Bjarmi - 01.12.1978, Blaðsíða 12

NÝFÆDDA BARNIÐ BJARGAÐI ÞEIM
Hollenzk kona, Corrie ten Boom, sat í þrælabúöum nazista á stríðsárunum,
af því aö hún og fjölskylda hennar liösinntu Gyðingum. Hefur hún ritað marg-
ar bækur, m.a. frásögn af veru sinni i fangabúðunum. Kallast bókin „Fylgsnið"
og hefur verið gefin út á íslenzku af bókaútgáfunni „Salt“. Enn fremur hefur
hún ritað aðra bók, sem er eins konar framhald af þeirri fyrri. Segir hún þar
frá ýmsum atvikum, sem hafa komið fyrir hana á ferðalögum, sem hún hefur
stöðugt verið á, eftir að hún varð írjáls, til þess að flytja fagnaðarerindið um
Jesúm Krist og vitna um trú sína á hann. Eftirfarandi kafli er úr seinni bók
hennar, Tramp for the Lord (Heimshornaflakkari fyrir Drottin). Höfundur er
nú um áttrætt. — Sjá einnig „Ógleymanleg jól“ hér neðar á síðunni.
Meðal mestu forréttinda, sem ég
hef notið, eru þau að fá að heim-
sækja kristniboða um allan heim.
Þau okkar, sem lifa við þægindi
og öryggi heimila okkar, geta ekki
ímyndað sér, hvemig líf kristni-
boðanna er. Margir þeirra hafa
ekki ferskt vatn og aðeins mjög
óbrotið fæði. Sumir búa við mjög
frumstæð skilyrði, þar sem lífi
þeirra er oft hætta búin. Mér til
mikillar hryggðar, en þó Guði til
dýrðar, lengist með hverjum degi
listinn yfir þá, sem bókstaflega
fórna lífi sínu vegna Jesú á kristni-
boðsakrinum. Þessir karlar og kon-
ur standa í fylkingarbrjósti, oft á
einmanalegum stöðum. En þau
vita það, að Meistari þeirra, sem
hefur sett þau þar, mun einnig
standa með þeim.
Einu sinni heimsótti ég kristni-
boðahjón á frumstæðum stað í
Afríku. Litla heimilið þeirra var á
yndislegum stað með fallegt út-
sýni yfir stöðuvötn og fjöll. Þau
áttu mjög lítið af gæðum þessa
heims, en voru rík af náð Guðs,
og þeim var gefinn aðsetursstaður,
sem margt auðugt fólk hefði vilj-
að borga þúsundir dollara fyrir að
mega eignast. Þröngt var í litla
húsinu, því að börnin voru sex,
það yngsta aðeins fárra mánaða
gamalt.
„Komdu með mér,“ sagði kona
kristniboðans, „mig langar til að
segja þér sögu.“
Við sátum á bekk með stórkost-
lega tignarlegt útsýni fyrir augum
okkar, há fjöll, víðáttumikill frum-
skógur og stöðuvötn og fossar hér
og þar.
„Það getur orðið byrði fyrir
kristniboða að eiga mörg lítil
börn,“ sagði hún. „Það koma þeir
tímar, að maður verður að senda
þau til heimalandsins, af því að
engir góðir skólar eru hérna. En
við reynum að njóta þeirra, á með-
an þau eru lítil.“
Hún þagnaði og leit niður á litla
yndislega bamið, sem lá sofandi í
örmum hennar. Rödd hennar bar
vott um mikla geðshræringu, er
hún hélt áfram. „En þegar mér
varð Ijóst, að ég mundi eignast
eitt barn í viðbót, reis ég upp gegn
Guði. Við áttum fimm lítil böm
fyrir, og það virtist ekki sann-
gjarnt, að við yrðum að bæta þeirri
byrði á okkur að eignast eitt enn.
Heilsa mín var ekki góð, og ég var
mjög hrygg og vansæl við tilhugs-

Ógleymanleg jól - í fangabúSum
Það voru komin jól áríð 1944. Betsie systir mín var látin. Ég var
á sjúkradeildinni í Ravensbruck, íangabúðum nazista. Myrkur var í
hjarta mínu og sorti allt umhverfis mig.
Sett höfðu veríð upp jólatré við stígana milli gœzlubúðanna. Líkum
fanga, sem látizt höfðu, var hent undir trén.
Ég reyndi að tala við samfanga mína um jólahátiðina, en þeir
hœddust að mér, svo að ég ákvað loks að þegja.
Um miðnœtti heyrði ég skyndilega barnsgrát. Einhver kallaði:
„Mamma, komdu til Oelie. Oelie er svo einmana." Ég gekk á hljóðið
og sá ráðvillt barn, sem var þó eldra en ég hafði œtlað.
„Oelie, mamma getur ekki komið, en veiztu, hver vill koma til þín?
jesús vill koma til þin."
Oelie lá í rúmi við gluggann, skammt frá fleti mínu. Þó hún bœrí
merki hungurs og nœringarskorts, var andlit hennar fagurt og augun
töfrandi skœr. Sáraumbúðir, gerðar úr salernispappír, huldu merki um
mikinn uppskurð á baki hennar.
Þessa nótt sagði ég þessu bágstadda barni frá Jesúm, hvernig
hann kom í þennan heim sem lítið bam til þess að frelsa okkur frá
syndum okkar.
„Drottinn Jesús elskar Oelie og hefur borið synd hennar á krossi.
Nú getur Oelie náð til himins. Jesús er þar núna. Hann er að gera
litið hús fyrir Oelie." Síðar spurði ég hana að því, hverju hún myndi
eítir af því, sem ég var að segja henni.
„Hvemig er litla húsið?" spuröi ég.
„Það er mjög fallegt, og þar eru engir vondir menn eins og hér í
Ravensbruck — aðeins gott fólk og englar. Og þar fœr Oelie að sjá
Jesúm."
Og barnsleg röddin hélt áfram: „Ég œtla að biðja Jesúm að gefa
mér styrk, þegar ég finn mikið til. — Ég œtla að hugsa um kvöl hans.
þegar hann þjáðist, til að sýna Oelie veginn til himins."
Oelie spennti greipar, og í sameiningu þökkuðum við Guði.
Þá vissi ég. hvers vegna ég þurfti að dveljast um jól í Rotvens-
bmck.
(Úr jólaminningum Corrie ten Boom, höfundar bókarinnar „Fylgsnið").
12