Bjarmi - 01.05.1931, Blaðsíða 3

BJARMI
6?
um afstöóu lærisveinsins til sín (1.—11.
vers), afstöóu lærisveinanna innbyró's (1?.
17. v.) og afstöóu lærisveinanna til
heimsins (18. -27. v.) þarf ekki aó full-
yróa neitt um hvaóan kraftur ræóu hans
sje kominn, því aó þá er boóskapur hans,
»oró krossins«, flutt í krafti upprisunnar.
Slík ræóa er næg sönnun fyrir trú prests-
ins og auk þess þaó eina sem getur oróió
til blessunar. Pað er boóskapurinn ,sem ís-
lenska þjóóin þarfnast bæði í hinum ein-
stöku kirkjum og í gegnum óskabarn þjóó-
arinnar: Ríkisútvarpið. Því oftar sem hann
veróur fluttur, því fleiri veróa ógleyman-
legu stundirnar.
Steingrímur Benediktsson,
Vestmannaeyjum.
Sra. Kjartan Helgason.
Þaó var ánægjulegt aó koma aó Hvammi
í Ilvammssveit til sra Kjarans Helgason-
ar, er þjónaói þar frá 1890 til 1905. Hal-
verpið eóa »hvammurinn« var aólaðandi
og friósæll, skógur var tekinn aó klæða
hlíóina fyrir ofan prestsetrió og gestrisnin
og alúóin var í besta. lagi.
Þaó mun svo hafa farió fyrir fleirum
en þeim, sem þetta ritar, aó þeim hafi orö-
ió svo vel til sr. Kjartans, þegar vió fyrstu
viókynningu, aó það hafi aldrei horfió, þótt
eitthvaó hafi borió á milli í skoóunum síðar.
í’jölhæfur var hann og lagói mikla rækt
vió fleira en prestskap. Grasafræói var
eftirlæti hans og blómarækt kær.
»Ef þjer komió aó kvöldi dags aó ókunn-
ugum bæ og eruó ekki viss um, hvort þar
er heppilegt aó gista, þá gætió aó hvort
þar eru vel hirt blóm í stofuglugga. Sje
svo, þá bregst þaó ekki aó þar er annar
þrifnaóur góóur og gott aó gista feróa-
fólki«, sagói hann vió mig, - og hefir mjer
reynst það ráó vel.
Trúmálin voru þó jafnan aóalmál hans,
og þótt ýmislegt bæri á milli síóari árin
í þeim efnum, er mjer ljúft aó minnast
næturstundar er vió vöktum saman í
Hruna til aó tala um þau.
Jeg var nýháttaóur, er sr. Kjartan kom
inn til mín og. sagði: »Nú eru hinir gest-
irnir farnir að sofa, svo áó nú er næói
fyrir okkur aó tala saman«.
Mjer þótti ekki eins fag'urt í Hruna og
í Hvammi, en sr. Kjartan naut sín þar
betur. Kirkjuræknin var þar í besta lagi
og áhugi hans fyllilega virtur.
Sr. Kjartan var fæddur 1865 í Birt-
ingaholti, tók prestvígslu aó Hvammi í
Dölum 1890 og kvongaóist sama ár Sigríði
Jóhannesdóttur, sýslumanns í Mýrasýslu,
er nú lifir eftir meó 6 börnum þeirra. —
Hann var prófájtur Dalamanna 1897—•
1905, en fluttist aó Hruna 1905, og þjón-
aói því brauói þangaó til í fyrra vor. Pro-
fastur Árnesinga var hann 1918—1926.
Alþingi veitti honum full prestslaun,
þótt hann ljeti af prestsskap, og gerast
þess ekki mörg dæmi hjá vorri þjóð.
Hann andaóist á páskadaginn, 5. apríl
síóastl. S. Á. Gíslason.
--------------
Johannes Brandtzæg
cand. theol., formaóur Kínamissiónar-
sambandsins norska, andaóist 17. mars s.k
Kínamissiónarsambandió var stofnaó
1891. Aóaltrúboðsfjelag Norómanna, stofn-
aó 1842, er hefir höfuóstöóvar í Stafangri,
vildi ekki þá bæta við sig kristniboói í
Kína. Zúlú í Suður-Afríku og Madagaskar
voru starfslönd þess. Þetta fjelag var því
alveg sjálfstætt, og er svo enn í dag.
Brandtzæg', er þá hafói nýlokió ága.tu
guófræóisprófi, var í hóp þeirra fyrstu 8
kristniboóa, er fjelagið sendi til Kína
haustió 1891, en hann þoldi ekki loftslagió
og kom heim aftur aó ári liónu. Var hann
formaóur og framkvæmdarstjóri fjelagsing
frá 1893 til dauðadags, tók aldrei prests-
vígslu, en starfaói samt aó kristindóms-