Bjarmi - 01.03.1988, Blaðsíða 6

Páskarnir eru kallaðir sigurhátíð.
í tilefni þeirra er umfjöllunarefnið
í BRENNIDEPLI að þessi sinni
SIGUR. Upprisa Jesú felur ísér sigur
yfir synd og dauða. Sá sem trúir á hann
eignast hlutdeild íþeim sigri og getur
því lifað sigrandi lífi í heimi þjáningar,
syndar og dauða. Það er Guðsemgefur
sigurinn fyrir son sinn Jesúm Krist.
Æ
1 i 5j
4j/i
hnÆ
Sr. Lárus
Halldórsson.
Sr. Lárus Halldórsson:
Höldum lífsins
hátíð nú!
„Kristur er upprisinn!“ „Kristur er
sannarlega upprisinn!“ Þetta er ekki
einungis ævaforn páskakveðja heldur
í raun og veru sigursöngur kristinnar
trúar á öllum tímum, í hverju landi
þar sem trúað er á Jesú Krist. Kristnir
páskar eru það sem tekið er mið af.
An trúarinnar á upprisu Drottins
hefðum við, sem síðar komum til
sögunnar, aldrei neitt um þetta heyrt.
Lærisveinar í felum hefðu aldrei kom-
ið fram í dagsljósið. Sá Jesús, sem dó
á krossi, hefði verið strikaður út -
afgreiddur þrátt fyrir fögur orð og
mikil kraftaverk. Enginn fer að boða
trú á liðið lík.
Upprisinn andi?
Allir geta verið sammála um að
gildi upprisunnar er mikið því að Jes-
ús er algert einsdæmi ef hann reis upp.
Hér er alls ekki verið að ræða um lík-
amlega endurvakningu til þessa lífs og
ekki heldur upprisinn anda heldur er
upprisa Jesú boðuð sem sigur yfir
dauðanum og upphaf algerlega nýrrar
tilveru. Við þekkjum engan annari
með þessa reynslu.
Einn elsti vitnisburður, sem skráð-
ur er um upprisu Jesú, er frásögn Páls
postula í 15. kapítula Fyrra Korintu-
bréfs þar sem hann telur upp marga
votta að upprisuviðburðinum. Hér var
um að ræða samtíðarfólk Páls, fjölda-
sannanir þeirra, sem enn voru margir
á lífi, og því vandséð hvernig hann eða
aðrir hefðu getað hallað réttu máli í
frásögnum sínum um þá.
En Páll segir einnig skýrt og skorin-
ort að án þessa viðburðar sé trúin ónýt
og boðun hennar gagnslaus og endar
svo á fullyrðingu sent einnig er í sam-
ræmi við hans eigin reynslu: „En nú er
Kristur upprisinn!“ Út frá því ersíðan
miðað.
Hér getum við alveg horft framhjá
því að kristniboðinn Páll veit vel um
hugmyndir grískrar menningar um líf
eftir dauðann og er alls ekki að reyna
að sætta slík sjónarmið við boðun
hans sjálfs. En svo virðist sem vanga-
veltur af líku tagi hafi hvað eftir annað