Bjarmi - 01.07.1968, Blaðsíða 16

' ' ' ‘ '• •>’ d}‘
SS8PS
Þá er eg horfi á himininn, verk lianria þinna,
tunglið og stjörnurnar, er þú hefur skapað,
— hvað er þá maðurinn þess, að þú minn-
ist hans og mannsins barn, að þú vitjir þess.
Hinmarnir segja frá Guðs dýrð og festing-
in kunngjörir verkin hans handa. Hver dag-
urinn af öðrum mælir orð, hver nóttin af
annarri talar speki. (Sálni. 8 og 19).
Kveðja til kristniboðsvina.
Mikið erum við þakklát ykk-
ur kristniboðsvinunum heima
fyrir samverustundirnar í sum-
ar, sem okkur verða ógleyman-
legar. Við gleðjumst yfir verki
Drottins meðal ykkar og yfir
því, sem hann lœtur vinnast í
Konsó og Gídole. Við sjáum
Drottin sjálfan fyrir okkur í því,
sem gerzt hefur. Hann var einn
og öllum ókunnur, þegar hann
steig fram fyrir lýðinn í fyrstu,
en vann sér brátt vini, sem komu
til hans, sendir honum af föður
hans. Nöfn sumra eru þekkt og
kœr, en hann átti líka aðra, ekki
síður trúa og þarfa, og honum
hlýðna, þótt ónefndir séu. Sjálf-
ur vissi hann um þá og hvað
hann gat sett þá til og að hann
átti þá að, hvar sem var og hve-
ncer sem var. Bersýnt er, að í
höndum Drottins verður állt
miklu meira en vœnta má.
Blessun hans lcetur mikið verða
úr því, sem honum gefst. Ekki
er það auður og stórlœti, sem
að verki hefur gengið, og þó
lánast kristniboðið öðru fremur
og ryður sér braut. Þeir sem að
því standa gefa Guði sjálfa sig
fyrst og síðan það sem á er þörf
til eflingar hins mikla málefnis,
sem Drottinn hefur fálið söfn-
uði sínum, að afturhvarf og
syndafyrirgefning verði boðuð
öllum þjóðum, áður en hann op-
inberast að nýju til lausnar
þeim, er hans bíða. Vöxtur Guðs
ríkis meðál heiðinna þjóða er
lír bréfum
ekki einungis þeim til blessunar,
heldur lika öllum, sem eru með
í verki. Þeirrar reynslu hefur
Drottinn unnað ykkur, kœru
kristniboðsvinir, og hvetur með
því til stöðugra bœna og þraut-
góðra s+arfa. Þið finnið, að þið
getið hvergi brugðizt. Verður
það um stjörnurnar sagt, að þcer
lýsi glaðar skapara sínum og
segi hann: „Hvern á ég að
senda“, svari þœr: „Hér erum
við“, og lýsi glaðar honum, sem
þœr skóp, er bœn okkar, að það
mœtti vottast um ykkur líka.
Megi blessunin sífellt fylgja
kristniboðunum og kristniboðs-
starfinu og hverjum, sem gefst
Guði fyrir trúna á Jesúm Krist.
Málöy 17.7. ’68
Með kærri kveðju,
Lára og Sigurður Þorsteinsson.
Minning Margrétar Th. Jóns-
dóttur frá Gilsfjarðarbrekku.
Margrét burtkállaðist 12. ág.
í fyrra. Ómetanlega gleði og
blessun hef ég haft af samfylgd-
inni við hana á löngum kafla
lífs míns. Stóran búnka á ég af
kœrleiksríkum bréfum í kristn-
um anda frá henni, einkum þó
eftir að sjúkdómurinn hafði her-
tekið líkamsþróttinn. Lítið var
á það minnzt í bréfum, en meira
af lofgerð og þákklceti til Drott-
ins fyrir hvern gleðigeisla.
Þannig skrifaði hún einu sinni
á sunnudagskvöldi: ,JÉg átti í
dag indœla stund: Ólafur kristni-
boði kom til mín og las textann,
sem hann hafði lagt út af við
guðsþjónustu á Elliheimilinu
um morguninn og hafði svo in-
dœla bænastund.“ Oft skrifaði
hún mér með veikum burðum
og mundi eftir að lofa mér að
fylgjast með í kristilega starf-
inu. Ánœgjulegt var líka að
koma á fallega heimilið hennar,
vera tekið opnum örmum og
eiga þar fyrirbœna og sambœna
stund.
Ekki gleymi ég, þegar ég átti
að ganga undir uppskurð á
Landákotsspítála. Þá fœrði hún
mér fállega sálminn, sem staðið
hafði í Bjarma: „Lausnarinn
góði, ég legg þér í hönd ...“
Hún orti hann fyrir mig. Kœr-
leiksrík umönnun hennar var
mér ómetanlegur styrkur og
uppörvun á erfiðri stund.
Eg þákka Guði liðnar sœlu-
stundir í samfélagi trúaðra og
vil vera með í anda og biðja Guð
að blessa og efla allt kristniboðs-
starf innan lands og utan, í Jesú
nafni. Steinunn Guðmundsd.,
Slcriðnisenni.
m IUAKMI