Bjarmi - 01.05.1931, Blaðsíða 14

78
B J ARMI
kynnis. Hvort sú leió ykkar veróur löns;
eóa stutt, veit Guó einn. En blessuó börn!
Á þeirri- leið er margt aó varast. Látió
ykkur aldrei gleymast það! En jeg vona
aó þið ástundió altaf betur og betur, aó
læra aó þekkja Guó, og þann er hann út-
sendi okkur öllum til hjálpar; og ef þió
'gjörið þaó, þá munuó þió meó hans hjálp
komast klaklaust heim, - heim til Guós
ykkar og frelsara. En varió ykkur blessuó
börn, á hinum ótalmörgu afvegum og
hættum, er fyrir ykkur hljóta aó veróa.
Varió ykkur á andvaraleysinu er þió hljót-
ió aó sjá og heyra. — Varió ykkur ef þió
sjáió eóa heyrió einhverja tala óviróulega
um, eóa gjöra lítió úr því sem þiö hafió
iært eða lesió áhrærandi trú og kristin-
dóm. Pió megió búast vió því, aó heyra
suma efast um ýmislegt af því, sem í kver-
inu ykkar stendur, og öórum guósoróabók-
um. — Ekki síst um synd, dauóa, djöful
og dóm. Á þessum tímum er af surnum
leitast vió aó gjöra lítió úr öllu þessu. En
í Guós nafni biö jeg ykkur, börnin góó,
varió ykkur, hversu blíómálir sem þeir
vera kunna; þetta eru falsraddir. Ef þió
sjáió náóarmeðulin, sem þió vitió hver eru,
vanrækt, þá varió ykkur á að láta það
ekki leióa ykkur til hins sama. Varió ykk-
ur á skeytingarleysinu um kirkju og krist-
indóm, sem á þessum tímum fer sann-
arlega vaxandi. Varió ykkur á þeim, er
efast um eóa neita undirstöóuatrióum
kristindómsins; sem neita guódómi okkar
blessaða frelsara, og þá um leió öllu er
þió hafió lært um frióþæging hans viö
Guó okkur til handa. Varió ykkur á þeim,
hve vænir og sióprúóir sem slíkir menn
kunna. aó vera, og hversu hjartanlega sem
þeir aó öóru leyti tala um miskunn Guós
og náó. Þeir eru alt fyrir þaó falskennend-
ur; já, jafnvel þeir háskalegustu. Aó neita
því að Guó sje til, aó segja aó sál og sam-
viska sje ekkert nema hugarburóur, o. fh
því líkt, er svo fráleitt, aó jeg vona aö
ekki þurfi að vara ykkur vió þeim er þaó
gjöra. En slíkir menn eru nú á tímum of
margir.
Já, blessuó börn! kostió kapps um að
læra blessaó kverió ykkar sem best, og
einsetjió ykkur aó trúa því altaf er þar
stendur, hvaó sem hver segir. — Já, látió
Guós oró vera lampa fóta ykkar og liós á
vegum ykkar, á veginum heim til hinna
himnesku bústaóa, sem hinn blessaói
frelsari vor og himneski bróóir hefir til-
búió, og býður okkur til. Þið sem eruö
komin það áleióis, aó þið innan skamms
búist vió að eiga kost á aó staófesta skírn-
arheit ykkar, þió vitið og þekkió hvernig
þaó er hljóóandi. Jeg vona og veit, aó þið
reynió með Guós hjálp aó huga sem best
þýöingu þess. Og jeg vona að þið íhugió, aó
þaó er ekki áratala æfi ykkar, sem gjör-
ir ykkur fær til staófestingarinnar, held-
ur trúin og tilfinning hjartans. Góóur
Guð gefi ykkur náó sína til þess, aó staö-
festa skírnarheit ykkar meó hjartanlegu
og ógleymanlegu jáyrói. Gætið þess sio,
elskuöu börn, að fermingin má ekki skoó-
ast svo, aó úr því megið þió fara aó slá
slöku viö kristindómslærdóminn. Nei, þá
fyrst, þegar aöhaldió frá öórum minkar,
þá fyrst kemur til ykkar sjálfra fyrir eig-
in hvöt aó stunda hana. Fermingin má
ekki skoóast sem burtfararpróf úr skóla
kristindómsins, heldur sem inntökupróf
inn í liann, Þessu má ekki gleyma, og jeg
vona, að þió látió ykkur þaó jafnan vera
hugfast.
Góóur Guó varóveiti ykkur frá því, að
villast nokkurntíma í þeirra flokk, er sýn-
ast lítið eóa ekkert hiróa um, aó standa í
þeim fjelagsskap sem þeir þó í ferming-
unni hátíólega lofuóu aó vera í alla æfi.
Já, kæru börn! Vió skiljum nú. Friéar-
ins Guó styrki ykkur til allra góðra verka,
og veki þaó meó ykkur, sem honum sjálf-
um er þóknanlegt fyrir Jesúm Krist.