Bjarmi - 15.02.1926, Page 13

BJARM I
49
in biblíuleg beimild fyrir því að ætla
að Droltinn loki náðarhimni sínum
fyrir nokkrum, sem þráir að komast
þangað; en þegar maðurinn eða
mannssálin er forbert orðin, þá vill
hún það eitt sem ilt er, og mundi
síst af öllu vilja vera með englum
og öðrum beilögum.
Sadhu Sundar Singh kveðst sjer
hafa vitrast að sálir óguðlegra leiti
við og við úr vansælustaðnum til
sælubústaða útvaldra, en flýi þaðan
óðar aftur, því að þar falli þeim enn
ver en í ríki myrkranna. Hólpnar
sálir reyni að fá þær til að snúa
sjer iðrandi til Krists og muni takast
það eftir miljónir ára um allflestar,
en að lokum gjöreyðist þær sálir,
sem alveg sjeu forhertar.
2. ^það er óhugsandi að nokkur
mannssál verði svo forhert að hún
snúi sjer ekki og iðrist, cf kærleikur
Drottins leitar hennar ótal ár«.
Svo er sagt, en því hefir þá ekki
Satan og þjónar hans snúið sjer ?
Sjá þeir ekki að böl eitt fylgir bar-
áttu þeirra gegn veldi Drottins ? For-
hertir menn eða mannssálir era að
likindum svipaðir wþjónum myrkurs-
ins« í því efni.
3. »Það er enginn persónulegur
djöfull til. Tvíveldiskenningin, sem
honum fylgir, er ókristin að uppruna
og er óðum að hverfa á vorum dög-
um úr krislninni«.
Trú eða trúleysi fjöldans sanuar
ekkert. »Trú samtímans« er breytileg.
En ef þú ættir bibliuorðabók og sæ-
ir þar, hvað oft og ákveðið Kristur
sjálfur talaði um Satan, þá kæmi
væntanlega hik á þig, sem svo hugs-
ar. Ætli Kristur hafi ekki vitað bet-
ur en við um hvaða ósýnileg öfl eru
á hak við þá baráttu milli ills og
góðs, sem allir heilskygnir menn sjá
i jarðlifi mannkynsins? — í tvíveld-
iskenningum ókristinna trúarbragða í
nágrenni við Gyðingaland og víðar
er barátlan milli ills og góðs, milli
Guðs og Satans, talin ævarandi, frá
eilífð lil eilifðar, enda er það skiljan-
legra mannlegu hyggjuviti, sem á-
lyktar frá sýnilegu til hins ósýnilega.
T víveldiskenning Nýjatestamentisins
er ekki um ævarandi barállu, og
uppruni baráttunnar alveg óskiljan-
legur, þvi að hver skilur þaðaðgóð-
ir englar og fulikomnir skyldu geta
hafið uppreisn? Eftir hinn mikla
dóm er heldur ekki um neina baráttu
að ræða.
4. »Það er óhugsandi«, segja menn
»að altsjáandi, kærleiksrikur Guð hefði
farið að skapa menn, semhannhefði
sjeð um að mundu glatast um eiiifð.
Hafi hann sjeð það, þvi hætti hann
þá ekki við að skapa mannkynið ?«
Þetta er torveldasta spurningin að
minni hyggju, enda þótt spyrja megi
á móti: Hvers vegna skapaði hann
þá engla, sem siðar syndguðu og
gjörðusl djöflar? Vafalaust verðum
við að bíða fullkominnar úrlausnar
í þessu efni all vort jarðlif. Pað eitt
sjáum vjer hjer á jörðu, að Droltiun
allsherjar spyr oss ekki um ráð í
stjórn sinni á högum einstaklinga og
þjóða, og mörg óskiljanleg ráðgáta
i verður þar á vegum allra, sem hugsa
og finna til. — Og mjer finst það
ekkert undarlegt, þótt flestum sann-
mönnum komi saman um, að Jesús
Kristur, krossfestur og upprisinn sje
eina óhrekjandi sönnun þess að kær-
leiksrikur Drottinn stjórni sýnilegu til-
verunni. — Minni jeg á það í sambandi
við síðustu mótbáruna, sem hjer
verður talin.
5. »Hvernig getur kærleikans Guð
verið alsæll og vita af nokkrum
sköpuðum verum ófarsælum um ei-
lifð?« —
Það má spyrja á móti: Hvernig
getur hann verið sæll og sjeð allar