Bjarmi - 01.09.1978, Blaðsíða 13

son, Helgi Hróbjartsson, Gunnar
Sigurjónsson og Benedikt Arnkels-
son.
Þrír þátttakendur námskeiðsins
voru teknir tali sem snöggvast. —
Emilía Guðjónsdóttir er frá Kefla-
vik. ,,Þetta er fjórða námskeiðið
hér, sem ég tek þátt i“, segir
Emilia. „Ég komst til trúar, eftir
að ég varð fullorðin, og þráði upp-
byggingu í Guðs orði, samfélag
trúaða og ekki hvað sizt að drag-
ast nær Guði. Þess vegna hef ég
komið hingað. Námskeiðin hafa
veitt mér mikla blessun. Héðan kem
ég endurnýjuð og full af djörfung
til að vinna þau verk, sem Guð get-
ur notað mig til". ,,Er eitthvað, sem
mætti vera öðruvisi?" „Það, sem
mér finnst athyglisvert, er aldur
þátttakenda, sem er frá 16 ára
til áttræðis, og allir eru sem einn.
Það, sem mætti vera betra, væri
til dæmis dagstofa, þar sem hægt
væri að koma saman milli tima.
Þá finnst mér fólk utan af landi
ekki notfæra sér þetta nógu vel.
Það er vel til þessara námskeióa
vandað og efnið fjölbreytilegt".
Ásgerður Baldursdóttir, Reykjavik,
er á biblíunámskeiði i Vatnaskógi
i fyrsta sinn. Hún var spurð, hvers
vegna hún hefði komið. Hún kvað
það vera löngun til að uppbyggj-
ast i trúnni og öðlast meiri skiln-
ing á Biblíunni. „Ég hef hlotið meiri
þekkingu á því, sem ég vissi lítið
um, og ég hef fengið að reyna það,
að Guð er máttugur". Ásgerður
sagðist að lokum vera að öllu leyti
mjög ánægð með námskeiðið.
Elzti þátttakandinn á námskeiðinu
var Ebenezer Ebenezersson úr
Reykjavik. Hann er 83 ára gamall.
Hann hefur verið á biblíunámskeið-
um undanfarin fjögur ár. „Ég kem
lika til þess að uppbyggjast og
endurnýjast i Guðs orði", sagði
Ébenezer. „Mér finnst kannararnir
útskýra Guðs orð rétt og vel og af
gætni. Maður saknar vina, sem ekki
gátu verið með". Ebenezer kann
vel við skipulag námskeiðanna,
segir hann. „Það er rúmur timi,
svo að æskufólkið, sem er I mikl-
um meirihluta, geti hreyft sig og
farið i leiki milli kennslustunda og
aðrir fariö í stuttar gönguferöir i
fögru umhverfi. Ég trúi, að nám-
skeiðin séu kristni lands okkar til
blessunar og veki kærleika til
kristniboðsins".
Laugardaginn 2. september hófst i
Vatnaskógi tveggja daga starfs-
mannanámskeið KFUM og KFUK í
Reykjavik. Þar voru fluttir nokkrir
fyrirlestrar um ýmiss konar efni,
sem varða beint eða óbeint starf
félaganna. Var fræðslan i höndum
sr. Karls Sigurbjörnssonar, Gunnars
Finnbogasonar, Guðna Gunnarsson-
ar, Geirlaugs Árnasonar, Sigurðar
Pálssonar og Höllu Jónsdóttur. Þá
störíuðu umræðuhópar. Þátttakend-
ur sóttu guðsþjónustu og altaris-
göngu i Saurbæjarkirkju á sunnu-
deginum. Séra Tómas Sveinsson
predikaói, en altarisþjónustu ann-
aðist með honum séra Jón Einars-
son. Námskeiðið sóttu um 70
manns.
Þegai* andi Guð§ starfar
Ég er að spjalla við þá Asefa,
forstöðumanninn, og Davíð, trú-
boðann, um starfið 1 sveitunum
kringum Irgalem í Eþíópíu. Þeir
segja frá vakningum og vexti í
starfinu og miklum tækifærum í
söfnuðunum.
