Bjarmi - 15.10.1927, Page 5

B J A R M I
209
og eignuðumst þar ýmsar góðar minn-
ingar. Fyrsta daginn sem við sátum
við miðdegisverð hjá syslur minni
og mági, kom gamall Siglfirðingur að
finna mig. Jeg hafði aldrei sjeð hann
áður, en erindi hans var aó þakka
fyrir greinar í Bjarma og fá mjer 10
kr. til útbreiðslu hans og aðrar 10
kr. til kristniboðs. Mjer fanst það gott
merki, enda komst jeg að raun um
síðar, að blað mitt á þar marga trú-
fasta vini, og að »sögurnar frá Siglu-
firði«, sem víða fara, eiga fremur
lieima hjá ýmsu aðkomnu, heimilis-
lausu fólki en hjá Siglfirðingum sjálf-
um.
Bók sra Gunnars í Saurbæ: »Við
þjóðveginn« hefir aukið mjng umtal
um ljótustu hliðar »Siglufjarðarlífs-
ins«. Enga ástæðu fann jeg til að
bera hönd fyrir höfuð læknisins,
sem þar er talað um, — en hitt er
talað út í hött, er höf. lætur læknis-
írúna segja : »Liklega kann bæjarfó-
getinn betur við að borga tíu þús-
undirnar, sein hann fjekk lánaðar
hjá manninum mínum, áður en hann
hefir harða framgöngu í svoleiðis
málum« (þ. e. vínsölumálinu). —
Bæjarfógetinn á Siglufirði hefir al-
drei fengið neitt lán hjá neinum
lækni þar í kaupstaðnum. En þegar
hann var að byggja íveruhúsið sitt,
þurfti hann að fá bráðabyrgðar-
bankalán áður en hann gat komið
húsinu í veðdeild. Stóð svo á, að
kaupmaður og læknir voru staddir
hjá honum er það barst í tal, og
buðust þeir báöir til að vera ábyrgð-
armenn að þessu láni. Nokkru síðar
var bæjarfógeta borið á brýn í blaði
á Siglufirði að hann mundi ekki vera
sjálfstæður í bæjarmálum gagnvart
þessum mönnum, og ráðstafaði hann
þá tafarlaust láninu á annan veg,
svo að ábyrgð þeirra var úr sögunni.
Petta er eini flugufólurinn fyrir
þeim ástæðulausa orðasveim, sem
bæjarfógeti vill reka af sjer með
málssókn gegn sra Gunnari.
Mjer er enn fremur kunnugt um
að bæjarfógetinn á Siglufirði hefir
árið 1925 sektað 10 menn fyrir bann-
lagabrot, og þeir sætt alls 2500 kr.
sektum, en árið 1926 voru þeir 9,
og sektir 2780 kr., auk þess sem 1
þeirra fjekk 5 daga fangelsi. Hann
hefir og undanfarin ár vakið athygli
stjórnarinnar og nokkurra þingmanna
á hve nauðsyn væri mikil á aukinni
lögreglu á sumrin, en þær málaleit-
anir liafa lítinn árangur borið þang-
að til nú í samar að einn leynilög-
reglumaður fjekst þangað. Vart er
það nóg að áliti bæjarfógeta, en þó
mun í sumar sem leið hafa verið
gengið nær illræmdustu »kaffihúsun-
um« en áður og vinsalan ólöglega
mikið minkað. Sömuleiðis eru það
ósannindi, sem gefið var í skyn í
stjórnmálablaði liðið vor, að leyni-
vínsalar á Siglufirði hafi mjög stutt
»undirskriftasmölun« gegn Spánar-
vín-sölu. Templarar gengust alveg
fyrir þeim undirskriftum, en gáfu öll-
um kost á að »skrifa sig«, sem viidu,
og þá urðu 2 með í þeim hóp, sem
grunaðir voru um ólöglega vínsölu.
En ekkert gerðu þessir tveir í mál-
inu annað en skrifa nöfn sín, og
nöfn þeirra voru engin meðmæli nje
hvatning öðrum, er síðar sáu skjölin,
svo að »stuðningur« þeirra var
minni en enginn. —
Hjer verður að láta staðar numið
að sinni en síðar verður væntanlega
fleira sagt frá Sigluíirði, landferð um
Vestfirði og fleiri ferðaminningum
liðins suinars.
S. Á. Gislason.