Bjarmi - 01.11.1932, Blaðsíða 15

B J ARMI
175
í Guðs ríki, og faðir hennar sitt ákveðna
sæti á einum insta bekknum í bæna-
húsinu, Hann er orðinn sannkristinn —
en enginn draumóramaður. A. Jóh.
Um kristindómsfræðsluna.
Freysteinn Gunnarsson.
Agrip af érindi hr. Freysteins
Gunnarssonar forstöðumanns Kenn-
araskólans flutt á sóknarnefndafundi
í Reykjavík 19. okt. ]>. á. Hann hafði
ekki skrifað erindið, en ritstjóri
Bjarma ritaði þetta ágrip sern hr.
Fr. Gunnarsson hefir síðar lesið og
samþykt.
Ræðumaður kvaðst sjerstaklega a:tla að
vekja eftirtekt á ýmsum aðalspurningum
þessa máls, og væri þá fyrsta spurningin
þessi:
Á að kenna kristin fræði í skólunum
eða ekki? — Sú spurning er þegar vökn-
uð og skoðanir skiftar um svörin. Vænt-
anlega játa flestir þessari spurningu og'
ætlast til að kristindómsfræðslunni verði
haldið áfram, svipað og verið hefir. Aðr-
ir vilja afnema hana með öllu, er það öll-
um kunnugt, og hollast fyrir vini krist-
indómsins að hafa gát á þeim röddum
í tíma. Enn aðrir vilja auka hana,, fjölga
kenslustundum hennar í barnaskólum og
koma henni á í unglingaskólum og æðri
skólum, þar sem hún er nú ýmist engin
eða lítil.
Undanfarið hefir verið stefnan hjá ráð-
andi mönnum kenslumála, að draga úr
þessari kenslu. 1 æðri skólum hefir hún
ýmist verið feld niður eða minkuð að stór-
um mun, og í nýstofnuðum unglingaskól-
um er hún engin. Er það alveg- ólíkt því,
sem á sjer stað í alveg hliðstæðum ung-
lingaskóluan og lýðháskólum nágranna-
þjóða vorra, Pví að þar er lang oftast,
bæði í ríkisskólum og einkaskólum, lögð
hin mesta alúð við kristindómskensluna,
og alment talið, að með því. veiti lýðskól-
arnir unglingunum besta veganestið. —
En þegár allar aðstæður eru íhugaðar,
mun það vera álitamál,, hvort ráðlegt væri
að æskja þess, að kristindómsfræðsla væri
tekin á námsskrá unglingaskóla vorra.
Væru úrvalskennarar fáanlegir til að taka
hana að sjer, væri það vafalaust æski-
legt, en annars ekki.
En sje svo spurt: hvaða ráð eru best
gegn því, að kristindómsfræðsla skólanna
leggist alveg niður, eins og sumir vilja,
- þá má svara því svo: Besta ráðið er,
að vanda svo þá fræðslu, sem þar fer
fram nú, að hún beri sýnilega góðan
árangur, því að á meðan svo er, líður
þjóðin ekki,) að hún leggist niður
önnur aðalspurningin er þessi:
Hvað á að kenna í kristnum frœðum?
Verður þá að greina á milli hvort börn
eða unglingar eiga hlut að máli.
Það hefir oft verið syndgað gegn börn-
unum með því, að flytja þeim allt ann-
að en »|barnafæðu«, svo sem strembna
trúfræði og þungt, sögulegt efni. Sömu-
leiðis er mjög óheppilegt, að ætla börn-
um eins mikinn utanbókarlærdóm og áð-
ur var algengt.
Heppilegasta námsefnið fyrir börn, eru
frásögur guðspjallanna um Krist, og best
að’ ætla þeim ekki annan utanbókarlær-
dóm í kristnum fræðum, en orð hans og
úrvalssálma. Hefir góður kennari þá mik-
ið og' göfugt verkefni.
Þroskaðri nemendum,, t. d, á unglinga-
skólum, má kenna lítinn útdrátt úr Gamla
testam. og stutta kirkjusögu, en varast
skyldi jafnan að þreyta nemendurna með
of þungu námi.
Þriðja spurningin e.r:
Hverjir eiga að kenna kristin fræði?
Þar eru 3 aðilar, heimilin, barnakenn-
ararnir og prestarnir. En þar sem meiri
vandi er að kenna kristin fræði en nokkra
aðra námsgrein, er síst að furða, þó oft