Bjarmi - 01.12.1978, Blaðsíða 15

Já, i ár verður jólagjöfin frá Eymundsson,
við bjóðum gjafavörur í glæsiiegu úrvali.
PIUSMA
ur úti stundarkom. Stjörnubjart,
bláhvítt kvöld. Dauðakyrrð. Dauð-
inn læðist inni. Og hér stendur
Kann, ráðþrota og fávís og lætur
dýrmætar mínútur líða.
Fjöllin . . . „Ég hef augu mín
til fjallanna. Hvaðan kemur mér
hjálp?“
Orðin þutu hratt um huga hans.
Guö.
Það voru mörg ár síðan hann
hafði verið í þörf fyrir að biðja,
en hann hafði ekki gleymt vegin-
um. — Þú veizt allt. Hjálpa þú
okkur!
Út í bláinn að bíða þess, að Guð
ómakaði sig til þess að hlusta á
hann. Skammarlegt að koma —
hann, sem hafði spottað, spymt á
móti — farið í burtu.
Þegar hann laut aftur yfir Önnu
og reyndi að hjálpa henni í verstu
kviðunum, stóð hinn vondi fyrir
aftan hann og hló.
Hann hafði unnið til þess. Hann
varð að taka málið í sínar hendur.
Hann sagði hratt:
— Þorir þú að liggja hér ein,
meðan ég skýzt heim og sæki
Blakk?
— En ef ég dey — héma — ein —
áður en þú . . .
Hún fór að gráta, hátt og hjálp-
arlaust.
— Auðvitað deyrðu ekki, sagði
hann og var meir. — Nú reynir þú
að liggja alveg kyrr, þá er hugsan-
legt, að þú getir sofið stundar-
kom.
Hún leggst róleg út af, rennir
niður í stað þess að kasta upp og
reynir að brosa — og heldur fast í
hönd hans.
— Guð! Leyfðu henni að blunda.
Láttu sársaukann hverfa. Gefðu
mér það tákn þess, að ég geti yfir-
gefið hana.
Hann bað um þetta sama aftur
og aftur. Beið. Fann, að takið á
hendinni losnaði. Hún var sofnuð.
Það var ekki djúpur svefn, en
hann færði með sér hugrekki.
— Þú — baðst fyrir, hvíslar hún.
- Já.
Hann skammast sín ekki.
— Og nú ætla ég að biðja Guð
þess, að þér líði vel, meðan ég er
í burtu.
— Heldur þú, að Guð sé hér?
Ég hef aldrei þekkt hann — eins
og þú veizt — aldrei beðið. Heldur
þú, að ég megi gera það núna?
Biðja þess — að ég deyi ekki, með-
an þú ert í burtu?
Þau gerðu það saman.
Síðan læsti hann og fór.
Ef til vill haíði hún sofið. Hún
vissi það ekki. Ef til vill hafði
hana dreymt. Eða var það feigðin,
sem kom? — Hún heyrði greini-
lega klukknahljóm. Það draup inn
í kyrrðina . . . Það hlaut að vera
Guð, sem kom því til vegar, að hún
var ekki framar hrædd.
Klukknahljómurinn varð greini-
legri. Bjöllur? — Það getur ekki
verið, að Helgi sé þegar kominn.
Það glymur í lyklinum í lásn-
um. Nú gleymir hún kvölunum af
gleði.
— Pabbi kom á móti mér, þegar
ég var kominn hálfa leið, segir
hann. — Hann hafði fengið hugboð
um, að eitthvað væri að gerast
hér.
Petra Flagestad-Larssen.
BJARMI
Ot koma 12 tölublöð á ári, 1—2 tbl.
í senn. Ritstjóri Gunnar Sigurjónsson.
Afgreiðsla Amtmannsstíg 2B, pósthólf
651, 121 Reykjavik. Símar 17536 og
13437. Árgjald kr. 1.000. Gjalddagi
1. april. Prentað í Prentsm. Leiftri hf.
15