Bjarmi - 01.01.1933, Qupperneq 3

XXVII. árg.
Reykjavík, 1,—15. jan. 1933.
1.—2. tbl.
Til Bjarma.
Áfram bjarti Bjarmi,
birtu Ijósið sanna;
sviftu huga harmi,
hreinsa sálir manna.
Eldinn helga á arni
aldrei slokkna láttu.
Lýsa, breysku barni
braut til himins áttu.
Styrktu aldna’ og unga,
e'fldu sanna menning.
Dáðleysi og drunga,
deyfð og villukenning
brehdu upp til agna,
eyddu hverskyns spilling.
Sannleik helgra sagna
sýndu, — og vonafylling.
Kristur!, ijósið lýða,
lát þinn bjarmann skœra
boðskap þinn hinn blíða
börnum landsins fcera.
Verðu’ oss villu’ og hrakning,
vermdu sjerhvert hjarta.
Send oss vor og vakning,
von og trúna bjarta.
S. H.
Framtíðarhorfur,
erindi flutt á sóknarnefndafundi haustið
1932 af ritstjóra Bjarma.
Fyrir rúmum 100 árum kom amerískur
kristniboði heim til lands síns eftir 14 ára
starf á Austur-Indlandi. Á aðalfundi fjel-
agsins, sem studdi hann, skýrði hann frá
minningum sínum, og- þær voru flestar
daprar.
Hann hafði ætlað sjer að hefja kristni-
boð á Vestur-Indlandi, og orðið áður en
hann fór hvatamaður að stofnun fyrsta
kristniboðsfjelagi Bandaríkja (American
Board«). En þegar hann og' kona hans
komu til Kalkútta árið 1812, vísaði enska
verslunarfjelagið þeim úr landi. Pað vildi
ekkert kristniboð, bjóst við að það mundi
spilla verslunargróðanum! Adorinam Jud-
son og Anna Hasseltine urðu að snúa við,
þó ekki alla leið heim til Ameríku. Þau
staðnæmdust á eyjunni Mauritíus í Ind-
landshafi og komust þaðan misseri siðar
(vorið 1813) til Austur-Indlands og hófu
kristniboð í Birma. Eftir 6 ára starf sáu
þau fyrstu uppskeru þess. — Var þá einn
maður innlendur skírður. — Og þegar of-
urlítið fór að ganga betur, lenti Birma í
ófriði við Eng'lendinga (1824) og vörpuðu
þá heiðingjar Júdson í fangelsi og þar