Bjarmi - 15.02.1926, Side 8

44
BJARMI
arlífi manna bjer. Og byggingin sýn-
ir það. Byggingarstíllinn, er einfaldur
og íburðarlaus, og sem verst er ó-
traustur. Alt hefir verið við sparnað
miðað. Kirkjugripir gömlu kirknanna
voru að vísu fáir, en þeir voru held-
ur eigi allir fluttir í nýju kirkjuna.
Aðeins það sem minst varð komist
af með. Altarisskrúðinn í þessari
kirkju er kominn úr fornu Dyrhóla-
kirkju og ljósastjakinn, sem bendir
enn þá fram í kaþólskan sið, svo
og kaleikurinn, með nafn Maríu á
á fætinum. Sín klukkan er úr hvorri
gömlu kirknanna og Ijósahjálmur-
inn úr fornu Sólheimakirkju. Að nýju
hefir verið keypt í kirkjuna: Hljóð-
færi, númeratafla og altaristafla, sem
er mjög prýðileg.
Þegar þess er nú gætt, að tekjur
kirkju þessarar eru sára litlar, —
engu meiri eftir núgildandi nefskatts-
tekjum — en áður hjá annari kirkj-
unni eftir gömlu kirkjutekjunum að
dæma. — Og svo þess, að æfinlega
hefir þurft talsvert að gera við hús-
ið, mála það og endurbæta. — Þá
er eigi þess að vænla, að hún geti
litið sómasamlega út, nema meiru
sje til hennar kostað.
Pað lætur nærri meðaltalið, að ár-
lega sje tekjur hennar c. 200—250
kr. Og á henni hafa hvílt lán að
upphæð 1500 kr. — Þegar búið er
að greiða vextina af lánunum og af-
borgun, svo og laun organista, sem
hafa verið frá 50—100 kr. á ári. —,
verður lítið eftir til viðgerða og ann-
ara þarfa. Enda var altaristaflan keypt
að mestu fyrir samskotafje. Einnig
ofn, sem einu sinni var látinn í kirk-
juna, en reyndist illa og var seldur
aftur. Nú er kirkjan þó að verða
skuldlaus, og nú liggur hún undir
aðgerð og sjón er sögu rfkari um
hve fátæklega hún er til fara, Sparn-
aðarviðleitnin við bygginguna hefir
jetið sig út, og löggjöfin lítur ekki til
fátæku sveitakirknanna, með neinni
endurbót á tekjulöggjöf þeirra......
Skal hjer nú staðar nema, herra
minnl
Á kirkjan þín að búa við sömu
kjör á næstu 25 árum, sama hirðu-
leysi — sömu kirkjusókn? — Unga
fólkið okkar hefir svarað þessari
spurningu að nokkru leyti, með því,
að láta afmælisblóm á altarið. Fyrstu
minjablómin. Fyrstu sýnileg tákn um
viðurkennÍDgu þess. Þetta er bend-
ing til hins betra og i alla staði eðli-
leg. Unga fólkið á hjer fleira við-
kvæmt en hið fullorðna.
Gömlu kirkjurnar bjer áttu svo
marga helga minningu eldra fólksins
og voru því svo hugbundnar, að
þessi kirkja hefir enn þann dag i
dag ekki getað náð hylli þess óskiflu
en nær því að eðlilegum hætti hjá
unga fólkinu. Skal nú vikið ögn að
starfi kirkjunnar síðasll. 25 ár.
Sá, sem fyrstur manna vann að
byggingu þessarar kirkju, var sjera
Gísli Kjartansson, er þá var prestur
hjer. Flutti hann einnig fyrstu messu-
gjörð í henni, þegar hún var vígð.
Síðar hafa þjónað hjer 2 aðrir'prest-
ar. — Fyrst Jes A. Gislason og svo
núverandí sóknarprestur Þorvarður
Forvarðarson. Allir þessir prestar
nutu hylli og virðingar sóknarbarna
sinna, — Samt var kirkjan illa sótt.
Og sárköld hefir hún verið margan
messudag. Vantað tilfinnanlega lif-
andi varma safnaðarins.
Menn mega ekki vera að því að
fara'til kirkju, annríki þessarar kyn-
slóðar er svo mikið. Og svo eru
menn víðsýnir í trúarefnum: Þeir
segjast alstaðar vera í musteri Drott-
ins, og alstaðar geta talað við Guð í
bænum sinum. Og gott er það, og
satt er það. En sameiginleg bæn í
Guðsbúsi — því húsi sem vjer höf-