Allt í einu segir Asefa, þegar
hlé verður á samtalinu: „Heilagur
andi Guðs hefur fallið yfir okkur
í söfnuðunum í Badegallo."
Nú hefur svo verið í seinni tíð,
að í bænum Irgalem hefur verið
lögð ofuráherzla á nokkrar náðar-
gáfur á meðal skólaæskunnar, og
mér kom strax í hug, hvort þetta
hefði líka borizt út til safnaðanna
í byggðarlögunum. Ég spurði því,
á hvern hátt andinn starfaði á
meðal þeirra. Ég fékk greið svör,
og leikur ekki vafi á, hvers konar
„verk andans" þeir eiga við. Svo
sögðu þeir söguna um kúlupenn-
ann, sem kostar 1—2 krónur í ís-
lenzkum peningum:
„Það var á samkomu fyrir
nokkru. Þá var meðal annars gef-
inn kúlupenni í samskotin. Ætlun-
in var að selja hann á uppboði
ásamt afurðunum sem gefnar voru
á samkomunni. Þannig er slíkum
gjöfum breytt í peninga þegar í
stað.
„Uppboðið" var haldið með miklu
fjöri, sögðu þeir. Fyrst seldist
penninn fyrir hátt verð. Því næst
var hann aftur gefinn söfnuðinum
af þeim, sem keypti hann. Enn
var hann keyptur og gefinn á ný.
Þannig seldist penninn, þangað til
skotsilfrið þraut — en þá var penn-
inn borgaður með afurðum!
Þegar samskotin voru talin, hafði
þetta komið inn:
Eitt hundrað og átján eþíópskir
dollarar, kvíga, þrjár kindur, geit,
hæna, um hundrað kíló af byggi
og eitt búnt af inset-stiklum (mat-
vara). Verðmæti alls um 250 doll-
arar (um 25 þúsund ísl. kr.).
Þegar þeir voru að segja frá
þessu, sá ég fyrir mér þessa fá-
brotnu, tötralegu og fátæklegu
safnaðarmenn, sem keyptu og gáfu
óvandaðan kúlupenna af áhuga og
eldmóði. Þetta gera þeir til þess
að útvega söfnuðinum peninga til
starfsins á erfiðum tímum. Andi
Guðs vei’kar á „hagnýtan“ hátt
meðal fólksins í Badegallo.
Björn Östby.
Tökum af skarið
Þeir eru viargir, sem kunna því
illa, þegar hörö orö falla í umrœö-
um um guöfrœöileg mdl. Þó oö
ummælin snerti einungis málefniö,
sem er á dags'krá, taka margir þau
svo sem um sé aö rœöa árás og
fordœmingu á einstaklingum. Menn
eru sakaðir um kærleiksleysi og
„galdrabrennur", og þaö furöulega
gerist, aö.fólk, sem hefur látiö í
Ijós skoöanir, er ganga í berhögg
viö Biblíuna, fœr á sig dýröarbaug,
jafnvel í augum velviljaöra, krist-
inna manna.
Hér er vissulega þörf á aögætni.
Lítum á spámenn Gamla testa-
mentisins, Drottin Jesúm Krist
sjálfan eöa Pál postula. Enginn
þeirra kom sér hjá því aö tala
skýrt og greinilega um falskenn-
ingar. Já, jafnvel postuli kœrleik-
ans kxxiö mjög fast aö oröi um
þessi mál. Trygve Sandvik, ritstj.
Hvar er kirkjan?
Þar sem ekki er samfélag heil-
agra, þar er engin Mrkja, hvort
sem hún er kölluö frtkirkja eöa
þjóökirkja. En þar sem samfélag
heilagra er, þar er kirkjan. Minna
máli skiptir, hvaöa nafn er notaö
um vinnupallana. Tormod Vágen.
13