Bjarmi - 01.05.1931, Blaðsíða 13

BJARMI
77
aó því enn hvaó hann heitir. - - En af því
aó jeg- á henni svo mikió aó þakka og' vil
bæta fyrir kaldranalegt svar mitt foróum,
seg'i jeg frá þessu hjer í þeirri von aó hón
lesi þessa bók, og samgleójist meó mjer. --
Vera má aó þessi frásaga mín geti jafn-
framt oróió einhverri ungri trúaóri stúlku
hvatning til aó leggja ekki árar í bát, þótt
stallsystur hennar sinni lítió áhugamálum
hennar, það getur samt komió ein og ein,
ef framkoma hennar’ sjálfrar er góó »aug-
lýsing« fyrir kristindóminn. -
Brjefió til »systur Ölafíu« komst til
hennar, frá Kristjaníu til Reykjavíkur,
því aó þangaó fór hún í júlí 1920.
Jeg' geymi vandlega brjefió, sem »syst-
ir Ölafía« skrifaói mjer, og jeg les þaó opt,
þótt jeg kunni þaó utan aó. En þegar jeg
les þaó, þá man jeg ennþá betur eftir
henni, þar sem hún stóó í ræóustólnum í
kjallaranum í Bethesda, og' Guó talaói til
mín meó oróum hennar, og sýndi mjer
greinilega aó uppspretta gæfunnar er hjá
Drotni sjálfum og að þangaó er gott aó
leita, bæói þeim, sem lífið brosir vió, og
hinum, sem Sorgin .dvelur hjá. - Drovt-
inn blessi þær um eilífó, sem hjálpuóu
mjer til aó finna þá uppsprettu.
Incja.
Kveðjuorð til barna.
Eggert hreppstjóri Helgason í Helgu-
hvammi hafói á hendi barnakenslu bæói
á heimili sínu og á ýmsum bæjum í næst-
liggjandi hreppum, hin síóustu búskapar-
ár sín, og allmörg ár þar á eftir, alls und-
ir 20 ár. Af skýrslu sem hann hafói skrif-
aó um kensluna, sást, aó hann hefir keni;
á nálega 40 bæjum alls, í Kirkjuhvamms-
hreppi, og Ytri- og Fremri-Torfustaða-
hreppi, á þessu tímabili. Börnin, sem hann
veitti tilsögn voru nál. hundraó samtals.
Föóur mínum var þetta barnakenslustarf
ljúft, og lagói hann alúó vió þaó. - Hann
var vel aó sjer í mörgu, og var á undau
sínum tíma, bæói í bóklegum og verkleg-
um efnum, og var þó að öllu sjálfmentaó-
ur maður, því aó á þeim tíma var lítió
um alþýóufræðslu.
Ofannefndri skýrslu fylgdu kveójuorð
til barnanna, sem hann hefir að líkindum
skrifaó síóasta árió, sem hann hafói þetta
starf á hendi, og lesió þau upp á einu eöa
fleiri heimilum, þegar kenslutíminn þann
vetur var á enda. — Ávarpió til barnanna
er orórjett sem fylg'ir:
Börnin mín góó! Þaó er þá komió aó því,
aó vió veróum aó skiljast aó; þó aó sam-
verútími okkar hafi ekki verió langur,
hefir hann verió mjer í alla staói áná'.gju-
legur. Þeir tímar sem mjer auónast að
njóta sambúóar og samtals vió geófeld og
góó börn, eru fagrir sólskinsblettir á leið
minni; og þær stundir sem börn eiga sam-
tal vió mig um það, er aó trú og kristin-
dómi lýtur, eru sann-nefndar sælustundir
lífs míns.
Vió skiljum nú, og vió vitum ekki, kæru
börn! hvort okk.ur auónast nokkurntíma
aó sjást aftur í þessu lífi. Þió farió nú
hvert heim til sín, eða veróió heima. Jeg
vona aó þið látió það aldrei ykkur úr minm
líöa, að vera foi’eldrum ykkar og fóstur-
foreldrum hlýöin og geóþekk, eins og þiö
vitiö aó blessaóur frelsarinn okkar var,
þegar hann aó manndóminum til var á
ykkar aldri; og ef þið ástundió eins og
hann þá gjörói, að vera í þeim hlutum sein
ykkar himneska föóurs eru, þá vaxió þió
meó aldrinum aó visku og náó hjá Cuói
og mönnum. — Góóur Guó styrki ykkur og
styóji þar til. —
Góóu börn! Þió farió nú heim og vió telj-
um þaó ekki langt, og naumast hætt við
villu á þeirri leió ykkar. En þið haldió nú
einnig áleióis >til ykkar himneska heim-