
ekki búin að taka fullnaðarákvörðun í
þessu máli, en hann viti ekki annaö, en
að hún sje alveg sömu skoðunar og kirkju-
málaráðherra, og muni ekki telja ómaks-
vert að skila neinu nefndaráliti.
Ti 1 m i n nis.
Ef ráða má af óvenjulega mörgum ný-
komnum beiðnum um einstök blöð í
gamla árganga Bjarma, eru í vetur lleiri
en vant er að láta binda blaðið. Pví mið-
ur eru mörg þau blöð »uppgengin« fyrir
löngu, og jafnvel í siðasta árgang vantar
nú afgreiðsluna sjálfa 3. tölubl., hafi ein-
hver fengið ofmörg af því blaði, er hann
beðinn að endursenda það hið bráðasta.
Annars ætlu allir, sem ætla sjer að láta
binda blaöið, aö gæta þess við áramót
hvort nokkurt blað vantar, og skrifa þá
tafarlaust eftir því. Ðragist það mörg ár,
verða lítil likindi til að hægt sje að bæta úr.
Útgefandi Sig’urbjörn Á. Gíslason,
PreniS míðjan Gutonberg.