Bjarmi - 01.01.1978, Blaðsíða 12

Það er alkunna, aS kristniboSar hafa kennt ótalmörgum þjóðílokkum að lesa
og skriía (og víða orðið fyrstir manna til að fœra tungur þeirra í letur) og
þar með opnað þeim leið til þekkingar og frœðslu. Þeir geta síðan lesið Biblí-
una, orð Guðs, — en losna lika úr viðjum vanþekkingar, hjátrúar og sjúkdóma,
sem oft haldast í hendur. — Myndin er tekin i kennslustund í Austur-Afríku.
Æskan kemur til Krists
Sagt frá kristniboðsstarfi í Kenýu
Norska lútherska kristniboðssambandið hefur haft fáeina sendiboða í bœn-
um VOÍ í suðurhluta Kenýu undanfarin ár. Þar var nokkurt kristilegt starf
fyrir, og hafa Norðmenn ekki stefnt að því að mynda þar nýja söfnuði, eins
og gert er t.d. I Eþíópíu og œtlunin er að vinna að, þegar nýtt starf verður
hafið annars staðar I Kenýu (vœntanlega í samvinnu við íslenzka kristniboðs-
vini). Hins vegar hafa kristniboðarnir í Voí meðal annars unnið mikið að því
að útbreiða kristilegt lesefni og kennt kristin írœði í skólum í bœnum.
Góðar fréttir berast nú af starfi þessu í Voí, og segja norsku hjónin Edit og
Jakob Trodahl í effirfarandi grein frá hrœringu, sem orðið hefur meðal ungs
fólks, er hlustað hefur á krístinn vitnisburð.
„Viltu biðja fyrir mér“
„í helgu skrauti frá skauti morg-
unroðans kemur dögg æskulýðs
þíns til þín“ (Sálm. 110,3).
Stórfenglegir hlutir hafa gerzt
hér í Voí. Æskan kemur til Jesú,
ekki í stórum hópum, heldur einn
og einn æskumaður, svo að lítið
ber á, stundum tveir saman. „Get-
ur þú hjálpað okkur, svo að við
megum frelsast?"
Piltur kom hlaupandi eftir
kennslustund í skólanum: „Sir
(herra), viltu biðja fyrir mér, svo
að ég frelsist?" Við lásum í Biblí-
unni, ræddum saman og báðumst
fyrir.
Þegar ég hitti hann næst, var
hann glaður í bragði og sagði:
„Nú hef ég líka vitnað fyrir öðr-
um“.
Þessi piltur er úr menntaskóla,
sem er 25 km frá Voí. Þegar guðs-
þjónustunni var lokið á sunnudag-
inn var, kom piltur til mín og
mælti: „Ég vil láta frelsast. Getið
þið liðsinnt mér?“ Á þeim slóðum
hafa töluvert margir veitt Jesú
viðtöku sem frelsara sínum undan-
farna mánuði. Þar eru fullorðnir
stúdentar og margir, sem eru
þroskaðir, kristnir menn og færir
um að hjálpa öðrum.
Hér í gagnfræðaskólanum í Voí
byrjuðum við fyrir tveimur mán-
uðum að halda guðsþjónustur árla
á sunnudagsmorgnana, en það höf-
um við ekki gert áður. Við byrj-
um klukkan átta, áður en þeir
borða morgunverð, enda er það
eini tíminn á sunnudögum, sem við
getum notað til þessa. Þarna koma
sjötíu til hundrað œskumenn á
hverjum sunnudegi, og flestir
staldra við eftir samkomurnar til
þess að taka trúna á Drottin.
Því miður hafa nokkrir þeirra,
sem komu, horfið í burtu, af því
að þeim „tókst ekki að trúa“. Það
er rótgróinn hugsunarháttur á
meðal þeirra, að trúin sé eitthvað,
sem við verðum að koma til vegar,
leysa vel af héndi, svo að við verð-
um örugglega hólpin. En eins og
fyrr segir virðist sumt sæðið „bera
ávöxt“, og hlutverk okkar er að
taka þá unglinga að okkur.
Allt verður að kenna þeim:
Hvernig eigum við að biðja? spyrja
þeir. Hvernig á að lesa orð Guðs?
Hvernig breyta eins og kristinn
maður? í þessu sambandi er gott
að benda á lesefni, auk hinna per-
sónulegu tengsla.
Ég vil bæta því við, að í seinni
tíð höfum við fengið góðan hóp
samverkamanna, sem veita okkur
mjög mikla hjálp, einmitt við að
sinna nýliðunum. Þetta eru ekki
starfsmenn, sem við höfum ráðið
eða launum. Maður einn. sem hef-
ur nýlokið prófi í lyfjafræði og
starfar á sjúkrahúsi, kemur úr
samfélagi stúdenta og veit, hvar
„skórinn kreppir að“. Annar sam-
starfsmaður er hjúkrunarkona;
einn er skrifstofustjóri í trygging-
arstofnun héraðsins, og annar
vinnur í fangelsinu. Sumir eldri
stúdentanna hjálpa okkur líka,
tala á útisamkomum, ná sambandi
við nýja fólkið o.s.frv.
Áhrifamiklar kvikmyndir
Það hefur verið sérlega ánægju-
legt að ræða við þetta nýja fólk.
Oft koma fram sömu atriðin: „Ég
hef lengi þráð að frelsast og hef
aðeins beðið eftir tækifæri til þess,
að einhver leiðbeindi mér“. „Kvik-
myndirnar, sem þið hafið sýnt,
hafa talað til okkar“.
Einn sagði: „Áður en ég kom
hingað í skólann, vissi ég ekki, að
neitt væri til, sem hét að láta frels-
ast. Kvikmyndin, sem þið sýnduð
á sunnudaginn, sannfærði mig um,
að ég gæti líka orðið hólpinn".
í kennslustundunum í skólanum
er líka beint til okkar spurning-
12